Bilatu / Mostrar
Erika Conrado CNTko idazkari nagusiarekin elkarrizketa, sindikatuak maiatzaren lehenean dituen erronkak aztertuz.
Nola egingo dio aurre CNTk maiatzaren lehenean?
Maiatzaren Lehen guztietan bezala kalean aurkituko gaituzte, nahiz eta gure agerraldi publikoa egingo dugun, CNTn lana urtearen buruan egiten dugu, ez maiatzaren 1ean bakarrik. Hala ere, langileok gaur egun dugun egoeraren aurka protesta egingo dugu. Kontuan izan behar dugu klase sindikatua garela, erosteko ahalmenaren galeraren aurka gaudela, eta hori azken urteetatik hona aurkitzen ari garela. Horren aurka gaude, eta urte osoan zehar horren aurka egiten dugu, lan prekarioaren eta lanaldi partzialaren aurka.
Era berean, kontra egin nahi dugu, katalanez "posant cara" esaten dugu, kontziliazioaren gabeziaren aurka jo nahi dugu, sektore guztietan, baina bereziki pertsonen zerbitzuen eta zaintzaren sektorean. Ardurapeko pertsonak ditugunok, adingabeak zein adinekoak izan, badakigu gero eta zailagoak direla lanaldia egokitzea, eta askoz errazagoa izan beharko lukeen arren, enpresa beti saiatzen da lanaldi-murrizketara eramaten. Nik uste dut gai honek pisu handia izango duela aurten kalean izan ditzakegun aldarrikapenetan.
Eta, jakina, krisi ekologikoaren eta gerraren aurka borrokatzen gara.
Bada, aurtengo borroka sindikalaren gakoak, nagusiki, Idazkaritza Iraunkorretik bideratuko ditugu zuzenean, Lurralde Konfederazio eta sindikatuen alde, batez ere afiliazioaren prestakuntza eta trebakuntza indartzeari dagokionez.
Gure sindikatuek dituzten baliabideak hobetu nahi ditugu, sindikatu txikiek beren ohiko zereginak egin ahal izan ditzaten, energia hainbeste gastatu behar izan gabe komunikazioa lantzen, prestakuntza-planak egiten... oinarri hori aberastu, urtearen buruan lan askoz egituratuagoa egin ahal izateko.
Era berean, oso lan garrantzitsua egin behar dugu, negoziazio kolektiboa eraman behar dugu enpresan, eta azken aldian laneko autodefentsari buruz zabaltzen ari den ideia hori alde batera utzi behar dugu, argi uzteko zer den elkarrekiko laguntza, zer den antolatua egotea, kasu honetan sindikatua den komunitate baten barruan, zeren eta elkarrekin babes hori baitugu eta indarra ematen baitigu enpresetan bizi garen egoerari aurre egin ahal izateko. Sindikatuan egotearen aldeko lana apurtzen saiatu behar dugu, gure sindikatuetan denok militante gisa egiten dugun lanari balioa emateko.
CNTk larriki ordaindu zuen Espainiako trantsizioan Moncloako Itunen aurkako jarrera, eta oso txikituta geratu zen. 2010az geroztik izan duen hazkunde iraunkorra gizarte-egoeraren ondorio da, baina baita proiektu anarkosindikalistarekin bat egin zuten militanteen belaunaldi berri baten ondorio ere.
Urte gutxiren buruan, CNTk hamarkadetan galdutako hazkundea berreskuratu du, eta horrek gehiago iritsi nahi izatera bultzatzen gaitu. Gure helburua da CNTko sindikatu guztiak erreferente izatea beren toki-ingurunean, enpresa bakoitzeko borroka sindikalak dinamiza ditzaten, eta afiliazioan sexuen arteko parekotasuna lortu nahi dugu, eta hori lortuko dugu, gero eta borroka sindikal gehiago emakumeek gidatzen baitituzte.
Sindikatu guztiek bezala, azkenean masa kritiko hori, afiliazio-masa hori, baina masa militantea eduki nahi dugu. Jakina, afiliazioan hazte hutsak ez digu balio, baizik eta behar ditugunak; izan ere, eskuak eta burua behar ditugu elkar ulertzeko, anarkosindikalismoaren ideia haratago eraman ahal izateko. Ideia hori da: sektore gehiagotara iristea orain arte gai sindikal osoan errotuta zeuden sektoreak indartu ahal izatea, baina haratago joatea, baita beste kolektibo edo lanbide batzuetara zabaltzea ere.
Orain arte, beste kolektibo batzuetan ere ez zen halakorik egon, eta garrantzitsua zen sindikatuetan egotea. Azkenaldian ikusten ari gara, halaber, mugimendu handia dagoela sektore feminizatuetan. Ikusten ari gara langileak etorkinen ehuneko handi bat diren sektoreak ere laguntza horren bila ari direla, eta, azkenean, guztien artean babesa eman behar dugula. Une honetan lan-kontuetan kalteberagoak diren kolektibo horiei lekua ematea.
Uste dut oso garrantzitsua dela azken kongresu akordioak partekatzeko gai izatea. Batez ere eskura ditugun tresnak. Afiliazioaren barruan eta kanpora begira, garrantzitsua delako funtzionatzen duela kontatzea, eta, gainera, tresna horiek ditugulako indartu ahal izateko. Adibidez, erresistentzia-kutxaren gaiarekin hor lan eta pedagogia pixka bat egin beharko genuke. Azken boladan martxan jarri diren grebak martxan daude, eta pertsonek greba horietan egin ditzakete, atzean erresistentzia-kutxa hori dutelako. Ez dela aktibatzen eta erabil daitekeela, "x" denbora afiliatua daramazunean.
Garrantzitsua da eskura ditugun tresnen pedagogia egitea, erresistentzia-kutxaren kutxa, sindikatuetan aldizka egiten diren prestakuntzak ditugu, komunikazioaren hedapena dena egingo dugu, irudi korporatiboa, sindikatuek aprobetxatu eta beren lana argitalpenak egitea ez den beste gauza batzuetara bideratu ahal izateko. Garrantzitsua da alderdi horretan lan egiteko dugun modua ezagutaraztea. Eredu sindikala, elkarrekiko laguntzan oinarritzen dena eta, horri esker, gauden tokian gaudelako eta hobetuko dugulako, azken urteetan lortu duguna, afiliazioetan gorakada nabarmena lortu dena eta horretarako lanean jarraitu dena.
Egia esan, denbora batetik hona emakumeak sindikatuan duen paperak pisua hartu du. Nik Idazkari Iraunkorraren barruan gainditu gabeko gai bat sortu nuen, figura gehiago egon zitezkeenak eta izan zitezkeenak, sindikatuaren ordezkaritzaren barruan garrantzi pixka bat handiagoa zutenak. Gainera, uste dut ez dugula soilik esango Idazkaritza hainbat emakumezko figuraz osatuta egon daitekeela kasu honetan, baizik eta, gainera, Idazkaritza Iraunkor bat garela, plurala den idazkaritza bat, adin-tarte bat baino gehiago dagoen kasuan.
Uste dut hori oso gauza positiboa dela sindikatu desberdin asko izatea, eskualde desberdinetakoak, Konfederazioaren barruan dugun aniztasunari garrantzia eman nahi zitzaion. Jakina, bakoitza bere aitarena da amarengandik, eta gauza askok batzen gaituzte, baina gauza askok bereizten gaituzte. Tokian-tokian, Granollersen, Kongresua garatu genuen, eta uste genuen garrantzitsua zela aurrerapauso bat ematea, eta hainbat aukera aipatu genituen. Niri egokitu zitzaidan koordinazio-lan hori egitea, eta hori da, azkenean, idazkaritza nagusi batek egiten duena.
Tira, egia esan, hau ia jaiotzez esan bagenu bezala dator, nire aita afiliatuta zegoen. Orduan aitarekin joaten nintzen, zazpi urte nituen, eta Granollerseko sindikatura etortzen ginen. Garai hartan ez zegoen jarduera handirik, asko erori zelako, baina gu astero joaten ginen ureztatzera, landare txiki batzuk zeuden, landareak ureztatzen genituen...
Gogoan dut etxean beti egoten zirela zigilua zuten orriak; orduan, nire familiaren barruan egon da beti. Zu hazi egiten zara gauza eta ideia horiekin, agian zu normalean harremanetan egon zaitezkeen gainerako pertsonak baino pixka bat gehiago "errebindikatzaileak" direnak, eta hemen hasi zen Granollerseko sindikatua pixka bat hazten, eta afiliatu egin nintzen.
Daukagun hazia eta norantz goazen beti da gure burua ezagutaraztea, gizabanako garen aldetik, gizarte honetan, non beti daukazun bota hori gainean, eta ez zure askatasuna zapaltzen saiatzea. Edozein alderditan, bai egunero jasaten dugun lanari dagokionez, bai bakoitzak dugun lan-bizitzan zehar, hainbat gertaeratan eta intentsitate desberdinekin jasaten dugu.
Gainera, batez ere gerraren gaiarekin estrapolatzen da, sena duen pertsona baten posizioarekin, gerra txarra dela, gerra batean irabazten duen inor ez dagoela, norbaitek irabazten badu, dirua duena eta boterea duena besterik ez da izango. Joan behar duen soldadua, horrek ez du irabaziko, bere etxean dagoen eta azkenean ezer erabaki ezin izan duen pertsona, beti galduko du. Orduan, guk dugun defentsa-arma bat da: matxinada da daukagun defentsa bakarra.
Azkenean, dugun zortea edo zoritxarra da CNTn askeak garela, ez batzuekin ez besteekin bat ez gatozen ikuspegitik. Azkenean, aberatsek pobreen aurka eta manatuaren aurka hitz egiten dugu. Beraz, gure jarrera beti bera denez, batzuek gobernatu edo beste batzuek gobernatu, une honetan oraindik ere oposizio-papera da; izan ere, legeak diren guztiak, nahiz eta kasu batzuetan zenbait gauza hobetu ahal izan, ez dituzte inoiz langile-klase gisa ditugun beharrak asetuko.
Oker izendutako sindikatu nagusienek egiten dutea da egoera baretzea.
Afiliazioak izan dezakeen zeregina, langile-klaseak izan dezakeen zeregina, zeren eta, azkenean, ez baitira gonbidatuak inoiz ere parte hartzera, eta bake sozialaren alde apur bat baino ez dute egiten. Benetan, azenario eta makilkadak ematen dizkigute; espainiar gobernu hau azenario fasearena da, eta badirudi hobetzeko unea iritsiko dela, baina hobekuntza hori beti dago urrunago. Asko dago hobetzeko eta ematen digutena apurrak dira.
Esango nizukeena da CNTn aurkituko duzuna laguntza-espazio bat izango dela, zeiean ekintza edo enpresaren aurrean aldarrikapen motaren bat egin ahal izateko euskarria behar duenean, benetako kideak aurkituko dituela, erabat interesik gabe hor egongo direnak. Guk lan egiten dugun moduan ez dugu inor saltzen, ez baitugu ezer irabazten; orduan, askatasunetik abiatuta dugu jarrera, lehen esan dudan bezala, eta ezinbestekoa da zure egoera berean dauden edo zure egoera berean egon ahal izan diren eta erabat ulertuko zaituzten beste pertsona batzuen laguntza izatea.
Pixka bat, sektore feminizatuen eta etorkinen indize altuak dituzten sektoreen prekarizazio hain handiaren harira dator; izan ere, auzo periferikoetan bizi diren pertsonek ezin izan dute prestakuntzarik izan, edo, ondoren, gainprestakuntza jaso duten pertsonek ere ezin dute lanposturik eskuratu. Nik beti jartzen dut Maslowren piramidearen adibidea, benetan lan sindikala egin ahal izateko, aldarrikapen bat egin ahal izateko, oinarria estalita eduki behar dugu.
Borrokara bultzatuko gaituena izango da. Ezinbestekoa da, atal sindikal batek jarraitu ahal izateko, egonkortasuna izatea, eta batzuetan ikusten dugu langile batzuek ez dituztela egonkortasun horiek ematen. Sektore batzuetan txandakatze oso handia dago; adibidez, esku-hartze sozialean, plantillek ez dute irauten, eta, orduan, oso sektore zailak dira etengabeko lan-lana egin ahal izateko.
Sindikatuaren barruan, nahiz eta plantilla horiek aldatzen joan daitezkeen, komunitate hori, atal sindikal hori osatuta dagoenean, garrantzitsua da horiei eustea eta langile berriei babesa ematea.
Militatzen dugunok badakigu sindikatua ez dela soilik astean egun batean edo bitan militatzera zoazen tokia, baizik eta orduan deitzen dizula telefonoak, greba bat dagoela ikusten ari zarenean eta lankideek panfletoak banatu behar dituzunean edo norbaitek epaitegira joan behar duenean eta laguntza behar duenean eta interpretea behar duenean. Hori guztia militantzia da, eta tira, ze zorte handia dugun pertsona askok beren bizitzako hainbeste ordu ematen dituztela behar duten besteei euskarria ematen. Hori da funtsean: burua ez makurtzea eta gurea dena erreklamatzea.
Mil claveles colorados
- Asteartean, hilak 30, Zirika Herri Gunean dokumental bat proiektatuko da
- "Argentinako FORA sindikatuko kideek aurkeztuko dute eta testuinguruan kokatuko dute", adierazi du CNTk
Apirilaren 30ean, 19:00etan, Zirika Herri Gunean (Zapikaleak, Bilbo), Daiana Rosenfeldek zuzendutako eta ordubeteko iraupena duen "Salvadora" (2017) dokumentala proiektatuko da.
Salvadora Medina Onrubia, anarkofeminista, betiko kontraesanean bizi izan zen beti. XX. mende hasierako emakume batentzat imajina zitezkeen bekatu guztiak egin zituen: ama ezkongabea, anarkista, antzerkigilea eta poeta izatea 15 urterekin. Bere bizitza hainbat errealitateren artean zegoen: mugimendu politiko libertarioa, teosofia, literatura eta bera partaide zen unibertso burgesa. Bere idatzi autobiografikoen eta literatur lanen bidez, garai hartako estereotipoetan sartzen jakin ez zuen emakume anarkosfeminista baten bizitzan murgiltzen da dokumentala; baita idazle iraultzaile eta hauskor baten barne munduan ere, bere ekintzak gorabehera, bere bizitza bakardadean eta errekonozimendu sozialik gabe amaitu zuena.
Argentinako La Protesta, Crítica, Caras y Caretas, La Nación eta beste hainbat hedabiderekin kolaboratu zuen. Hainbat lan dramatiko idatzi zituen, hala nola Almafuerte, La solución, Las descentradas, Un hombre y su vida; El misal de mi yoga eta La rueca milagrosa poesia liburuak; bi ipuin liburu, El libro humilde y doliente eta El vaso intacto y otros cuentos, eta eleberri bakarra, Akasha. Haurrentzako antzerkiaren bultzatzailea izan zen.
Hiltzean, 1972an, argitaratu gabe geratu zen bere egiletzaren liburu bat, Los mil claveles colorados, aguafuertes sobre los amigos anarquistas de su juventud. Liburua ¡Arroja la bomba! liburuarekin batera argitaratu zen.
- "Hondamendira garamatzate. Eraiki dezagun mundu hobe bat elkarrekin" lemapean, zentral anarkosindikalistak kalera ateratzeko deia egin du 1M
- "Berdintasunean, elkartasunean eta elkarrekiko laguntzan oinarritutako gizarte baten alde, bizitzea merezi duen mundu baten alde, orain inoiz baino gehiago, antolakuntza eta mobilizazioa behar dugu", azpimarratu dute CNTtik.
CNTk manifestazioak egingo ditu maiatzaren 1ean Bilbon, Donostian, Ezkerraldean, Iruñean eta Gasteizen.
- Bilbo. 11:30, manifestazioa Gran Víatik abiatuta (56-58), mitina Arriagan.
- Donostia.10:00etatik 13:00etara, informazio-postua Donostiako McDonaldsen aurrean. 12:00, manifestazioa Boulebardetik abiatuta.
- Barakaldo. 12:30, manifestazioa Bide Oneratik
- Iruñea. 12:00, manifestazioa Baratxurien plazatik abiatuta.
- Gasteiz.12:30, manifestazioa Europa Biltzar Jauregitik abiatuta.
Aurtengo maiatzaren 1ean, CNTtik nahikoa dela diogu. Ezin dugu onartu gure mundua, gure duintasuna, gure etorkizuna suntsitzea.
Mehatxuak aurpegi asko ditu. Batetik, gu esplotatu, baliabide naturalak agortu eta ingurumena hondatzen duen sistema kapitalistarena. Bestetik, arlo publikoa suntsitzen, gure beharrak alde batera uzten eta genozidioetara eta gerretara eramaten gaituen klase politiko ustel eta elitista batena. Baita ahulenak diskriminatu, baztertu eta baztertzen dituen gizarte batena ere.
Gure sindikatua egunetik egunera hazten ari da. Ehunka aldiz gu isilarazten saiatu badira ere, gero eta presentzia handiagoa dugu borroketan, grebetan, lantokietan. Konfederazioaren bandera gorri-beltza lan-gatazka bat dagoen lekuan dago, gutako edonork bidezkoa dena eskatzen duen tokian. Xixonetik Granadara, Santiagotik Valentziaraino.
Gure borrokek eta aldarrikapenek inoiz baino egunerokotasun handiagoa dute orain, lan-baldintza duinen, soldata justuen eta eskubide sindikalen alde. Berdintasunean, elkartasunean eta elkarren babesean oinarritutako gizartearen alde. Bizitzea merezi duen mundu baten alde.
Horregatik, ekintza zuzeneko sindikalismo bat eraikitzen dihardugu, egunez egun gure lantokietan antolakuntza sustatuz, batzarretatik, buruzagirik eta gidaririk gabe. Pertsona guztion balio berdina eta guztion iritziak aintzat hartzen dituen sindikalismoa lantzen dugu, non entzuten zaigun eta entzuten ikasten dugun. Amesten dugun mundua praktikan jartzen dugu eta gustatzen ez zaiguna aldatzeko borrokatzen gara.
Ez dugu etsiko pertsona guztiak beren patuaren jabe izan arte, aberastasuna modu ekitatiboan banatu eta natura errespetatzen den arte. Iritsi da garaia, erakutsi dezagun gu gehiago garela, haiek baino lehenago geundela hemen eta haiek egunero suntsitzen duten guztia eraikitzeko gai garela.
Ekintza sindikala eta feminismoa
- Ekintza Sindikal eta Feminismorako Idazkaritzaren maila konfederaleko arduradunak hitzaldi bat emango du apirilaren 23an Bilbon
- Eva Peñak, besteak beste, sindikalismoaren eta feminismoaren arteko harremanaz eta XII. CNTren kongresua arlo horietan
Apirilaren 23an, asteartea, 19:00etan, La Bolsa eraikinean (Bilbo) hitzaldi bat antolatu du CNT sindikatuak. Eva Peña gizarte-langile eta Ekintza Sindikal eta Feministako idazkariak sindikalismoaren eta feminismoak lan-mundurako egiten dituen proposamenen arteko harreman konplexua aztertuko du. Horretarako, ardatzetako bat CNTren azken biltzarreko akordioak izango dira, arlo horretan sindikatuak sindikatuen eta feminismoaren arloan jarraitu beharreko jarraibideak zehazten dituztenak.
- Frankismoak Euskal Herrian fusilatu zituen Diego "Amador" Franco Cazorla eta Antonio López Fanloren oroimenez hainbat ekitaldi egingo dira datozen egunetan
- Ekitaldiak apirilaren 12an (ostirala) eta 14an (igandea) egingo dira, biak Donostian
Apirilaren 21ean 77 urte beteko dira Donostian Franco Cazorla eta Antonio López Fanlo fusilatu zituztenetik. Euskal Herrian fusilatutako azken biak dira, horrek dakarren karga sinbolikoarekin. CNTk kasua landu du, eta sindikatuak bi kideak omentzeko ekitaldi zibikoa egitea erabaki du, baita faxismoak errepresaliatutako guztiak omentzeko ere.
Ostiral honetan, apirilaren 12an, 18:00etan, Donostiako Kaxilda liburudendatik abiatuko da 1936ko Amaran zehar ibilbide gidatua egiteko. Ekimena daraman lagun baten eskutik izango da (Dinamita Tour). 18:30ean hitzaldi bat egingo da Kaxilda liburudendan, bi fusilamendu hauei buruz eta memoria historikoaren politika publikoetatik jaso duten tratamenduari buruz hitz egiteko.
Apirilaren 14an, igandea, 17:30ean, lankideak omentzeko ekitaldi zibikoa egingo da Bidebieta auzoko (Donostia) fusilamenduaren lekuan (egungo Salvador Allende parkea).
- Euskal Autonomia Erkidegoko Justizia Auzitegi Nagusiaren hainbat epaietan, CNTko sail sindikalaren aldeko epaia eman du.
- Epaiak adierazten duenez, "adinaren ondorioz joera bat egon da, justifikaziorik ez duena", 2020-2022ko ERTEan.
Euskal Autonomia Erkidegoko Justizia Auzitegi Nagusiak adierazi du Ercilla Hotelesek oinarrizko eskubideak urratu dituela aldi baterako lan-erregulazioa aplikatzeko orduan, bi urteko iraupena izan zuena. 55 urtetik gorako emakume langileen ia %100i ez zitzaien gainerako lankideen baldintza berberetan deitu, eta horrek kalte ekonomikoa eragin die emakume langileei.
Epaiek adierazten dutenez, "ezin dute bazterketarik ezarri zuzeneko edo zeharkako diskriminazio-egoerak gertatzeko". Horretarako, epaiek Europako Gutun Sozialaren 20. artikulua aipatzen dute, eta adierazten dute adina ere kontuan hartu beharreko ezinbesteko elementua dela emakumeen kolektiboa babesteko orduan. "Beraz, Ercilla Hotelesek laneko berdintasun-eskubidea urratu zuen", adierazi du CNTk.
Epaiak frogatutzat jotzen du, aldi baterako erregulazioko espedienteak iraun duen denboran, "55 urtetik gorako emakumezko langileen jarduera tarte horretara iristen ez zen adin bat zutenena baino txikiagoa izan zela", adierazi dute CNTtik, eta, beraz, "joera bat egon da emakume langile batzuekiko, adin txikiagoa zutenei gehiagotan deitu baitzitzaien".
Larriena da, sail sindikalaren arabera, diskriminazioak "ez duela justifikaziorik", eta hala jasotzen dute ebazpen judizialek.
Azkenik, zentral anarkosindikalistak gogorarazi duenez, "Bilboko hotelen booma gorabehera, Administrazioen turistifikazio masiboaren eta konplizitatearen ondorioz, lan baldintza miserableak baino ez daude", eta hoteletako langileak eurak lanean antolatuz baino ez dira gaindituko.
Altza ukabila munduko emakumeok
2024ko martxoaren 8an, emakume langileon nazioarteko egunez, CNT sindikatutik emakumeentzat justizia eta berdintasuna eskatzen ditugu berriz ere. Aldi berean, langile klaseak hainbeste zor dion Mujeres Libres erakunde anarkistaren funtsak eta helburuak gureak egiten ditugu. Erakunde hori sortu eta mende bat geroago, emakumeok hamaika arrazoi ditugu borrokatzeko.
Lan-eremuan, diskriminatuak izaten jarraitzen dugu: soldata-arraila, enplegua lortzeko zailtasunak, sektore prekarioenetan emakumezkoen gehiengoa, behin-behinekotasun eta partzialtasun handiagoa kontratuetan, lanpostuan igotzeko eragozpenak edo lana eta amatasuna uztartzeko baliabide gabezia, pobreziara garamatzana… Horri guztiari emakume izateagatik enpresetan jasaten dugun indarkeria gehitu behar zaio: sexuarengatiko diskriminazioa, laneko sexu-jazarpena… Kalkuluen arabera, lan-ingurunean ematen da sexu-abusuen herena.
Horrez gain, sexuaren araberako lanaren banaketak etxeko lanak batez ere emakumeengan erortzea eragiten du. Menpekotasun-egoeran dauden pertsonentzako baliabide gabeziak ere eragin zuzena du emakumeongan albo kalte gisa. Izan ere, emakumeok uko egin behar izaten diogu gure enpleguari senideak artatzeko, eta horrek gizonarekiko independentzia ekonomiko falta dakarkigu. Zainketak modu profesionalean egiten direnean, etxetik at, egoera ez da samurragoa: zaintzaileak, etxez etxeko laguntzako langileak, etxekoak, laguntzaile geriatrikoak… bizitzari eusteko ezinbestekoak diren enpleguak gizarte kapitalista eta patriarkal batean gutxien baloratzen eta prestigiatzen dira, soldata urrienekin eta askotan gizarte-segurantzan alta emanda egon gabe, sarritan esklabutzaren pareko baldintzetan, langile “internak” kasu.
Emakumeok lan-eremuan jasaten ditugun baldintzatzaile horiek guztiek pentsioetan ere arrakala eragiten dute. Oztopo askoren ondoren, kotizaziopeko pentsioa edo ezintasun iraunkorra lortzen ditugun kasuetan ere, gizonezkoena baino apalagoa izan ohi da. Beste kasu askotan, zahartzaroan edo gaixotasun egoeran diren emakumeek kotizazio gabeko miseria-pentsioekin edo bizitzeko gutxieneko diru-sarreraren engainuarekin bizirautea beste aukerarik ez dute.
Borroka sindikaletik, emakume izateagatik jasaten ditugun bidegabekerien aurka altxatzen garenean, errepresioa eta kriminalizazioa jasaten ditugu. Beste behin ere gogora ekarri nahi dugu “La Suiza”ko sei kideen kasua, Xixonen sindikalismoa egitearengatik 3 urte t´erdiko espetxe zigorra eta 150.000 eurotik gorako isunei aurre egin beharrean dauden sei emakumeak.
Lan-eremutik kanpo, emakumeok mota guztietako indarkeriak jasaten ditugu munduan zehar. NBEn arabera, 137 emakume erailtzen dituzte egunero bikotekideek edo bikotekide ohiek. Estatu espainiarrean, iaz 101 feminizidio eman ziren, 2024an 10, horietatik erdia baino gehiago biktimaren bikotekide edo bikotekide ohiek burutuak. Estatistiken arabera, sexu-indarkeria areagotzen ari da, bai emakume helduentzat, bai haurrentzat eta familia-eremutik kanpo nahiz barne gertatzen ari da. Espainian, 2023an, bi ordutik behin bortxaketa bat eman zen, eta bortxaketa kolektiboen kasuak ugaritu egin ziren. Sexu-indarkeria moten artean, proxenetismoa da basatienetakoa eta, era berean, erasotzaileek (putazaleek eta proxenetek) zigorgabetasun handiagoa dute. Kalkuluen arabera, une honetan estatu espainiarrean 100.000tik gora dira sexu-esplotazioa jasaten ari diren emakumeak. CNTk uste du prostituzioa ezin dela inolaz ere lan gisa hartua izan. Aitzitik, jendarteak desagerrarazi behar duen indarkeria mota bat dela uste du, eta prostituzio egoeran dagoen emakumeak justizia eta erreparazioa merezi dituela eta inoiz ez zigorra.
Langile feminismoak mugak hausten ditu. Gazako emakumeekin bat egiten dugu, ñabardurarik gabe. Nazioartearen pasibitatea (gobernu espainiarra tarteko) dela medio, genozidio bat pairatzen ari dira Israelgo estatua eta bere aliatuen eskutik. CNTk palestinar herria sustengatzen jarraituko du, borroka anker honetan haren alde lerrokatuaz. Ildo beretik, Atzerritartasun Legearen indargabetzea irmoki eskatzen jarraituko dugu, estatu espainiarrera iristen direnentzat (bereziki emakume eta hauen seme alabentzat) ondorio lazgarriak dituen lege zitala bait da.
Sindikatu barnean ere, badugu zereginik. Kanpoan pairatzen ditugun dinamika patriarkalak CNTren barne ez bideratzea dagokie gure kide gizonezkoei. Beraiekin batera antolatzen gara, CNT emakume langilearentzat tresna eraginkor eta askatzailea izan dadin.
Martxoak 8 hontan, CNTtik munduko emakumeak agurtu nahi ditugu, jaiotzeaz beste arrazoirik gabe zapalduak, izendatuak izan nahi dutela aldarrikatzen dute, erakundearen barnean zein kanpoan sistema kriminal baten aurka borrokan. Ekin gogor geldiarazten gaituzten beldur eta atsekabeen kontra. Ez etsi, zuen esku eta gogoetan da gure aurrekoen eta atzekoen garaipena.
GORA EMAKUME LANGILEON BORROKA!
GORA MARTXOAK 8!
- CNTk ez dio babesik ematen Tubos Reunidos Groupen (TRG) Enpresa Batzordeak onartutako akordioari; izan ere, akordio horrek puntu bat barne hartzen du, plantillari bere eskubideak baliatzeko aukerarik ematen ez diona.
- "ERTEak plangintzarako eta finantzaketarako beste tresna bat bezala aplikatzen ari dira, diru publikoarekin ordaindua: erabilera mugatu behar da" azpimarratu du sail sindikalak.
TRG, Amurrion (Araba) kokatua dagoena, bigarren ERTE bat jarraian aplikatzen ari da, 2024ko martxotik uztailera. Esan behar da 2009tik daramala ERTEak kateatzen. Testuinguru horretan, enpresak 56,6 milioi euro irabazi ditu 2023an.
CNTko sail sindikalak salatu du TRGko plantillaren enplegu-prekarizazioa gertatzen ari dela, aldi baterako lan-erregulazioak bereizi gabe aplikatu direlako.
Duela urte batzuk, egungo egoera pentsaezina zen: langile finkoen langabezia-sorospena amaitzen da, aldi baterako lan-erregulazioen eraginpean baitaude. "Zer egingo dugu hori gertatzen denean? TRGk bere kutxak betetzen dituen bitartean, gastuak aurrezten ditu gure kontura "nabarmendu du Ataleko antolakuntza idazkariak.
Enpresa Batzordeak (EB) akordio bat sinatu du TRGrekin, eta bertan konpromisoa hartzen dute EBko kideek, ordezkaritza duten edo ez duten sail sindikalak edo langileak banaka, ERTE osoko egutegien aldaketak bere gain hartzeko. Ordainetan, enpresak soldaten zati bat osatuko du.
CNTk dio sindikatuak beretzat gordetzen duela bere zerbitzu juridikoek akordioa aztertzea. "Gure ustez, gizarte-eragileek ez zuten inoiz sinatu behar babes judizialerako oinarrizko eskubidea mugatzen duen klausularik. Sail sindikal diren aldetik, eskubide sindikalen alde egin behar zuten, eta ez TRGren alde, sailen gehiegikeriaren onuradun baita ", adierazi dute CNTtik.
"Gure sail sindikalari ez zaio negoziazioan parte hartzen utzi, eta akordio horren ondoren, ulertzen dugu zergatik. Ontzat eman da guri kalte egiten digun malgutasuna" azpimarratu dute sailetik.
Gainera, sail sindikalak dioenez, inoiz ez da hitz egiten plantaren etorkizunaz. "Batzordeak adabaki txarrak onartzen ditu, onura egoeran; noiz etorriko dira txarrak, orduan egingo dituztenak?", azpimarratu du ordezkariak.
"CNTtik uste dugu geure burua aktiboki defendatu behar dugula. Egungo dinamikak mezu derrotista bat bidaltzen du, immobilismoa sortzen duena; bide horretatik ez ditugu arazoak konpontzen, enpresa indartsuago bihurtzen da. Zorrotzagoak eta borrokalariagoak izan behar dugu, ez zaigu beste biderik geratzen", adierazi du CNTk.
- Sindikatuak greban parte hartzeko deia egin du.
- Greba hau aurrerapausoa izan behar da "lankideen arteko apatia apurtzeko", adierazi du CNTk
EAEko sektore publiko osorako martxoaren 12ko greba-deialdiaren aurrean, CNTk uste du ezinbestekoa dela sektore publikoko langile guztiak mobilizatzea lan-baldintzak duintzeko.
2023ko urrian eta abenduan bi greba egun egin ondoren, oraindik ez dira bete deialdia egin duten sindikatuek egindako eskakizunak. CNTtik adierazi genuen bezala, sektore publiko osoan behin-behinekotasuna gehiegizkoa zela adierazi zen, baita azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreak publiko bihurtzea eskatu ere. Azpikontratatutako eta pribatizatutako sektoreak borrokan egonik, anbulantzien gatazka kasu, indarrak batzeko unea dela uste dugu, sakoneko gatazka bera baita. Zerbitzu publikoen kalitatea da jokoan dagoena, langileriarena baita.
Greba egiteko arrazoiak areagotu egin dira. Baina, era berean, gure ustez, plantillak eta lankideak mugiarazteko, apatia orokortua hautsi behar da. Sindikatu deitzaileek soldata, enplegu, lan-osasun eta abarren inguruan planteatzen dituzten aldarrikapenak gutxieneko bat direla iruditzen zaigu. Baina, era berean, gutxieneko horiek lortzeko, eztabaida eta hausnarketa lantokietara berriro eraman behar dira, informazio-batzarraren eredua gaindituz, bertan ez baita plantillaren proposamenetarako lekurik; jarraitu beharreko ereduan, langileen parte-hartzea berraktibatzea beharrezkoa da, parte aktibo bat sustatzea, greba-eguna eta kontzentrazioren bat egitetik harago. Gure ustez, lan hori ez da egin. Aldez aurreko lan hori gabe, greba beste mobilizazio batean bihurtzen da, segimendu-zifren borrokak baldintzatuta.
Era berean, greba-dinamika hori txilibituaren agindupean gainditu nahi bada, langileok sindikatua berezko zerbait bezala ulertu behar dugu, lan-mundua eraldatzeko klase tresna gisa. Sindikalismoa egitea egunez egun. Gure ustez, eskubideetan aurrera egingo duten grebak egiteko oinarria da.
Arrazoi asko daude sektore publikoko langileok gelditu eta kalera ateratzeko; greba-egun honi hasiera handiago batean bihurtu dezagun: lanean sindikalki antolatzea, baldintzak hobetzea, langileentzako zerbitzu publiko duinak lortzea.
Martxoaren 6an, greba UPV/EHUn
- Errektoretza taldearen immobilismoaren aurrean, asteazkenean irakasle eta ikertzaileak grebara joango dira
2023ko urriaren 11n greba egin zen UPV/EHUn, UPV/EHUko irakasle eta ikertzaileen (PDI) lan-baldintzen prekarizazioa gelditzeko eta iraultzeko helburuarekin. Irakaskuntza eta ikerketa jarduera guztiak gelditu ondoren, UPV/EHUko Errektoretzak ez du bere jarrera aldatu egindako aldarrikapenen aurrean.
Horregatik, martxoaren 6ko greba-deialdiaren aurrean, CNTn afiliatuta dauden UPV/EHUko langileok dei egiten dugu grebaren alde egitera, kolektiboak egiten dituen aldarrikapen zehatzak gogoraraziz:
- Ordezko irakasleentzat:
- Lanaldi osoko lanpostuen ordezkapenak lanaldi partzialean ez egitea, irakaskuntza-zatia bakarrik aitortuz eta ordainduz, baizik eta lanaldi osokoak izatea.
- Lanaldi partzialeko irakasleen gainerako jarduerak aitortu eta ordaintzea (eskolak prestatzea, irakasgaiarekin lotutako kudeaketa/koordinazioa eta ikerketa-lanak) eta 41/2008 Dekretua aldatzea, soldatak egokitzeko.
- Irakaskuntza-zamaren inguruan:
- Irakaskuntza-zama ez handitzea. Kredituak mantentzea eta irakasle eta ikertzaileen kolektibo guztiak PDAn sartzea haien arteko oreka bilatuz.
- Sailen diru-hornidura. Irakasle kopurua handitzea taldeetako ikasle kopurua murrizteko ikasgelan metodologia aktiboak berme osoarekin ezarri ahal izateko.
- Burokratizazioa gelditu.
- Erosteko ahalmenari dagokionez:
- Soldatak igotzea galdutako erosteko ahalmena berreskuratzeko.
- Diskriminaziorik ez ordainsari osagarrientzako (bosturtekoak, seiurtekoa…)
- Ordainsari osagarriak eguneratzea.
- UPV/EHUren finantzaketari buruz:
- Finantzaketa publikoa handitzea EAEko BPGren %1era iristeko.
- Ahal den heinean, baliabide ekonomiko horiek langilegora bideratzea. Belaunaldi erreleboa errazteko txanda-kontratu motako plan zehatzak ezartzea.
- UPV/EHUko plantilla handitzea eta gaztetzea.
CNTren ustez, UPV/EHUko langileok urteak daramatzagu egoera kritikoan, eta Unibertsitate Sistemaren Lege Organiko (LOSU) berriarekin egoera honek okerrera egingo du. Okertze horrek ez die soilik prekarioenei eragingo, Irakasle eta Ikertzaileak (IIP), ikasleak eta hauek jasotzen dute prestakuntzaren kalitateari ere eragingo dio. Horrez gain, LOSUk zalantzan jartzen du nahi dugun unibertsitate publikoaren eredua.
Hori dela eta, CNTn afiliatuta dauden UPV/EHUko langileok mobilizazioetan eta greban parte hartuko dugu, eta gainerako langileei mobilizazioekin bat egiteko deialdia egiten diegu.
