• Kolektibo predoktoralak elkarretaratzea deitu du 24an Donostian, "CNTk bereak egiten ditugun aldarrikapenekin".
• "Eredu izan behar duen erakunde batek, langileak horrela tratatzea ez da bidezkoa", salatu du sindikatu anarkosindikalistak.

Zaila da ulertzea Unibertsitatean eta beste ikerketa-erakunde batzuetan dagoen langile prekarizatu kopurua. Unibertsitateko ikerketa eta irakaskuntza bokaziozko lanak direlako ideiaren atzean, prekarizazio sakon bat aurkitzen da, aldi baterako kontratuak, ezegonkorrak eta gaizki ordainduak direnak, eta horrek eragin zuzena du Unibertsitatea osatzen duten pertsona guztien bizitza-kalitatean. Garbiketako langiletatik hasiz, azpikontratentzat lan egiten dutenak eta Euskal Herriko Unibertsitateak hauen balioa etengabe zalantzan jartzen duena; eta irakasleekin jarraituz, irakasle elkartua bezalako kontratu motara erabiliz autonomo faltsuaren oso antzeko eredua dena.

Errealitate hori gertutik ezagutzen dutenak ez dira harritzen, zoritxarrez, sindikatuek euskal hezkuntza publikoko bitartekotasun-maila salatzen dutenean: Hezkuntzako profesionalen %41 bitartekoak dira, eta horietatik ia %90ak 3 urtetik gorako antzinatasuna du. EHUren kasuan, ehuneko horrek gora egiten du, aldi baterako langileen %48,8raino, eta, ondorioz, unibertsitate hau da Estatuak araututako baldintzak betetzen ez dituen horietako bat, Dekretuak gehienez ere% 40ko behin-behinekotasuna baimentzen baitu. Era berean, ikerketarako pizgarririk eta laguntzarik eza hautematen da doktore-titulua duten irakasleen eta ikertzaileen taldean, irakasle eta ikertzaileen %50 baino gehiago ez baitira (zehazki, %46,6).

Ikertzaileek, era berean, kateatzen diren "prestakuntza" kontratuen ondorioz, ikusten dute iragankorra izan beharko lukeen egoera bat kontratazio-eredu bihurtzen dela, Espainiako eta Europako beste hainbat lan-sektoretan ere hala gertatzen den bezala. Emaitzen araberako presio etengabea, funtzioak garatzeko bitarteko egokien eskasia eta ikerketa-beka batzuengatiko lehiakortasun handia, zeintzuk ia beti faktore kuantitatiboak kontuan hartzen dituztenak, hots, graduazioaren batez besteko nota edo argitalpenen kopurua, adibidez, doktoregaien kolektiboaren osasun mentala okertzen dute: sei aldiz joera handiagoa dute depresioa eta antsietatea izateko prestakuntza handiko beste kolektibo batzuek baino.

EHUk, era berean, doktoregaien lan-baldintzak hobetzeko borondate eskasa erakusten du etengabe. Hasteko, horiek ez dira indarrean dagoen hitzarmen kolektiboan sartzen, "prestatzen ari diren langile" moduan hartzen baitira. Bestalde, lan-kontratua zuten zenbait doktoregaik, batzuk bere kabuz eta beste batzuk bide sindikaletik jotzen, epaitegietara jo zuten Prestatzen ari den Doktoratu Aurreko Ikertzaileen Estatutua (martxoaren 1eko 103/2019 Errege Dekretuan) aplikatzea eskatzeko, eta Estatutu hau aplikatu izan balitz jaso beharko zuketen soldata-aldea erreklamatzeko. Salaketa gehienak lehen auzialdian ezetsi ziren, baina batzuek aurrera egin zuten Euskal Autonomia Erkidegoko Auzitegi Nagusian. Hala ere, EHU azken instantziara heltzeko prest dago gutxieneko eskubide hori ez onartzeko (Estatutua betetzeak ikerlari bakoitzeko 2.000 euro baino gutxiago exigitzen du), eta dagoeneko iragarri du helegitea aurkeztuko duela Auzitegi Gorenean.

Egoera are eskasagoa da eskura dauden ikerketa-beka lehiakorretakoren bat lortzen ez dutenentzat. Kontraturik gabeko doktoregaien kasuan gertatzen da hori; izan ere, sarritan ez dute lanerako toki egokirik, nahiz eta urtero matrikula-tasak ordaindu, liburutegira eta laborategi espezifikoetara sartzea baino ez beste baliabide batzuetan islatzen ez direnak. Era berean, Unibertsitateak jarrera baztertzailea du Autonomia Erkidegotik ez datozen ikasleekiko, eta ez die lan-kontraturik eskaintzen atzerriko erakundeen bekak dituzten ikasleei; beraz, doktoregoko ikasle gisa baino ez dira ageri. Hori guztia, nahiz eta doktorego-programa batzuetan ikasleen ia %80 Latinoamerikatik etorri.

2020ko urrian, CNTk greba sektorialerako deialdia egin zuen, eta, besteak beste, honako hauek eskatzen zituen: finantzaketa-sistema erabat publikoa garatzea, unibertsitate-tasak ezabatzea, unibertsitate erabat publiko eta doakoa defendatzea, iruzurrezko kontratazioak eta lan-prekarietatea ezabatzea, eta lankidetza zientifikoaren kultura sustatzea, lehiaren ordez.

Helburu horiek sendotzeko asmoz, doktoratu aurreko kolektiboaren eskaerekin bat egiten dugu. Kolektibo horrek elkarretaratzea egingo du martxoaren 24an, Donostiako ikasgelategiaren aurrean, 13:00etan, ikertzaile doktoregaiak UPV/EHUko lan-hitzarmenaren parte izan daitezen eskatzeko, kontratuen prestakuntza-izaera ezabatzeko, soldata irakasle laguntzaileenarekin berdintzeko, matrikula eta doktorego-tasak kentzeko, irakaskuntza kargaren kontrol erreala izateko, doktoratzen ari diren pertsona guztiek doktorego-baliabide eta doktorego-tasa berberak izan dezaten eta doktoregoa egiten ari den pertsona oro lan kontratu bat izateko.

irudiaren iturria: Ecuador Etxea

• Erakunde anarkosindikalistak funtsezkotzat jotzen du "Euskal Autonomia Erkidegoko sektore publikoko langile guztiak mobilizatzea", sektoreko prekarietatearekin amaitu nahi bada.
• "Ezin dugu onartu administrazio publikoen behin-behinekotasuna gehiegikeriaz erabiltzea, %40koa baita, Estatuko altuena", salatu du CNTk.

CNTk, Administrazioko langile prekarioenen lan-baldintzak hobetzeko konpromiso irmoa hartuta, apirilaren 22ko grebarekin bat egitea erabaki du. "Uste dugu guztiz egokia dela sektoreko langile guztiak barne hartzen dituen greba bat egitea"; izan ere, sindikatu anarkosindikalistaren arabera, behin-behinekotasunaren abusuaren arazoa sektore publiko osoan gertatzen da: hezkuntzan, osasunean eta administrazio guztietan (Eusko Jaurlaritza, Foru Aldundiak, udalak eta Estatuko Administrazioa).

Behin-behinekotasun tasa% 40koa da, eta 58.700 langileri "azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreetan daudenei gehitu beharko litzaieke, non behin-behinekotasun hori ia erabatekoa den".

"Horrek guztiak behin-behinekotasunaren gehiegizko erabilerari buruzko Europako Zuzenbidearen araudia urratzen du, eta, gainera, Enplegatu Publikoaren Estatutua urratuz", adierazi du CNTk. Izan ere, Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak berak onartu du Espainiako administrazio publikoek, horien artean EAEkoek dauden, behin-behinekotasuna gehiegikeriaz erabiltzen dutela bitartekoen figurarekin, eta aldi baterako kontratuen urteak kateatzen dituztela egiturazko lanpostuak betetzeko.

Bestalde, azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreen publikotasuna ere eskatzen du CNTk, izan ere, "enpresentzat onuragarria baino ez da, lan-baldintza okerragoen eta herritarrei zerbitzu txarragoa ematearen kontura", azpimarratu du CNTk.

Hori dela eta, CNTk bat egin du SATSE, ESK, LAB, CCOO, ELA eta Steilas sindikatuek deitutako grebarekin, sektoreko langile guztiak barne hartuko dituen dinamika bat hasteko itxaropenarekin.

• 2018ko CIT-ICL Lanaren Nazioarteko Konfederazioaren inaugurazio-kongresuan, Parman (Italia), sailek erabaki zuten zitaren Idazkaritza Nagusiak bi urteko iraupena izango zuela. Kongresu horretan bertan erabaki zen Alemaniako anarosindikatua, FAU, izango zela Idazkaritza Nagusiaren lekukoa hartuko zuen hurrengo saila, CNTren ondoren.
• Mahmoud Homsy CIT-ICL erakundeko idazkari berria FAU Berlineko kidea da. FAUren nazioarteko lan-arloan aritu da urte luzez, eta nazioarteko konfederazio berriaren sorreran parte hartu zuen.

CNT egunkariak CIT-ICL-reko idazkari berria elkarrizketatu ahal izan du. Hurrengo lerroetan Suso Garciak egin dion elkarrizketa irakur daiteke.

Ezer baino lehen, Mahmoud, eskertuko nizuke gure egunkari konfederaleko irakurleoi denbora eskaintzea.

Galdera. — Nola egiten diozu aurre erantzukizun berri horri maila pertsonalean?

Erantzuna. — Internazionalaren Historia luzea ezagututa, ohore baino ezin dut sentitu, postu hori eman didatelako, baina benetan abailduta sentitzen naiz. Dagoeneko konpromiso asko ditut, idazkaritza honekin zuzenean lotuta ez daudenak, eta ikusten dut orain zeregin ugari bete behar ditudala CIT-ICL delakoarekin ditudan konpromisoak ahalik eta ondoen bete nahi baditut. Uste dut urduritasun hauek normalak direla hainbeste erantzukizunen aurrean.

"Une honetan 20 pertsona inguruk modu aktiboan laguntzen diete lotura-batzordeari eta idazkaritzari, baina zenbaki hori hazi egin beharko da, guk proposatutako helburuak lortu nahi baditugu. "

G. — Sailek urte askotako ibilbidea badute ere, CIT-ICL oso berria da. Nola aurkitzen duzu osasuna gure Internazionala eta zure ustez gaur egun zeintzuk dira gure antolaketa-lehentasunak?

E. — Miguelek, nire aurrekoak, Madrilgo CNTkoa dena, arrakastaz ezarri zituen CIT-ICL-ren garapenerako oinarriak. Komunikazio-kanal guztiak martxan daude jada (webgunea, sare sozialak), baita finantzak ere (sailen kuotak), gure aurrekontuen oinarri ekonomikoa baitira. Baina oraindik asko dago egiteke lanean hasi baino lehen. Argi dago lehentasuna kongresuan hartutako lan-arloak ezartzea dela. Une honetan 20 pertsona inguruk modu aktiboan laguntzen diete lotura-batzordeari eta idazkaritzari, baina zenbaki hori hazi egin beharko da, guk proposatutako helburuak lortu nahi baditugu.

G. — Gure planteamenduak eta gure eredua ez datoz bat sindikalismo ofizialarekin. Gure eredua baliozkoa eta eraginkorra al da? Langileen artean harrera ona izango duela uste duzu?

E. — Alemanian ikusten dudana modu fidagarriagoan konta diezazuket. Oso zaila da gure eredu sindikalarentzat Alemania bezalako mendebaldeko herrialde batean finkatzea. Pribilegio handia dago hemen. Lan handia dago finantza-merkatuek Alemanian inbertitzen dutelako; izan ere, ekonomia segurua eta egonkorra duela uste da, eta gizarte-segurantzako sarea gutxi gorabehera ukitu gabe dago. Jendeak uste du merkatua eta estatua arduratuko direla gauzez. Iraultzailea zarela esaten baduzu, zein planetatan bizi zaren galdetzen dizute. Kalitate txarreko lanaz kexatzen bazara, eskergabea zarela edo lan hobea lortzeko lan gogorragoa egin behar duzula esaten dizute. Jendeak galdetzen du ea sindikatuak, oro har, baliozkoak diren. Orduan, inguru horretan, batzuetan galdetzen diot neure buruari elkartasunaren, elkarrekiko laguntzaren, ekintza zuzenaren eta oinarriaren eta iraultzaren oinarrizko printzipioak ez ote diren itxita egongo horrelako gizarte batean.

Zalantza horiek, azkenean, berretsi besterik ez didate egiten gure ideietan. Gatazka batean pertsonei ahotsa altxatzen laguntzeak, antzeko ideiak dituzten pertsonekin lankidetzan aritzeak ez du preziorik.

Ezin dut esan, oro har, langileek gure eredu sindikala ondo jasoko duten. Langileek ongi hartu gaituztela sentitu dut aurkeztu garen gatazketan. Bakarrik espero dezaket hau guztia gogoratzea, berarengan sinestea eta etorkizunean praktikatzea.

Baina jendea lanpetuta dago, lehentasunak aldatu egiten dira, gure egiturek zapuztu egiten dituzte, eta, beraz, aktibo egoteari uzten diote. Horregatik da garrantzitsua gure erakundeak indartzea. Eraginkorrak izatea.

Edonola ere, borrokan jarraitzen dugu, eta afiliatuen kopurua nabarmen hazi da.

"Sindikatu-antolaketari eta sailen industria-ekintzari buruzko dokumentazioa biltzea eta mundu mailan garrantzitsua den prestakuntza-material berria egiteko erabiltzea proposatu dugu"

G. — Nazioarteko mailan, CIT-ICL programan sartzea eskatzen duten sail berriak egotea espero duzu?

E. — IWWek, Europan, ziurrenik, denbora gutxian eskatuko du CIT-ICL horretan sartzea (gaur egun, AEBko eta Kanadako IWWak daude), eta, horrek, Alemanian adibidez, bi erakunde ezberdinek Nazioarteko Erakunde berean parte hartu ahal izango dute.

Brasilen ere FOB sartzea espero dugu.

Gure hedapen-estrategiaren zati gisa, zeina azken biltzarrean hartutako lan-eremuetako bat izan baitzen, Asiarako eta Ameriketarako eskualdeetako lan-taldeak osatu ditugu, eta hainbat sindikaturekin eta ekimen sindikalekin sarean lan egiten ari dira. Ikusiko dugu horrela erakunderen batek kide berri bihurtzeko interesa pizten duen.

Espero dudana da etorkizunean horrelako eskualdeetako lantalde gehiago sortzea, ahalegin horiek munduko eskualdeetara zabaltzeko, bertan ez baitugu presentziarik.

G. — Zure ustez, beste sindikatu alternatibo eta iraultzaileekiko harremana sakondu dezakegu, nazioartea kopuruz hazten eta herrialde berrietan ezartzen doan heinean.

E. — Nazioartean, ikusten dut gure elkartasunaren eta elkarrekiko laguntzaren printzipioak tresna onak direla CIT-ICL ezaguna eta errespetatua izan dadin.

Azken aste hauetan, GWTUCek Dragon Sweaterren aurka egin duen kanpainarekin bat egin dugu, desberdintasun ideologikoak alde batera utzita, eta gure elkartasuna eskaintzen diegu gure kideei munduko leku askotatik. Jarduera horiek beste sindikatu batzuen arreta erakarriko dute, eta CIT-ILC horretan erreferente bat ikusiko dute.

Azken biltzarrean hartu genuen beste lan-arlo bat prestakuntza da, hedapenerako tresna gisa balioko diguna. Sindikatu-antolaketari eta sailen industria-ekintzari buruzko dokumentazioa biltzea proposatu dugu, eta mundu mailan garrantzitsua den prestakuntza-material berria egiteko erabiltzea. Material hori hainbat herrialdetako sindikatuei aurkeztu ahal badiegu, gure ideiak aurkezteko eta harremanak hasteko modu bikaina litzateke. Hala ere, oraindik lan asko dago egiteko horri dagokionez, ez dezagun ahaztu oso erakunde berria garela.

G. — Eta amaierako hitz batzuk, gure militanteei bidali nahi dizkiezunak...

E. — Uste dut lagun guztiak osasuntsu egongo direla udazken eta negu honetarako! Nire pentsamenduak zuekin daude.

• CNTren ustez, Zigor Kodearen 315.3 artikulua indargabetzea, piketeak espetxe-zigorra duten delitu gisa tipifikatzen dituena, aurrerapausoa da.
• Hala ere, piketeen ekintza batzuk irain eta kalumnia gisa ere tipifikatzen dira, baina lan-eremuan "ez lukete zigor penalik izan behar".

Diputatuen Kongresuak Zigor Kodearen 315.3 artikulua indargabetzea onartu du, piketeak greban kriminalizatzen dituena. "Indargabetzea argitaratu arte itxaron beharko dugu", adierazi du CNTk.

Hala ere, erakunde anarkosindikalistaren arabera, oraindik asko dago piketeak "kriminalizatuak ez izateko". Alde batetik, piketeen ekintzak irain eta kalumnia gisa ere tipifikatzen dira; beharrezkoa litzateke lan-gatazken esparruan, "tipo penal horiek berriz pentsatuak izatea, adibidez, politika arloan gertatzen den bezala, non filibustero, iruzurgile edo terrorista deitzeak zigor penalik ez duten", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak.

Bestetik, Mozal Legea ere indargabetu behar da, PSOEren eta Unidas Podemos hauteskunde-programen barruan baitzegoen. Poliziek Mozal Legea bereizi gabe erabiltzen dute "elkarretaratzetan, manifestazioetan eta grebetan langileak mehatxatzeko eta beldurtzeko ", CNTren iritziz. Horrela, edukiz husten da, besteak beste, greba-eskubidea, pikete informatiboak greba-eskubidearen funtsezko edukiaren zati baitira.

Hori dela eta, langileen defentsan legeak egiten jarraitzeko eskatu dute, eta Mozal Legea bertan behera uzteko; izan ere, hori egin ezean, "piketeak zigortzen jarraituko da, langileentzat kaltegarria den legedi honekin", adierazi du erakunde anarkosindikalistak.

• Sail sindikalak Enpresa Batzordeak eta Zuzendaritzak sinatutako akordioa kritikatu du, "ezeren truke enpresari dirua oparitu diotelako".
• "Enplegua mantentzeko akordioa ezerezean geratzen da", salatu du CNTk.

2020ko martxoaren 16an akordio batera iritsi ziren, eta akordio horrek ohiko soldataren eta aldi baterako lan-erregulazioko egoeran egoteagatik kobratzen zenaren arteko aldea osatzen zuen, beste kontu batzuez gain, "plantillaren okertze ekonomikoa saihesteko helburuarekin", sail sindikalak azpimarratu duenez.

Hala ere, 2020ko apiriletik, enpresaren helburua akordioa baliogabetzea izan da, "osagarri hori ordaintzeari utzi baitzion, langileekiko zorra sortuz". Enpresa Batzordea, zeinean ELA eta LAB sindikatuetako ordezkariak dauden, 2020ko udan hasi zen enpresarekin negoziatzen, eta, ondoren, CNTko sail sindikala sartu zen negoziazio horietan. Sail sindikalaren planteamenduak gutxietsi egin ziren: erakunde anarkosindikalistaren marra gorri bat enpresaren alde kitarik ez egitea zen; beste bat jarraipen ekonomikoa egitea eta jarraipen-batzorde bat sortzea zen, langileek akordioa lortu aurretik asanbladan erabakitzeaz gain. Enpresa Batzordeak, enpresarekin sinatutako akordioan, erabat alde batera utzi ditu gai horiek. Izan ere, zorra murriztea negoziatu du, "ezerezean geratuko diren konpromisoen truke".

Sinatutakoaren arabera, "arrazoi ekonomikoak edo bestelakoak egonez gero, enpresak kaleratzeko eskubidea izaten jarraitzen du", azpimarratu du CNTk. Gainera, Hartzekodunen Lehiaketaren kasuan, "enpleguari eusteko klausula ez da mantentzen, eta zorra kreditu arruntekoa izango litzateke, hau da, kobratzeko oso zaila".

Horregatik sail sindikalak ez du akordioa babesten, langileen interesei kalte egiten diolako.

• Leioako Carrefour Express denda kudeatzen duen enpresak langilea berronartu beharko du.
• "Epaitegiak, zorionez, agerikoa dena ulertu du, langilearen alde eginez", azpimarratu du sindikatuak.

Joan den otsailaren 2an, Euskal Autonomia Erkidegoko Auzitegi Nagusiak ezetsi egin zuen Supermercados Montañeses S.L. enpresak, Leioako Carrefour Express enpresaren enpresa kudeatzaileak, aurkeztutako errekurtsoa, eta berretsi egin zuen Bilboko Lan Arloko 1 zenbakiko Epaitegiak emandako epaia, zeinak gure lankidearen kaleratzea baliogabetzat jotzen zuena. Epai horrek berretsi egiten ditu CNTren tesiak; izan ere, hasieratik "ikusi genuen kaleratze hori langileak eskatutako familia bateragarri egiteko neurriengatik izan zela", esan du erakunde anarkosindikalistak. Epaiak dionez, “salatutako enpresak ez du kaleratzea eragin zuen arrazoieren frogarik aurkeztu”. Are gehiago, epaitegiak azpimarratu duenez, “salatutako enpresak kontratazioak egin ditu […] aldi baterako kontratu bat mugagabe bihurtuz ere“.

CNT sindikatutik garaipen horren garrantzia azpimarratu nahi dugu, izan ere, enpresa eta ugazabek "egunez egun kendu nahi dizkiguten lan-eskubideen aldeko borrokaren adibide argia da, are gehiago elikadura-merkataritza bezalako sektore feminizatu eta prekarizatuetan", azpimarratu du sindikatuak..

Era berean, CNT sindikatutik Carrefour Expresseko langile guztiei bat egiteko deia egiten zaie, dagozkien eskubideen alde borrokatzeko.

Irudia: Ecuador Etxea

Aurten ezohiko egoera bizi izan dugu, eta horri esker, neurri handiagoan edo txikiagoan, kapitalismoan oinarritutako lehentasunak dituen gizarte baten kalteak ikusi ahal izan ditugu, etekin ekonomikoa, jarduera frenetiko geldiezina eta neurriz kanpoko kontsumoa. Zur eta lur geratu gara, beste behin ere, ekonomiari, biziztaren aurretik,ematen baitzitzaion lehentasuna. Horrek, denok dakigun bezala, bizitza galtzea dakar, udako edo Gabonetako denboraldia salbatzearen truke. Ezin dugu ahaztu COVID-19aren ondorio kaltegarriak emakume langileengan izan direla bereziki, emakume langileok ezinbestekoak izan baikara pandemiaren aurkako borrokan funtsezko sektoretan (garbiketa, elikadura, erizaintza, soziosanitarioa, irakaskuntza, etab.). Berriro ere, emakume langileok kontziliazio-arazoei aurre egin behar izan diegu. Oraingoan, zailtasun gehigarri batekin: telelana.

Pertsonak babesteko eta zaintzak balioesteko premia nabarmena ikusita, Lanaren Konfederazio Nazionalak, Martxoaren 8 honetan, klase feminismoa aldarrikatzen du, sindikalista eta borrokalaria, gure defentsarik onena bezala. Bizitza errotik eraldatuko duen feminismoa, bizitza zaintzak eta bizitzaa erdigunean jartzera bideratutako gizartea lortzeko gakoetan sakonduko duena. Sindikatuan gure bizitzak berreskuratzeko, babesteko eta duintzeko tresna eraginkorra aurkituko duen feminismoa. Bizitza eta lana uztartzeko, GURE denbora librea eta gauza garrantzitsuenak lehenesteko.

Izan ere, egunez egun sindikatuan irabazten baititugu gure eskubideak, esplotazioari eta prekarietateari aurre eginez, aparteko ordu behartuei eta ordaindu gabeei, lanaldi amaigabeei, lanetik harago bizitzeko ezgaitzen gaituzten lan ordutegi-aldaketei, diskriminazioari eta abusuei, kaleratzeei… Azken batean, gure mantenuaren eta bizitzaren gaineko kontrolik eza.

Borrokarako sindikalismoa elkarrekin lan eginez geurea dena berreskuratzera zuzenduta dago. Borrokarako sindikalismoa, egunero egiten ditugun lanaldi bikoitz eta hirukoitzei aurre egiteko, bereziki emakumeei eragiten diguten zama hori gainditzeko: lanean, etxean, amatasunean… Sindikalismo horretatik borrokatzen dugu, karga horiek benetan banatuak izan daitezen eta erantzukizuna partekatua izan dadin; mendeko pertsona oro zaintza lanak bermatuak izateko, emakumeak lanetik kanportatuak izan barik.

Sindikalismo erabilgarri eta eraginkorra, ikasteko eta berrikusteko espazio bat dena, non guk gure aurrekoak gogoratzen ditugun eta emakumeen aurkako indarkeria desagerrarazteko egunero borrokatzen dugun sindikatua, emakume bakoitzaren bizitzan eragina izango duten eta gure eskubideen defentsaren bidez hobetuko duten benetako laguntza-sareak sortuz, emakume bakoitzaren bizitzan eragiteko eta gure eskubideen defentsaren bidez hura hobetzeko. Bertan, sindikatua osatzen duten pertsona guztiak inplikatuz, pertsona duinak bihurtu eta beste ezeren aurretik bizitzari lehentasuna emanez, berdintasunezko gizarte batean oinarrituz.

Hau guztiagatik, garrantzitsua da gogoraraztea Martxoaren 8 hau, urteko egun guztietan bezala, sindikalismo borrokalaria, CNTn, borroka egin dezakegula klaseko feminismotik, etengabe eta iraunkor. Horregatik, guk ikasten, militatzen eta eredu izaten jarraitu behar dugu gure sindikatuetan, beste emakume batzuk trebatzen, kide gehiago aldaketaren parte izatera animatzen, denak partaide izaten eta gure gaitasunak mahai gainean jarriz.

Klase feminismo sindikalista eta borrokalari baten alde, gure alde CNTn, Gora martxoaren 8a eta emakume langileon borroka!

• Estatu osoan, kaleratutako 9 langileen aldeko ekintzak egiten ari dira 
  
• "Epaiketa martxoaren 11n da, eta multinazionalak nahi duena egin nahi du bere langileekin, nahiz legezkoa edo legez kanpokoa izan", salatu dute sindikatutik.

Heny Schein osasun hornikuntzako enpresa multinazionala da, pandemian irabaziak lortu dituena. "Horrek ez du Seseñako (Toledo) zentro logistikoan lan egiten duten 9 pertsona kaleratzeko beldurrik izan", salatu du CNTk. Arrazoi objektiboak erabili nahi dituzte, "baina hori gezurra da eta epaiketan frogatzen saiatuko gara", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak.

Elkartasun ekitaldiak estatu osoan zehar zabaldu dira, baita Euskal Herrian ere. Protesta ekitaldi bat egin zen multinazionalak Derioko Ugaldeguren industrialdean duen egoitzan, kaleratutako lankideak berriro onartzeko eskatuz.

• Greba deitu duten sindikatuek bertan behera utzi dute, txertaketak berehala hastea lortu baitute
• "Antolatu izan ez bagina, zain jarraituko genuke", azpimarratu du CNTko ordezkari sindikalak.

Pandemiaren aurrean lehen lerroko langileek, Osakidetzak azpikontratatutako osasun-garraioko langileek, mobilizazioak egin dituzte kobidaren aurrean babesa eskatzeko; izan ere, "egunero ari gara gaixoekin anbulantzietan tratatzen, eta Eusko Jaurlaritzak ez gintuen hasierako txertaketa-planean sartu". Hori dela eta, ESK, UGT, LAB, CCOO, ELA eta CNT sindikatuek greba hastea proposatu zuten. Hala ere, egindako presioari esker, hilaren 5ean hasi behar zuen greba bertan behera utzi dute, txertaketa berehala hasi baita.

Greba deitu duten sindikatuek "lehenik eta behin, eskerrak eman nahi dizkiegu kolektibo osoari Araban, Bizkaian eta Gipuzkoan deitutako ekintza eta mobilizazioetan parte hartzeagatik", egoera onartezin bezain ulertezin bat salatzeko. Egoera horretan, Eusko Jaurlaritzak lehen lerroko oinarrizko osasun-zerbitzu horren azpikontratazioa erabili zuen kolektiboa bigarren lehentasun-talde batera baztertzeko, txertaketa-kanpaina kaotiko baten barruan.

Salatutako egoeraren larritasunak eta logikak lehen maila mediatikoan kokatu du kolektiboa, baina greba-deialdiaren helburua lortu bada ere, sindikatu deitzaileek "argi daukagu sakoneko arazoak bere horretan jarraitzen duela, sistemikoa dela eta funtsezko osasun-zerbitzu horren azpikontratazioarekin lotura zuzena duela".

Erabaki politiko horrek ondorio larriak izango ditu bai langileentzat bai erabiltzaileentzat, eta, erantzukizunagatik, uste dute borrokak aurrera jarraitu behar duela "konponbide integrala eta behin betikoa lortu arte, azpikontratatutako zerbitzua eta kolektiboa parekatuz eta behin betiko argitaratuz". Helburu hori sindikatuek eta sektoreko langile guztiek partekatzen dute, eta "uste dugu euskal gizartearen gehiengoak ere parte hartzen duela, eta, horregatik, beharrezkotzat jotzen ditugun ekintzak eta mobilizazioak aurrera eramateko konpromisoa adierazten dugu", adierazi dute sindikatuek.

Irudiaren iturria: Cadena Ser

• Bizkaiko Foru Aldundiak CNTko sail sindikala eta haren ordezkaria Legearen eta gainerako arauen irismen osoarekin, onartu beharko ditu.
• Apelazioan emandako epaiak lehen mailako kostak ordaintzera behartuko du Foru Erakundea.

EAEko Justizia Auzitegi Nagusiak adierazi du Bizkaiko Foru Aldundiak “askatasun sindikala urratu zuela, ez zuelako CNTko sail sindikala zein bere ordezkaria onartu”. Sail sindikala sortu zenetik, Foru Aldundia ez onarpen honetaz baliatu zen, ordezkariaren eskaerak aintzat ez hartzeko eta ordezkariren lana eragozteko. Era berean, Bizkaiko Foru Aldundiak onartzen ez zuen ordezkari honen aurka egin zuen, bere eskubideak urratuz, sindikatuaren jarduera ahulduz, eta espediente bat irekiz, martxoaren 8an bere greba eskubidea aurrera eraman zuenean.

"Aldundia oinarrizko eskubide bat ukatzen aritu da, administrazio publiko batek eskubideak bermatu behar dituenean, ez da sistematikoki urratzen duena izan behar", salatu du sail sindikaleko ordezkariak. Epai hori garrantzitsua da, izan ere, "Bizkaiko Foru Aldundiari esaten ari gatzaizkio administrazio honetan CNT dagoela onartu beharko duela", azpimarratu du sindikatu anarkosindikalistak.

Epai honekin, berriz ere aitortzen da CNTren ekintza sindikalerako eskubidea eta agerian geratzen da, urte hauetan zehar, Bizkaiko Foru Aldundiak sindikatuen aurka izan duen jokabidea.