• Arangurengo (Bizkaia) Glefaran enpresako langileek garaipen aparta lortu dute Hitzarmen berriaren negoziazioan
• Horri gehitu behar zaio Zuzendaritzak bidegabeki kaleratutako bi lankide berriz hartzea

Berriz ere, Davidek Goliat garaitu du. Glefarango langileek akordio "egokia" lortu dute "greba mugagabea hasi baino ordu batzuk lehenago", urriaren amaieran egindako batzarrean gehiengo zapaltzailez bozkatu zena, CNTk adierazi duenez. Helburuak argi zeuden: kaleratutako bi lankideak berehala eta bidegabeki berriro onartzea, Zuzendaritzak hitzarmen berriari begira negoziazioei presio egiteko egitea erabaki baitzuen. "Tiroa kulatatik atera zitzaien", eta horrek eragin zuen Glefarango langileak elkartuago egotea etsai komun bati aurre egiteko: patronalari.

Gauzak horrela, enpresako zuzendaritzak, Glefarango langileen "eskakizunen aurrean hainbat astez pasotismo jarrerarekin" aritu ondoren. Hori gutxi balitz, justifikazio logikorik gabe bi lankide modu bidegabe eta ulertezinean kaleratzea erabaki zuten. Fabrikako langile askok esan zuten bezala, "Edalontzia bete zuen tanta izan zen". Horregatik, langileen antolaketa eta batasuna handitu egin zen, eta eskatzen zena lortzeko lantegia gelditzeko ideia are argiago zegoen. Bi puntu garrantzitsu zeuden:

1. 2 langileren kaleratzeak salatzea. Biak berehala berriz hartzeko eskatzen zen lekuan. Berriz hartu ezean, langileak ez lirateke negoziatzera eseriko
2. Enpresak hitzarmen bat negoziatzen hasteko borondaterik ez izatea. Aldi berean, enpleguaren etorkizuna eta lan-baldintzak bermatuko dituzten konpromisoak eskatzea.

Zuzendaritzaren jarrera ikusita, azaroaren 8an hastekoa zen greba mugagabearen dokumentua aurkeztu zen. Enpresa zalantzatan hasi zen eta urduri jarri zen aurrera eraman nahi zuten negoziazioaren aurrean: presa handia zuten akordio batera iristeko. Azkenean, Glefarango langileek eskatutako ia eskakizun guztiak onartzea erabaki zuten. Kaleratutako bi langileak berriz hartzea; soldata igotzea; martxoko ordainsaria % 100ean; hainbat lanpostutarako kategoriak igotzea, etab.

"Lan-gatazka honetatik hainbat ondorio ateratzen dira", adierazi dute plantillatik. Hala ere, garrantzitsuena da plantillako langileen batasunarekin lortu direla eskatutako helburu gehienak. Batasunak egiten du langileen indarra eta antolaketa ziurra eta kontzientea beti aterako da garaile patronalaren aurrean. Azpimarratu behar da, halaber, lan-hobekuntza horiek greba-egunik egin gabe lortu zituztela. "Presiok eragin zien".

• CNTk Ahoztar Zelaietaren liburuaren aurkezpena antolatu du abenduaren 14an Bilbon eta 16an Barakaldon
  
• “Egoitzen atzean dagoen negozio handia eta horien pribatizazioa argituko da”, nabarmendu du zentral anarkosindikalistak

Ahoztar Zelaieta ikerketa kazetari eta kriminologoak Egin egunkarian eta Ardi beltza aldizkarian lan egin zuen, Baltasar Garzón epaileak itxi zituen hedabideetan eta Kalegorria aldizkarian.

Koronabirusaren pandemiak egoitzetan duen eraginak agerian utzi ditu indarrean dagoen ereduaren gabeziak, eta euskal oasiaren, Osakidetzaren, erreferenteetako baten desmitifikazio-aldagai bat da.

Ahoztar Zelaieta kazetariak “Residencias SA. Zainketen negozioa Euskal Herrian” kronologia eta egoitzen sektore publikoa eraisteko modus operandi, Arartekoak, Nafarroako Arartekoak eta hainbat eragile sozial, politiko eta sindikalek gaitzetsitako pribatizazio prozesu baten bidez.

Malatesta Kultur Lubakia, Somera kalea 10ean, Bilbon, CNTk Ahoztarren liburua abenduaren 14an 19:00etan aurkezteko aukeratu duen gunea izango da. Bi egun geroago, hilak 16, Barakaldoko egoitzan aurkeztuko da (Castilla Leon kalea, 10 zkia), arratsaldeko 19:00etan.

“Leku-kopurua mugatua izango da, eta zorrotz beteko da Coviden aurkako araudia, parte-hartzaileen segurtasuna bermatzeko” azpimarratu dute CNTk.

• Greba azaroaren 15etik 25era egingo da
• "Enpresak behartu du egoera, entzungor egin baitie gure eskaerei", adierazi du sail sindikalak.

CNTk salatu duenez, Ecoespacio enpresak, Iberdrola, CLH edo Enagas bezalako enpresentzat basogintzako azpiegiturak mantentzen dituen enpresak, "ez ditu betetzen CNTren sail sindikalaren eta enpresaren artean lortutako akordioak, uztaileko lanuzteen ondoren, eta bere eskubideak eskatzen dituenari agur esaten dio". CNTk azpimarratu duenez, "Ecoespazioko zuzendaritzak entzungor egin die egoera bideratzeko deiei eta langileek urrian zehar egindako mobilizazioei". Horregatik, Ecoespazioko enplegua eta eskubideak defendatzeko, CNTk greba deitu du EAEko lantokietan azaroaren 15etik 25era.

Bestalde, sail sindikalak salatu du "hitzarmena ez betetzea, kaleratzeak eta jazarpen sindikala, Frantziara joandako lankideen baldintza eskasak eta laneko osasunaren arloko prebentzio falta". Zuzendaritzaren itxikeriaren eta errepresioaren aurrean, Ecoespazioko langileek greba egun gehiago deitu dituzte azaroan, eta abenduan jarraituko dute "Ecoespazioak akordioak betetzen ez baditu eta langileen eskubideak errespetatzen ez baditu", adierazi du CNTk.

LAB, ELA, STEILAS, ESK, ETXALDE, HIRU, CGT eta CNT sindikatuon ohar bateratua, gaur egin dugun agerraldiaren harira:

Hainbat erakundek erabaki dugu aldarri multzo bat osatu eta horiek lortzeko mobilizazio bateratuari ekitea. Bat gatoz garrantzi handiko unea dugula hau. Europar funtsak Damoklesen ezpata bilakatzen ari dira, eta hori inola ere ezin dugu onartu. Hasieratik argi geratu zen funtsen truke galdegingo zizkigutela doikuntza sozialeko neurriak eta austeritatezko aurrekontu-politikak. Urte bukaerarako hartu nahi dituzten erabakien araberakoak izango dira etorkizuneko gure bizi- eta lan-baldintzak. Lan erreforma eta pentsioen erreforma ezinbesteko baldintza dira beltzez jantzitako gizon berriek argi berdea eman diezaioten espainiar Estaturako funtsen transferentziaren bigarren zatiari. Eta ez batean, ez bestean, inongo kasutan ez zaio erantzunik ematen Euskal Herriko mugimendu sindikal eta sozialen eskariei.

Pentsioen erreformarako lege-proiektuan erretiro aurreratuan murrizketak ezarri nahi dira; ez da inola ere bermatzen 1.080 euroko gutxieneko pentsiorik, ez eta genero arrakala gainditzen ere. Gutxi dakigu, baina dakigun horren argitan aurreko urteetan ezarritako murrizketak ez dira indargabetuko, eta pentsio-sistema publikoa ere ez da sendotuko. Lan erreformaren nondik norakoak are ilunagoak dira, baina ez dirudi Euskal Herrian gure lan-hitzarmenak negoziatzeko eskubidea bermatuko denik, edota indargabetuko direnik aurreko erreformen funtsezko puntuak, esaterako kaleratzeko erraztasuna. Erreforma hauek baldintzatu nahi ditugu, eta mobilizazioa da horretarako hautatu dugun bidea.

Bestalde, Hego Euskal Herriko erakundeek ez dute ezer jakin nahi ereduaren oinarrizko zutabeak aldatzeko aukeraz, esaterako, osasun, hezkuntza edo zaintza sistema publikoari dagokionez, edo premiazko erreforma fiskalari ekiteaz, zeinak zeharo gehituko dituen enpresa- eta kapital-errentek ordaintzen dituzten zergak, batik bat enpresen etekinek, ondareak eta fortuna handiek. Confebaskek eta CENek erabakitzen dituzte politika hauek.

Aurrekontu-politika zekenen jarraipenak, zerbitzu publikoen pribatizazioaren aldeko politikak eta gizarte-prestazioak areago murriztu nahiak (horixe da EAEko DSBEaren erreformaren xedea), krisian dagoen tokiko merkataritza babesteko neurririk ezak… honek guztiak adierazten du 2008ko krisialdian eta koronabirusaren pandemian zehar ikasitakoa ez dutela aintzat hartu nahi. Halaber, krisi sanitarioaren kudeaketak agerian utzi du sistema autonomikoa zein hauskorra den: nahi duenean, Estatuak bere irizpideak inposatzeko ahalmena du.

Esan bezala, guk mobilizatzeko erabakia hartu dugu. Deialdi hau bultzatzen dugun sindikatuok beharrezko deritzogu bat egiteari, esaterako Euskal Herriko Pentsiodunen Mugimenduak deitutako azaroaren 13ko mobilizazioak babestuz.

Greba orokor baten erreferentzia ere aipatu izan dugu; honi buruz bakoitzak bere iritzia eman izan du. Gaur kalera gatoz esateko beharrezko jo dugula testuinguru honetan abenduaren 1ean mobilizazio egun bat deitzea. Egun horretan kalera irtengo dugu, goizean Hego Euskal Herriko lau hiriburuetan eta arratsaldean eskualdeetan, gure aldarriak defenditzeko, “Lan, pentsio eta bizi baldintza duinen alde. Lan eta pentsio erreformei ez. Soberanía para una vida digna” leloarekin.

Dei egiten diegu gizarte-mugimendu guztiei gurekin bat egin dezaten eta elkarrekin lan egin dezagun abenduaren 1eko mobi- lizazioa ahalik zabal eta handiena izan dadin.

• CNT Tubos Reunidosen urtebete baino gehiago darama legez ezarrita.
• “Zuzendaritzak, enpresan eratu ginenetik, gu baztertzeko jarrera hartu zuen”, adierazi du sail sindikaleko ordezkariak.

Tubos Reunidos siderometalurgian aritzen den enpresa bat da, Amurrion kokatua, eta 890 pertsona inguru ditu lantegian lanean. Tubos Reunidos SEPIren laguntza publikoak jaso dituen enpresetako bat da, 112 milioi euroko zenbatekoarekin. 5 urte daramatza hitzarmena iraungita, eta 8 aldi baterako lan-erregulazioko espediente (ERTE) aplikatu dituzte 2009tik. Laneko Ikuskaritzak FALTA LARRIAK EGITEAGATIK zigortu du honako arrazoi hau: plantilla malgutzea eta soldata-kostuak SEPEra bideratzea (diru publikora). Honez gain, beste arrazoi batzuengatik salatuta dago: aparteko orduetan irregularitateak izateagatik eta kontratazio berriak aldi baterako lan-erregulazioan sartzeagati, besteak beste. “Hala ere, Tubos Reunidosek diru publikoa jasotzen du”, argitu du sail sindikaleko bozeramaileak.

Gaur egun, Tubos Reunidosen hitzarmena negoziatzen hasi dira. Diru publikotik 112 milioi euro jasotzea ahalbidetzen duten jarraibideak betetzeko beharrezko baldintza. “Gure Sail sindikalarentzat prozesu opakua izaten ari da, langileon gehiengoari ez digutelako negoziazio-mahaian parte hartzen utzi. Jarrera hori ulergaitza da sail sindikal guztiek bertan presentzia dutenean, elkarren artean topaguneak bilatu behar ditugu eta indartsuago egingo gaituzten erabakiak hartu behar ditugunean, hau ez da gertatzen», adierazi dute central anarkosindikalistatik.

CNTko sail sindikalak elkarrizketarako beti irekita egotearen asmoa nabarmentzen du. “ Tubos Reunidos-eko Zuzendaritza ez da sail sindikalarekin biltzen, ez digu bidaltzen bidali behar digun informazioa eta dokumentazioa, nahiz eta euren betebeharra dela jakin ». Enpresa Batzordea Tubos Reunidos-en legezko ordezkaritza-organo gisa soilik aintzatesten saiatzen dira. Horrela, agerian uzten dute egiten duten diskriminazioa, Tubos Reunidos-en lan egiten dugun pertsonen ordezkaritzaren zati bat, CNTn afiliatuta gaudenak hain zuzen ere, kanpoan uzten dute”, azpimarratzen du sail sindikaleko ordezkariak.

CNTk Tubos Reunidosen bestelako sindikalismo bat sustatzeko lanean jarraitzeko asmoa azaldu digu. « Inplikatutako pertsonok erabakiak hartzen ditugun erakunde baten borroka-gaitasuna, horien erantzule izanik, eta noski, hauxe da zatituta eta pasibo nahiago gaituen enpresa-zuzendaritza batek gutxien gogoko duena. Baina guk argi daukagu, lan egiten dugula eta horrek erabakitzeko eskubidea ematen digula », adierazi dute CNTtik.

-Mari Luz Lozano borrokalari antifaxista nekaezina izan zen

- Ekitaldia CNTren egoitzan izanen da

Urriaren 30ean, larunbata, Mari Luz Lozano zangotzar ospetsuaren omenez izendaturiko liburutegia inauguratuko da Iruñean. Inaugurazio ekitaldi berezi hontan bere familia egonen da eta omenaldi txikia eginen zaio.

Mari Luz Lozano Zangotzan jaio zen 1913. urtean. Borrokalari antifaxista nekaezina izan zen, eta bertatik bertara sufritu zuen errepresioa 1936ko altxamenduaren ondoren. Ekitaldian, senide eta kide zenetistek bere biografia zabal bezain ezezagun eta zirraragarria azalduko dute. Ekitaldia agertu nahi duen orori irekia da eta CNTren egoitzan izanen da, Iruñeko Eslava kaleko 11.ean, 11:30ean.

Zentral anarkosindikalistak, hurbildu nahi direnei gonbidapena luzatu nahi die, azpimarratuz, “memoria historikoa mantentzeko, emakume anfaxista honen borrokari ikusgarritasuna ematea nahitezkoa” dela.

• CNT sindikatuak adierazi duenez, “Neurri sindikal eta juridikoak hartuko ditugu enplegua eta Ecoespacion lortutako eskubideak defendatzeko”.

Ecoespacio enpresako gatazka ez da berria. Aurtengo udan, CNT sindikatuaren bitartez, bertako langileek euren eskubideak defendatzeko mobilizazioak hasi zituen. Hau ikustean, empresa langileekin adostasun batera heltzeko konpromezua hartu zuen eta CNTko sail sindikalak bertan behera utzi zuen deituriko greba.

Baina hilabete batzuen ostean, Ecoespaciok, antza, adostutako guztia ahaztu egin du. CNT sindikatuak salatu duenez: “Ecoespacioko zuzendaritzak gatazkaren aldeko apustua egin du, CNTko ordezkaria kaleratu duelako eta uztailean deitutako lanuzteen ostean enpresaren eta sail sindikalaren artean lortutako akordioak urratu dituelako”. Honez gain, “sail sindikalak egoera elkarrizketaren bidez bideratzeko eskatu ondoren, beste behin ere, Ecoespaziok atea itxi egin digu”, adierazi dute CNTko sail sindikaletik.

“Gure lankidearen kaleratzea errepresalia argia da, Frantziara joandako Ecoespacioko langileak bizi diren etxebizitzetako bizigarritasun-baldintza eskasak salatu ondoren”, adierazi dute central anarkosindikalistatik.

CNT sindikatuak adierazi duenez, “Neurri sindikal eta juridikoak hartuko ditugu enplegua eta Ecoespacion lortutako eskubideak defendatzeko”, eta “urrian mobilizazioak” egingo dituztela iragarri dute. “Enpresaren esku dago eragin duen egoera horri buelta ematea”-gehitu dute.

• Irailaren 12an, CNTk, Sare Antifaxistarekin batera, 1936an indar faxisten aurka ausardiaz borrokatu zuten milizianoak omendu zituen.

CNTk, Sare Antifaxistarekin batera, merezitako omenaldia egin zien Gipuzkoan borrokatu zuten miliziano gipuzkoarrei. Udaletxearen atzealdean, altxamendu faxistaren biktimen memorialaren ondoan, karpa txiki bat jarri zuten. "El txoko de los milicianos" izenarekin, kokapen horretan CNTk probintzia fronte desberdinetan defendatzen nola parte hartu zuen ulertu ahal izan da: biktimen zerrendak, Atotxako eskoletan milizietan inskribatutako milizianoak, eta 1948ko irailean Francok huts egin zuen atentatuaren oroigarri bat.

1936ko irailaren 13an Donostia entregatu ondoren, ia borrokarik egin gabe, Nafarroako erreketearen indarrei, eta Lacarren herena hirian sartu ondoren, CNT Miliciaseko miliziak Zarautzera erretiratu ziren eta Gipuzkoako fronte ezberdinetan banatu ziren hiru konpainia ezarri zituzten (Elgeta, San Migel gaina eta Markina, Zumarraga), Bilbon euskal armadaren batailoiak ezartzen ziren bitartean. Ahaztuta zeuden borrokak, hala nola Itziarkoa, irailaren 23an, 8 anarkista gazte hil baitziren, edo San Migel eta Urkaregi gainaren defentsa, irailaren 22tik 28ra, non gaur egun faxismoak doilorki hildako hainbat lagunen gorpuak dauden. Faxismo hori ez da desagertu, baina CNTko militanteak eta haien memoria historikoa ez daude ez garaituta ez armarik gabe armada nazionalaren aurrean.

Milizianoak Zubelzuko posizioan

Informaziorako "bulego" txiki horren helburua, gaur egun borrokalari anarkisten senide asko daudenez, hain gorpuak non dauden, non borrokatu zuten edo noiz hil ziren jakin gabe, honi ikusgarritasuna eman nahi genion. Inork aipatzen ez dituen eta inon ageri ez diren emakume eta gizonen izenak ahanzturan gal ez daitezen lagundu behar dugula uste dugu. Ezinbestekoa da izen horiek argitara ateratzea, ohoratzea eta ez ahaztea. Poruek ez ditugu ahaztu nahi Francisco Carrera, Ángel Virumbrales, Eduardo Trincado, Mamerto Azkona eta ehunka orrialde bete genitzakeen hamaika antroponimorekin. "Gure historiaren zati bat isiltzeari uko egiten diogu.

"Milizianoen txokoa" an, gure militanteetako batek hitzaldi bat irakurri zuen eta, ondoren, gure eroriei loreak eskaini genizkien. Hainbat pertsona hurbildu ziren ekintzara eta benetan oso hunkigarria eta pozgarria izan zen beretarren bila dabiltzan senide eta lagunei informazioa eman ahal izatea. Espero dezagun, honelako txoko informatiboekin, gaiari ikusgarritasuna emateko gai izaten jarraitzea, gure baliabideen eta gure aukerak kontuan izanda.

Milizianak, milizianoak, afiliatuak, militanteak eta mugimendu libertarioaren jarraitzaileak: mila esker!!!

CNT GIPUZKOA DIXIT 

Gaurko ekitaldi hau bi urteurrenen harira dator. Batetik, bihar, jakina denez, 85 urte  betekodira matxinatu faxistak Donostian sartu zirela. Bestetik, 1948an, gaurko egunez,  Kontxakobadia hontan bertan Francoren aurkako atentatu aereo baten saiakera bat  izan zen, tamalezantzua. 

Mañana se cumplen 85 años desde que los fascistas tomaron Donostia. Con este  humilde acto de hoy, quisiéramos también recordar otra efeméride no tan conocida. El  intento de atentado aéreo contra Franco que tuvo lugar el 12 de septiembre de 1948  en esta bahía de la Concha. 

1936ko uda hartan, herri armatuak faxismoa garaitu zuen Madril, Bartzelona eta  Donostiako kaleetan. Bi hilabete luzez eutsi zion Gipuzkoako hiriburuak faxisten  oldarraldiei. Komunismo libertarioa xede, langile klaseak prozesu iraultzaile bati ekin  zion. 

Los milicianos de la CNT que en julio salvaron Donostia según reconociera el entonces  alcalde Sasiain, no luchaban por una república burguesa que asesinó aún más obreros  que la monarquía. La matanza de Ategorrieta, recién estrenada la república, es muestra de ello. 

Errepresioa bereziki ankerra izan zen langileria iraultzailearentzat eta horren froga da Gipuzkoan hain txikia zen CNTk jasan zituen biktima andana. Anarkista eta  anarkosindikalisten erailketa sistematikoak urte luzez iraun zuen. 

En 1947 se dieron los últimos fusilamientos del franquismo en Euskal Herria. Los anarquisasAmador Franco Cazorla y Antonio López Montes, torturados en Ondarreta y  condenados en Loiola fueron fusilados en el campo de tiro de Bidebieta. 

Alferrik bilatuko dituzue haien izenak hemen dugun monumentuaren izen zerrendan. Donostiako udalaren enkarguz egiten ari diren biktimen inguruko ikerketaren arku kronologikotik ere kanpo gelditzen dira. 

Omisiones como esta son una práctica habitual en el quehacer memorialista de las instituciones públicas. Son la consecuencia lógica de abordar la memoria histórica sin contarcon las organizaciones históricas ni con el movimiento memorialista y obviando la  legislación internacional en materia de derechos humanos. 

Ezkerreko gobernuak memoria historikoa lantzeko lege berri bat atera nahi duenean ekarpenak eskatzen zaizkie, beste askoren artean Falangeri. Dozenaka mila hildako  izan zituen CNTri aldiz, ez zaio gonbidatzen. Donostiako udaletxeak memoria historikoa jorratzeko lan mahai bat osatzen duenean, ordurako autodisolbatua zegoen Gesto por la Paz gonbidatzen du eta CNT alboratzen. Behinola, Jonan Fernándezek erakunde  historikook gure militanteen memoria soziopolitikoa aldarrikatzeko zilegitasuna ukatu  zigun. 

Con actos como este, pretendemos recuperar la memoria de los más silenciados entre los silenciados. La memoria de una militancia anarcosindicalista que no dudó en empuñar las armas y luchar, algunas veces en solitario, en las calles y montes de  Gipuzkoa. 

Donostia erortzean, miliziano anarkosindikalistek borrokan jarraitu zuten Gipuzkoako  mendi eta bailara ezberdinetan. Horren froga ditugu Gipuzkoako hainbat txokotan  oraindik deshobiratzeke gelditzen diren militanteen gorpuzkinak. 

1948ko irailaren 12.ean, erbesteratutako anarkista talde batek Francoren aurkako  atentatua burutzen saiatu zen hementxe bertan, Kontxako badian estropen finala  jokatzen zen unean. 

Hoy que se cumplen 73 años desde que un grupo de anarquistas sobrevolara con su avioneta cargada de explosivos esta bahía de la Concha tratando de atentar contra Franco, queremos reivindicar la memoria de los que nunca se rindieron y continuaron una lucha que continua hasta hoy en día. 

Nahi duenarentzat, ondoko mahaian Gipuzkoan borrokatu ziren miliziano  anarkosindikalistei buruzko informazio puntu bat antolatu dugu. Bertaratu besterik ez  duzue eta zuen familiako edo herriko militanteei buruzko argibideak eskatu. 

En la mesa de aquí al lado hemos habilitado un punto de información sobre los  milicianos que participaron en la defensa de Gipuzkoa. En la medida de lo posible, pretendemos informar a familiares de militantes históricos y a cualquiera que se  interese. 

Urteurrenetaz haratago, memoria historikoari bestelako erpinetatik heldu nahi  genioke. Hala nola, garai bateko antolaketa eta borroka moldeak ezagutu eta  eguneratuz, gaur egun bizi dugun delegazionismoaren erregimen absolutistaren  eredua pitzatzeko baliagarriak ditugun tresnak berreskuratuaz: ekintza zuzena,  autogestioa eta federalismoa.

Entendemos la memoria histórica como un activo a la hora de encarar las luchas de  hoy en día. 

Como sindicato que somos, una mirada crítica a la memoria histórica nos acerca a  formas de organización y lucha que en el pasado posibilitaron la consecución de los  derechos y libertades que hoy se nos quieren negar. La acción directa, la autogestión y  el federalismo han demostrado su eficacia en el pasado. 

Egungo lan munduari so egin besterik ez dugu langile mugimenduak nozitu dituen  aldaketak antzemateko: ordezkagarritasun sakratua, hauteskunde sindikalak, diru  laguntzak, liberatuak, etab. Laburbide diruditenak eta lapurbide baino ez direnak. 

El camino de la perdición nos lo enseña claramente el capital cada vez que nos insta a  vaciar calles y plazas. “Iros a casa, ya resolverán los profesionales, votad al partido o  sindicato que queráis o cread uno nuevo, sí se puede, estamos en democracia. Y así  nos va. 

Langileok gure historia ezagutu eta ezagutza horiek egungo egoerara ekartzeko ordua  da, borrokatu aditza singularraren lehenengo pertsonan deklinatzen hasiz, lantokiko  eta kaleko borroketan batasuna bermatzeko ordezkaritza unitario bakarra onartuaz,  asanblada.