• Datorren apirilaren 15ean, 18:00etan, CNTk Bilbon duen egoitzan aurkeztuko da.
• "Kudeaketa negargarri honen arduradunak ezagutuko ditugu, Euskal Autonomia Erkidegoko erakundeei zuzenean zuzentzen dietenak", adierazi du CNTk.

Ahoztar Zelaieta ikerlari eta kriminologoak Egin egunkarian eta Ardi beltza aldizkarian lan egin zuen, Baltasar Garzon epaileak itxi zituen komunikabideetan, baita Kalegorria aldizkarian ere.

2020ko otsailaren 6an, hurbileko zabortegi batetik zetozen milioi erdi metro kubiko lur eta zabor baino gehiago, A-8 autobideko errei bat inbaditu zuen Zaldibar parean (Bizkaia), eta zabortegiko bi langile elur-jausiak lurperatu zituen.

Ahoztar Zelaieta kazetaria gertatutakoa bertatik bertara ikertzen hasi da eta hondamendiaren zergatiak argitzen saiatu da. Bidean, eraginen eta hondakin arriskutsuen trafikoa, kontrolik eta zaintzarik eza, hirigintza-espekulazioa, enpresa pribatuaren eta erakundeen arteko ate birakariak agertuko zaizkio. Azken batean, irregulartasun ugari daude, eta, horren ondorioz, euskal zaborrak errentagarritasun handiko negozio arriskutsu bihurtzen dira.

Datorren apirilaren 15ean Zaldibarko zabortegiaren kudeaketaren arduradunak ezagutzeko aukera izango dugu CNT Bilbaoren lokalean 18:00etan (Maria Muñoz kalea 10, 1).

"Edukiera mugatua izango da eta Coviden aurkako araudia zorrotz beteko da, bertaratutakoen segurtasuna bermatzeko", azpimarratu du zentral anarkosindikalistak.

• Getxoko udal-egoitzan arreta-zerbitzuan murrizketak eta kaleratze berriak salatu ditu CNTk
• Erakunde anarkosindikalistaren arabera, "langileek zerbitzuaren arreta hobetzeko eskatu ondoren egiten dira kaleratzeak, CNTko sail sindikalaren bidez".

CNTk egoitza horretan duen sail sindikalak "lizitazio berria udal-egoitzatik kentzeko" eskatu du, "maiatzaren 31n terapia okupazionala kentzea dakarrelako, gure adinekoen arreta zuzenean murriztuz eta langileak kaleratuz". Terapeutek bertan bizi diren 82 egoiliarren funtzionaltasuna eta gaitasun kognitiboak lantzen dituzte, eta, horrez gain, estimulazio-programak diseinatu eta gauzatzen dituzte autonomia-mailari eusteko, adinekoen sozializazioa bultzatzeko eta funtzio psikikoak bultzatzeko, taldeko eta banakako jardueren bidez.

Zerbitzu horrek 10 urte baino gehiago daramatza martxan zentro horretan, eta "pertsona ardatz duen arreta-ereduak" pieza garrantzitsutzat jotzen du egoiliarren arretaren kalitaterako. "Bizi garen egoerak zerbait erakutsi badigu, mendekotasuna duten adinekoek zainketa zuzenak, hurbilekoak eta integralak behar dituztela da, ez bakarrik asistentzia arloan", azpimarratu du sindikatuak.

Kontua ez da soilik zahartzaroa gerentzialki kudeatzea, baizik eta bizitza zaintzea eta zaintzen dituztenak zaintzea. "Egunean 2 ordu bakarrik lan egiten duten bi terapeuta prekarioa iruditzen bazitzaigun eta ez bazen nahikoa guztiengana iristeko eta kalitatezko arreta emateko, zerbitzua kentzea onartezina iruditzen zaigu", adierazi du CNTk.

Gure adinekoen ongizateak ere badu zerikusia osasun mentalarekin, euskarri emozionalarekin eta bizitza oso baten ondoren haientzat gizarte gisa eskatzen dugun leku eta garrantziarekin.

Pandemiaren urtea gogorra izan da guztiontzat, baina askoz ere gehiago egoitzetan. Ez da garaia gehien behar denean kentzeko. "Horregatik guztiagatik, beharrezkoak diren ekintza sindikal guztiak egingo ditugu Getxoko Udalak, egoitzako zuzendaritzak edo dagokionak egoera hori berrazter dezaten", iragarri du erakunde anarkosindikalistak.

Irudiaren iturria: https://labur.eus/p49Nu

• Kolektibo predoktoralak elkarretaratzea deitu du 24an Donostian, "CNTk bereak egiten ditugun aldarrikapenekin".
• "Eredu izan behar duen erakunde batek, langileak horrela tratatzea ez da bidezkoa", salatu du sindikatu anarkosindikalistak.

Zaila da ulertzea Unibertsitatean eta beste ikerketa-erakunde batzuetan dagoen langile prekarizatu kopurua. Unibertsitateko ikerketa eta irakaskuntza bokaziozko lanak direlako ideiaren atzean, prekarizazio sakon bat aurkitzen da, aldi baterako kontratuak, ezegonkorrak eta gaizki ordainduak direnak, eta horrek eragin zuzena du Unibertsitatea osatzen duten pertsona guztien bizitza-kalitatean. Garbiketako langiletatik hasiz, azpikontratentzat lan egiten dutenak eta Euskal Herriko Unibertsitateak hauen balioa etengabe zalantzan jartzen duena; eta irakasleekin jarraituz, irakasle elkartua bezalako kontratu motara erabiliz autonomo faltsuaren oso antzeko eredua dena.

Errealitate hori gertutik ezagutzen dutenak ez dira harritzen, zoritxarrez, sindikatuek euskal hezkuntza publikoko bitartekotasun-maila salatzen dutenean: Hezkuntzako profesionalen %41 bitartekoak dira, eta horietatik ia %90ak 3 urtetik gorako antzinatasuna du. EHUren kasuan, ehuneko horrek gora egiten du, aldi baterako langileen %48,8raino, eta, ondorioz, unibertsitate hau da Estatuak araututako baldintzak betetzen ez dituen horietako bat, Dekretuak gehienez ere% 40ko behin-behinekotasuna baimentzen baitu. Era berean, ikerketarako pizgarririk eta laguntzarik eza hautematen da doktore-titulua duten irakasleen eta ikertzaileen taldean, irakasle eta ikertzaileen %50 baino gehiago ez baitira (zehazki, %46,6).

Ikertzaileek, era berean, kateatzen diren "prestakuntza" kontratuen ondorioz, ikusten dute iragankorra izan beharko lukeen egoera bat kontratazio-eredu bihurtzen dela, Espainiako eta Europako beste hainbat lan-sektoretan ere hala gertatzen den bezala. Emaitzen araberako presio etengabea, funtzioak garatzeko bitarteko egokien eskasia eta ikerketa-beka batzuengatiko lehiakortasun handia, zeintzuk ia beti faktore kuantitatiboak kontuan hartzen dituztenak, hots, graduazioaren batez besteko nota edo argitalpenen kopurua, adibidez, doktoregaien kolektiboaren osasun mentala okertzen dute: sei aldiz joera handiagoa dute depresioa eta antsietatea izateko prestakuntza handiko beste kolektibo batzuek baino.

EHUk, era berean, doktoregaien lan-baldintzak hobetzeko borondate eskasa erakusten du etengabe. Hasteko, horiek ez dira indarrean dagoen hitzarmen kolektiboan sartzen, "prestatzen ari diren langile" moduan hartzen baitira. Bestalde, lan-kontratua zuten zenbait doktoregaik, batzuk bere kabuz eta beste batzuk bide sindikaletik jotzen, epaitegietara jo zuten Prestatzen ari den Doktoratu Aurreko Ikertzaileen Estatutua (martxoaren 1eko 103/2019 Errege Dekretuan) aplikatzea eskatzeko, eta Estatutu hau aplikatu izan balitz jaso beharko zuketen soldata-aldea erreklamatzeko. Salaketa gehienak lehen auzialdian ezetsi ziren, baina batzuek aurrera egin zuten Euskal Autonomia Erkidegoko Auzitegi Nagusian. Hala ere, EHU azken instantziara heltzeko prest dago gutxieneko eskubide hori ez onartzeko (Estatutua betetzeak ikerlari bakoitzeko 2.000 euro baino gutxiago exigitzen du), eta dagoeneko iragarri du helegitea aurkeztuko duela Auzitegi Gorenean.

Egoera are eskasagoa da eskura dauden ikerketa-beka lehiakorretakoren bat lortzen ez dutenentzat. Kontraturik gabeko doktoregaien kasuan gertatzen da hori; izan ere, sarritan ez dute lanerako toki egokirik, nahiz eta urtero matrikula-tasak ordaindu, liburutegira eta laborategi espezifikoetara sartzea baino ez beste baliabide batzuetan islatzen ez direnak. Era berean, Unibertsitateak jarrera baztertzailea du Autonomia Erkidegotik ez datozen ikasleekiko, eta ez die lan-kontraturik eskaintzen atzerriko erakundeen bekak dituzten ikasleei; beraz, doktoregoko ikasle gisa baino ez dira ageri. Hori guztia, nahiz eta doktorego-programa batzuetan ikasleen ia %80 Latinoamerikatik etorri.

2020ko urrian, CNTk greba sektorialerako deialdia egin zuen, eta, besteak beste, honako hauek eskatzen zituen: finantzaketa-sistema erabat publikoa garatzea, unibertsitate-tasak ezabatzea, unibertsitate erabat publiko eta doakoa defendatzea, iruzurrezko kontratazioak eta lan-prekarietatea ezabatzea, eta lankidetza zientifikoaren kultura sustatzea, lehiaren ordez.

Helburu horiek sendotzeko asmoz, doktoratu aurreko kolektiboaren eskaerekin bat egiten dugu. Kolektibo horrek elkarretaratzea egingo du martxoaren 24an, Donostiako ikasgelategiaren aurrean, 13:00etan, ikertzaile doktoregaiak UPV/EHUko lan-hitzarmenaren parte izan daitezen eskatzeko, kontratuen prestakuntza-izaera ezabatzeko, soldata irakasle laguntzaileenarekin berdintzeko, matrikula eta doktorego-tasak kentzeko, irakaskuntza kargaren kontrol erreala izateko, doktoratzen ari diren pertsona guztiek doktorego-baliabide eta doktorego-tasa berberak izan dezaten eta doktoregoa egiten ari den pertsona oro lan kontratu bat izateko.

irudiaren iturria: Ecuador Etxea

• Erakunde anarkosindikalistak funtsezkotzat jotzen du "Euskal Autonomia Erkidegoko sektore publikoko langile guztiak mobilizatzea", sektoreko prekarietatearekin amaitu nahi bada.
• "Ezin dugu onartu administrazio publikoen behin-behinekotasuna gehiegikeriaz erabiltzea, %40koa baita, Estatuko altuena", salatu du CNTk.

CNTk, Administrazioko langile prekarioenen lan-baldintzak hobetzeko konpromiso irmoa hartuta, apirilaren 22ko grebarekin bat egitea erabaki du. "Uste dugu guztiz egokia dela sektoreko langile guztiak barne hartzen dituen greba bat egitea"; izan ere, sindikatu anarkosindikalistaren arabera, behin-behinekotasunaren abusuaren arazoa sektore publiko osoan gertatzen da: hezkuntzan, osasunean eta administrazio guztietan (Eusko Jaurlaritza, Foru Aldundiak, udalak eta Estatuko Administrazioa).

Behin-behinekotasun tasa% 40koa da, eta 58.700 langileri "azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreetan daudenei gehitu beharko litzaieke, non behin-behinekotasun hori ia erabatekoa den".

"Horrek guztiak behin-behinekotasunaren gehiegizko erabilerari buruzko Europako Zuzenbidearen araudia urratzen du, eta, gainera, Enplegatu Publikoaren Estatutua urratuz", adierazi du CNTk. Izan ere, Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak berak onartu du Espainiako administrazio publikoek, horien artean EAEkoek dauden, behin-behinekotasuna gehiegikeriaz erabiltzen dutela bitartekoen figurarekin, eta aldi baterako kontratuen urteak kateatzen dituztela egiturazko lanpostuak betetzeko.

Bestalde, azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreen publikotasuna ere eskatzen du CNTk, izan ere, "enpresentzat onuragarria baino ez da, lan-baldintza okerragoen eta herritarrei zerbitzu txarragoa ematearen kontura", azpimarratu du CNTk.

Hori dela eta, CNTk bat egin du SATSE, ESK, LAB, CCOO, ELA eta Steilas sindikatuek deitutako grebarekin, sektoreko langile guztiak barne hartuko dituen dinamika bat hasteko itxaropenarekin.

• 2018ko CIT-ICL Lanaren Nazioarteko Konfederazioaren inaugurazio-kongresuan, Parman (Italia), sailek erabaki zuten zitaren Idazkaritza Nagusiak bi urteko iraupena izango zuela. Kongresu horretan bertan erabaki zen Alemaniako anarosindikatua, FAU, izango zela Idazkaritza Nagusiaren lekukoa hartuko zuen hurrengo saila, CNTren ondoren.
• Mahmoud Homsy CIT-ICL erakundeko idazkari berria FAU Berlineko kidea da. FAUren nazioarteko lan-arloan aritu da urte luzez, eta nazioarteko konfederazio berriaren sorreran parte hartu zuen.

CNT egunkariak CIT-ICL-reko idazkari berria elkarrizketatu ahal izan du. Hurrengo lerroetan Suso Garciak egin dion elkarrizketa irakur daiteke.

Ezer baino lehen, Mahmoud, eskertuko nizuke gure egunkari konfederaleko irakurleoi denbora eskaintzea.

Galdera. — Nola egiten diozu aurre erantzukizun berri horri maila pertsonalean?

Erantzuna. — Internazionalaren Historia luzea ezagututa, ohore baino ezin dut sentitu, postu hori eman didatelako, baina benetan abailduta sentitzen naiz. Dagoeneko konpromiso asko ditut, idazkaritza honekin zuzenean lotuta ez daudenak, eta ikusten dut orain zeregin ugari bete behar ditudala CIT-ICL delakoarekin ditudan konpromisoak ahalik eta ondoen bete nahi baditut. Uste dut urduritasun hauek normalak direla hainbeste erantzukizunen aurrean.

"Une honetan 20 pertsona inguruk modu aktiboan laguntzen diete lotura-batzordeari eta idazkaritzari, baina zenbaki hori hazi egin beharko da, guk proposatutako helburuak lortu nahi baditugu. "

G. — Sailek urte askotako ibilbidea badute ere, CIT-ICL oso berria da. Nola aurkitzen duzu osasuna gure Internazionala eta zure ustez gaur egun zeintzuk dira gure antolaketa-lehentasunak?

E. — Miguelek, nire aurrekoak, Madrilgo CNTkoa dena, arrakastaz ezarri zituen CIT-ICL-ren garapenerako oinarriak. Komunikazio-kanal guztiak martxan daude jada (webgunea, sare sozialak), baita finantzak ere (sailen kuotak), gure aurrekontuen oinarri ekonomikoa baitira. Baina oraindik asko dago egiteke lanean hasi baino lehen. Argi dago lehentasuna kongresuan hartutako lan-arloak ezartzea dela. Une honetan 20 pertsona inguruk modu aktiboan laguntzen diete lotura-batzordeari eta idazkaritzari, baina zenbaki hori hazi egin beharko da, guk proposatutako helburuak lortu nahi baditugu.

G. — Gure planteamenduak eta gure eredua ez datoz bat sindikalismo ofizialarekin. Gure eredua baliozkoa eta eraginkorra al da? Langileen artean harrera ona izango duela uste duzu?

E. — Alemanian ikusten dudana modu fidagarriagoan konta diezazuket. Oso zaila da gure eredu sindikalarentzat Alemania bezalako mendebaldeko herrialde batean finkatzea. Pribilegio handia dago hemen. Lan handia dago finantza-merkatuek Alemanian inbertitzen dutelako; izan ere, ekonomia segurua eta egonkorra duela uste da, eta gizarte-segurantzako sarea gutxi gorabehera ukitu gabe dago. Jendeak uste du merkatua eta estatua arduratuko direla gauzez. Iraultzailea zarela esaten baduzu, zein planetatan bizi zaren galdetzen dizute. Kalitate txarreko lanaz kexatzen bazara, eskergabea zarela edo lan hobea lortzeko lan gogorragoa egin behar duzula esaten dizute. Jendeak galdetzen du ea sindikatuak, oro har, baliozkoak diren. Orduan, inguru horretan, batzuetan galdetzen diot neure buruari elkartasunaren, elkarrekiko laguntzaren, ekintza zuzenaren eta oinarriaren eta iraultzaren oinarrizko printzipioak ez ote diren itxita egongo horrelako gizarte batean.

Zalantza horiek, azkenean, berretsi besterik ez didate egiten gure ideietan. Gatazka batean pertsonei ahotsa altxatzen laguntzeak, antzeko ideiak dituzten pertsonekin lankidetzan aritzeak ez du preziorik.

Ezin dut esan, oro har, langileek gure eredu sindikala ondo jasoko duten. Langileek ongi hartu gaituztela sentitu dut aurkeztu garen gatazketan. Bakarrik espero dezaket hau guztia gogoratzea, berarengan sinestea eta etorkizunean praktikatzea.

Baina jendea lanpetuta dago, lehentasunak aldatu egiten dira, gure egiturek zapuztu egiten dituzte, eta, beraz, aktibo egoteari uzten diote. Horregatik da garrantzitsua gure erakundeak indartzea. Eraginkorrak izatea.

Edonola ere, borrokan jarraitzen dugu, eta afiliatuen kopurua nabarmen hazi da.

"Sindikatu-antolaketari eta sailen industria-ekintzari buruzko dokumentazioa biltzea eta mundu mailan garrantzitsua den prestakuntza-material berria egiteko erabiltzea proposatu dugu"

G. — Nazioarteko mailan, CIT-ICL programan sartzea eskatzen duten sail berriak egotea espero duzu?

E. — IWWek, Europan, ziurrenik, denbora gutxian eskatuko du CIT-ICL horretan sartzea (gaur egun, AEBko eta Kanadako IWWak daude), eta, horrek, Alemanian adibidez, bi erakunde ezberdinek Nazioarteko Erakunde berean parte hartu ahal izango dute.

Brasilen ere FOB sartzea espero dugu.

Gure hedapen-estrategiaren zati gisa, zeina azken biltzarrean hartutako lan-eremuetako bat izan baitzen, Asiarako eta Ameriketarako eskualdeetako lan-taldeak osatu ditugu, eta hainbat sindikaturekin eta ekimen sindikalekin sarean lan egiten ari dira. Ikusiko dugu horrela erakunderen batek kide berri bihurtzeko interesa pizten duen.

Espero dudana da etorkizunean horrelako eskualdeetako lantalde gehiago sortzea, ahalegin horiek munduko eskualdeetara zabaltzeko, bertan ez baitugu presentziarik.

G. — Zure ustez, beste sindikatu alternatibo eta iraultzaileekiko harremana sakondu dezakegu, nazioartea kopuruz hazten eta herrialde berrietan ezartzen doan heinean.

E. — Nazioartean, ikusten dut gure elkartasunaren eta elkarrekiko laguntzaren printzipioak tresna onak direla CIT-ICL ezaguna eta errespetatua izan dadin.

Azken aste hauetan, GWTUCek Dragon Sweaterren aurka egin duen kanpainarekin bat egin dugu, desberdintasun ideologikoak alde batera utzita, eta gure elkartasuna eskaintzen diegu gure kideei munduko leku askotatik. Jarduera horiek beste sindikatu batzuen arreta erakarriko dute, eta CIT-ILC horretan erreferente bat ikusiko dute.

Azken biltzarrean hartu genuen beste lan-arlo bat prestakuntza da, hedapenerako tresna gisa balioko diguna. Sindikatu-antolaketari eta sailen industria-ekintzari buruzko dokumentazioa biltzea proposatu dugu, eta mundu mailan garrantzitsua den prestakuntza-material berria egiteko erabiltzea. Material hori hainbat herrialdetako sindikatuei aurkeztu ahal badiegu, gure ideiak aurkezteko eta harremanak hasteko modu bikaina litzateke. Hala ere, oraindik lan asko dago egiteko horri dagokionez, ez dezagun ahaztu oso erakunde berria garela.

G. — Eta amaierako hitz batzuk, gure militanteei bidali nahi dizkiezunak...

E. — Uste dut lagun guztiak osasuntsu egongo direla udazken eta negu honetarako! Nire pentsamenduak zuekin daude.

• CNTren ustez, Zigor Kodearen 315.3 artikulua indargabetzea, piketeak espetxe-zigorra duten delitu gisa tipifikatzen dituena, aurrerapausoa da.
• Hala ere, piketeen ekintza batzuk irain eta kalumnia gisa ere tipifikatzen dira, baina lan-eremuan "ez lukete zigor penalik izan behar".

Diputatuen Kongresuak Zigor Kodearen 315.3 artikulua indargabetzea onartu du, piketeak greban kriminalizatzen dituena. "Indargabetzea argitaratu arte itxaron beharko dugu", adierazi du CNTk.

Hala ere, erakunde anarkosindikalistaren arabera, oraindik asko dago piketeak "kriminalizatuak ez izateko". Alde batetik, piketeen ekintzak irain eta kalumnia gisa ere tipifikatzen dira; beharrezkoa litzateke lan-gatazken esparruan, "tipo penal horiek berriz pentsatuak izatea, adibidez, politika arloan gertatzen den bezala, non filibustero, iruzurgile edo terrorista deitzeak zigor penalik ez duten", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak.

Bestetik, Mozal Legea ere indargabetu behar da, PSOEren eta Unidas Podemos hauteskunde-programen barruan baitzegoen. Poliziek Mozal Legea bereizi gabe erabiltzen dute "elkarretaratzetan, manifestazioetan eta grebetan langileak mehatxatzeko eta beldurtzeko ", CNTren iritziz. Horrela, edukiz husten da, besteak beste, greba-eskubidea, pikete informatiboak greba-eskubidearen funtsezko edukiaren zati baitira.

Hori dela eta, langileen defentsan legeak egiten jarraitzeko eskatu dute, eta Mozal Legea bertan behera uzteko; izan ere, hori egin ezean, "piketeak zigortzen jarraituko da, langileentzat kaltegarria den legedi honekin", adierazi du erakunde anarkosindikalistak.

• Sail sindikalak Enpresa Batzordeak eta Zuzendaritzak sinatutako akordioa kritikatu du, "ezeren truke enpresari dirua oparitu diotelako".
• "Enplegua mantentzeko akordioa ezerezean geratzen da", salatu du CNTk.

2020ko martxoaren 16an akordio batera iritsi ziren, eta akordio horrek ohiko soldataren eta aldi baterako lan-erregulazioko egoeran egoteagatik kobratzen zenaren arteko aldea osatzen zuen, beste kontu batzuez gain, "plantillaren okertze ekonomikoa saihesteko helburuarekin", sail sindikalak azpimarratu duenez.

Hala ere, 2020ko apiriletik, enpresaren helburua akordioa baliogabetzea izan da, "osagarri hori ordaintzeari utzi baitzion, langileekiko zorra sortuz". Enpresa Batzordea, zeinean ELA eta LAB sindikatuetako ordezkariak dauden, 2020ko udan hasi zen enpresarekin negoziatzen, eta, ondoren, CNTko sail sindikala sartu zen negoziazio horietan. Sail sindikalaren planteamenduak gutxietsi egin ziren: erakunde anarkosindikalistaren marra gorri bat enpresaren alde kitarik ez egitea zen; beste bat jarraipen ekonomikoa egitea eta jarraipen-batzorde bat sortzea zen, langileek akordioa lortu aurretik asanbladan erabakitzeaz gain. Enpresa Batzordeak, enpresarekin sinatutako akordioan, erabat alde batera utzi ditu gai horiek. Izan ere, zorra murriztea negoziatu du, "ezerezean geratuko diren konpromisoen truke".

Sinatutakoaren arabera, "arrazoi ekonomikoak edo bestelakoak egonez gero, enpresak kaleratzeko eskubidea izaten jarraitzen du", azpimarratu du CNTk. Gainera, Hartzekodunen Lehiaketaren kasuan, "enpleguari eusteko klausula ez da mantentzen, eta zorra kreditu arruntekoa izango litzateke, hau da, kobratzeko oso zaila".

Horregatik sail sindikalak ez du akordioa babesten, langileen interesei kalte egiten diolako.