• Hainbat taldek eta sindikatuk, tartean CNTk, Bilbora joateko deia egin dute
• "Preso italiarraren egoera oso larria da", adierazi dute antolatzaileek
  

Alfredo Cospito preso anarkista italiarra gose-greban dago urriaren 20tik, biziarteko kartzela-zigorraren eta 41 bis isolamendu-erregimenaren aurka borrokatzeko. Nazioarteko elkartasun kanpainaren barruan, deitzaileek manifestazioa antolatu dute martxoaren 24an, 19:00etan, Indautxu plazatik abiatuta.

Deialdia egin duten erakunde eta taldeek — CNT, CGT, Salahaketa, Sare Antifaxista, Union Anarkokomunista, La Kelo Gaztetxea, Borrokan eta Ezkerraldea Anarkista — adierazi dutenez, manifestazioarekin "Cospito eta bere kausari babesa eta elkartasuna adieraztearen garrantzia" azpimarratu nahi da; gainera, egun horretan bertan, Italiako justiziak erabakiko du etxean atxilotzea onartzen dioten ala ez, bere arrebaren etxean pasatzeko. Azpimarratu behar da Cospitoren egoera oso arriskutsua dela; izan ere, "bere osasunari buruzko azken berriek diotenez, bihotzeko krisi bat izan zuen".

Manifestazioa "elkartasun adierazpen bat izango da, baina baita 41 bis bezalako atxilotze eta isolamendu erregimen bereziak eta, besteak beste, mozal legea edo migrazio legeak bezalako legedi errepresibo guztiak ixteko exijentziarena ere", adierazi dute antolatzaileek.

Azkenik, sindikatu honek Ertzaintzak martxoaren 22ko prentsaurrekoan izandako papera salatu nahi du, "prentsaurrekoan parte hartu zuten pertsonak eta bertaratu ziren komunikabideak identifikatuz".

Argazkiaren iturria: Ecuador Etxea

• Manifestazioa Moyua Plazatik (Bilbo) abiatuko da, 12:00etan.
• “Kolektibo horren exijentzia gutxieneko bat da bidezko gizarte batentzat”, zentral anarkosindikalistak adierazi duenez.

Pentsiodunen Mugimenduak manifestazioa deitu du larunbaterako, hilak 18, Bilbon. CNTtik “gure afiliazioari eta langile klase osoari dei egiten diegu bertan parte har dezaten.”

“Azpimarratu behar da eskatzen dena gutxieneko justizia sozial bat dela”, erakunde anarkosindikalistatik adierazi dutenez. Oinarrizko eskarira 14 ordainsaritan banatutako 1.080 euroko gutxieneko pentsioa da, Europako Gutun Sozialak (CSE) babestutako aldarrikapena, eta pentsiodunen zahartzaroan bizitza duinak ziurtatzeko oinarrizko diru-sarrera da.

Pentsiodunak pobrezia eta pobrezia larrian amai ez daitezen, hori guztia bizitza garesti dagoen testuinguru batean, Pentsiodunen Mugimenduak gutxieneko pentsioa 1.080 eurora igotzeko egindako deiarekin bat egiten dugu CNTtik.

Argazkiaren iturria: Ecuador Etxea

Elkarrekin, benetako berdintasuna nahi dugula aldarrikatuko dugu kaleetan. Esperientziak erakutsi digu, elkarrekin, ahal dugula. Lan-grebetan, protestetan eta sindikatuen garaipen bakoitzean ikasi izan dugu. Kapitalismoak isolatuta, isilik eta obeditzaile nahi gaitu. Hori dela eta, gure elkartasunak arlo publikoa eta pribatua hartu behar ditu barne: zaintzetan eta ordaindutako lanetan. Emakumeen eskubideak berariaz aitortzea eskatzen dugu, baldintza berdinetan, bai lan-munduan, bai bizitzako esparru guztietan.

Jaraunspenik jaso ez dugun eta gure eta gureen biziraupena bermatzeko borrokatu behar dugun emakume langileok egunero egiten diogu aurre lan ezegonkor eta pobretuari. Gainera, alienazioa eta gauza-bihurtzea sufritzen ditugu gure lanpostuetan. Egoera hori are okerragoa da Hegoalde Globalean jaio eta Iparraldera aukera bila emigratu behar dugunean. Perbertsio horren adierazle nagusietako bat etxeko lanen baldintzetan dago. Arlo horretan, benetako esklabutza diren egoerak ezkutatu egiten dira, sistema matxista, arrazista eta klasista batek bultzatuta. Hori dela eta, emakume langile hauek estatutu-esparru orokorretik kanpo geratzen dira.

Emakume langileok, eta are gehiago migratzaileak direnak, objektu edo ikusezin bihurtzen gaituzte, ahalik eta presio handiena sartzeko, ondorio guztiekin. Klaseen mugak emakume langile hauen guztien bizitza baldintzatu egiten du; eta migratzaileak direnentzat, muga hori are gogorragoa, altuagoa eta bortitzagoa da.

Gainera, gure gorputzak aski dela esaten duenean eta gure osasun fisikoak eta mentalak hainbeste bidegabekeriengatiko kaltea sufritzen duenean, medikalizatu egiten gaituzte, gaixotasun horiek eragin dituzten arrazoiak alde batera utziz. Gure esentzia apurtu egiten da, jasan behar dugun klase-opresioagatik, arrazismoagatik eta matxismoagatik. Baina gure arazoak indibidualizatu egiten dira, eta zoroen edo ahulen etiketak jartzen dizkigute.

Ez dadila egun bat ere igaro jatorri ezberdineko emakumeekin daukagun aliantza aldarrikatu gabe. Gure kontzientzia subertsiboa jakinaraziko dugu emakumeek sufritzen dituzten desberdintasunen aurrean, ez baita bidezkoa mundu txiki honetan oztoporik gainditu behar izatea bizitza duina lortzeko.

Emakume langile migratzaileen egoera langile-klaseak bizi izan duen okerrenetarikoa da: indarkeria bizia dago euren bidaietan, eta esplotatze ekonomiko eta sexual bortitza, kasu askotan. Behin lan-munduan sartzea lortzen dutenean, oztopo guztiei aurre eginez, berriz ere jasaten duten diskriminazioa euren aldarrikapenetan. Horrela, lan txarragoak hartzen dituzte, patronalak gehiegikeriaz jokatzen duelako egoera horretan, errazagoa baita emakume migratzaile bat esplotatzea tokiko bat baino.

Horregatik, eskua eman nahi diegu gure emakume-lankideei. Euren eskubideen alde borrokatu egiten dute euren elkarte propioetan, eta ez ohi dira eroso sentitzen sindikatuetan. Izan ere, NLEk 189a sinatzea aurrerapauso txikia baino ez zen izan, emakume horiek Langileen Estatutik kanpo uzten dituelako, bigarren mailako emakumeak izango balira bezala. Horregatik, borrokak jarraitu egin behar du. Emakume migratzaileen portzentaje hain handiak borrokaren premiazko beharra islatzen du, euren isolamenduak, prekarietateak eta, askotan, bitartekotasun-araubideak emakume horiek babesik gabe geratzen ohi direlako lan-esplotazioaren eta sexu-jazarpenaren aurrean.

Eta hori ez da dena. Atzerritartasunari buruzko legearen ondorioz, ABZak (Atzerritarrak Barneratzeko Zentroak) sortu ziren. Horiek benetako kartzela arrazistak dira, eta beste maila batera eramaten dituzte giza-eskubideen murrizketak. Legearen aurrean eskubide berdinak dituzten pertsonak direnaren kontzientzia ere kentzen dizkiete. Askatasuna lapurtzen diete, eta genero-rolek markatutako jarduera konkretuak egitera behartzen dituzte. Medikazioa igotzen diete, lanean gehiago esplotatzen dituzte eta sexu-jazarpenaren arriskua sufritzen dute gatibu daudenean. Emakume migratzaileak ez daude seguru ABZetan. Askatasuna kentzen diete eta ez dute behar duten babesa jasotzen. Gainera, askotan, seme-alabak kentzen dizkiete. Emakume langile horiek instituzioen indarkeria jasan behar izaten dute administrazio-irregulartasunen erruz kartzela selektibo horietan sartzen direnean.

Kartzela-sistemak emakumeak ikusezin bihurtzen ditu. Zaurgarriago egiten gaitu kondenen aurrean, eta maila sozialean estigmatizatu egiten gaitu, gizonezkoak baino krudeltasun gehiagorekin. Gure CNT Xixoiko lankideek, praktikan jarri duten sindikalismo borrokalari eta solidarioarengatik, hiru urte eta erdiko espetxe-zigorrari eta 150.428 euroko isunari egin behar diote aurre, gehien bat, euren generoa dela eta. Baina sindikalismoa egitea eta lanean jazarpena sufritzen duten emakumeei laguntzea ez da delitua. Horregatik, argi eta garbi oihukatuko dugu: ABSOLUZIOA “LA SUIZA” KASUKO EMAKUME-KIDEENTZAT.

Salatu nahi dugu sektore askotan gehiago saltzeko baino ez dituztela emakumeak kontratatzen: makillajea edo arropa-mota inposatzen dizkigute lan-mota jakinak egiteko. Hegazkineko laguntzaileek, zerbitzariek, spa bainuetxeetako terapeutek… Denek borrokatzen dute berdintasunezko tratua lortzeko, langileak baitira, eta ez salgai dauden objektuak. Emakume lankideok ez dugu onartu behar enpresek eskakizun horiek betetzea, eta ez dugu onartu behar arazo hori patronalaren engranajeen barruan kamuflatuta geratzea. Amaiera eman behar diogu isilpean dagoen jazarpen horri.

Badakigu emakumeen aurkako indarkeria zeharkakoa dela, eta iraungita dagoen sistema hetereopatriarcal batetik datorrela. Horren barruan, ezin dugu ahaztu trans lankideok sufritzen dugun errepresioa eta jasaten dugun gehiegikeria. Patriarkatuaren indarkeria agerian dago haurtzarotik. Etapa horretan hasten da zatiketa binarioa, euren generoarekin identifikatuta sentitzen ez diren pertsona guztiak alde batera utziz. Emakume langile guztientzat errepresio paternalista sozial eta estatala aplikatzen bada, trans emakumeontzat iraina da zuzenean.

Trantsizioa gauzatu nahi duten pertsonek sufrimendu handia jasan behar dute, “genero-disforiaren” izendapenarekin hasita. Behin trantsizioa bukatuta, egitea erabakitzen baldin badugu, lan-prekarietatera bideratutako estigmatizazio bat jasotzen dugu, aitzakien bidez, hala nola, ez dakigula nola aurre egin administratiboki gure lege-nortasunaren egoerari.

Prostituzioa ogibide duten emakume lankideek, bestalde, tratu krudela eta iraingarria jasotzeko arriskua dute, ez soilik “bezeroen” aldetik; baita “segurtasun-indarren” aldetik ere. Horiek eraso egiten dute baina ez dute inolako zigorrik jasotzen; eguneratutako datu ofizialik ere ez dago.

Hedabide ondo ikasiek Ortega familiaren jarrera “filantropikoa” txalokatzen dute (Inditex enpresaren jabeak, aurten mozkinen errekorra gainditu duten horiek, 8000 milioirekin, aurreko urtean baino %41 gehiagorekin), baina ez dute esaten ez dutela euren dirutzaren txanpoi bat ere erabili nahi euren “neskatxoei” ordaintzeko (halaxe deitzen die enpresak berak emakume-saltzaileei). Inditexeko akziodunek egun batean izaten dituzten diru-sarrerekin, euren 165.000 langile guztiei soldata igo beharko lieke. Euren greba eta protestetan, 500 euroko soldata-igoera eskatzen dute. Hori 250 milioi soilik dira urtean enpresarentzat, Espainiako 46.000 emakume-langileei soilik aplikatuko balitzaieke ere. Hori beharrean, enpresari “eredugarriak” ez ditu dibidenduak banatzen aberastasun hori sortzen ari diren langileekin. Dendako emakume-saltzaileek duten soldatak 15 egun bizirauteko ematen die, baina haiei ere, enpresako gainerako langileek daukaten diru-laguntza ukatzen zaie. Soldata-arrakala izugarria da Inditexen, eta oso adierazgarria da feminizatutako sektoreetan. Gainera, ez du betetzen soldaten parekatzea kategoria berean A Coruñatik kanpo (hiri hartan irabazi zuten gatazka legala).

Historia osoko gobernurik progresistena izan arren:

• Gure herrialdeko bi emakume langiletatik batek baino ez du kobratzen gutxieneko soldata.
• Pentsio publikoa izateko eskubidea kentzen zaigu Escrivà legearen eta pseudonegozioazio kolektibo baten erruz.
• Gure hitzarmenez adostutako igoeratik dirua kentzen zaigu pentsio-plan pribatuak egiteko.
• Ez zaigu haurdunaldia boluntarioki eteteko eskubidea bermatzen gure erreferentziazko osasun-zentroan.
• Enpresen mozkinek eta euren dibidenduek gora egiten duten bitartean, emakume langileen soldatak murriztu egiten dira.
• Gero eta soldata gehiago gastatu behar dugu farmazian, osasunean, etxebizitzan, hezkuntzan, elikagaietan eta energian.
• Gure askatasun sindikalaren eskubidea urratzen denean eta jazarpenaren aurkako babesik ez dugunean, botere betearazleak albo batera begiratzen du eta botere judizialak zigortu egiten gaitu.

Euren indarkeriaren kontra, Batasuna eta Ekintza Zuzena

Antolatu zaitez CNTn.

• Murueta ontziolan negoziatzen ari diren tauletako soldaten jaitsiera salatu du sail sindikalak.
• Halaber, otsailaren 24an egingo den kontzentraziora joateko deia egin du.

Astilleros Muruetako Zuzendaritzak eta Enpresa Batzordearen gehiengoak 2023ko enpresa-hitzarmenerako negoziazioetan tauletako soldatak % 40 inguru jaistea onartu dute, iazkoarekin alderatuta.

Akordio hau sinatu duten Batzordeko eta Zuzendaritzako kideek soldatak murriztuko ez badituzte ere, "horrek langileak etorkizunean enpresan sartzeari eragingo dio", salatu du sail sindikalak. Horri gehitu behar zaio enpresak urteetan azpikontratazioetan izan dituen irregulartasunak, eta horrek ekarri du azken hilabeteetan demanda ugari jaso izana langileak legez kanpo lagatzeagatik.

CNTtik "salatu egiten dugu enpresaren zapalketa hori, egiten ari diren langileen aurkako gehiegikeriak konpondu beharrean, aurrera egiten duelako ihesean, soldaten jaitsiera zorrotzak aplikatzeko, legez kanpoko lagapenean dauden langileak desmotibatzeko, eta langileen ustezko ordezkariek, berriz ere, lankideei traizio egiten dietelako eta praktika horietan parte hartzen dutelako".

Hori dela eta, datorren ostiralean, otsailaren 24an, 18:00etan, Muruetako ontziolaren aurrean deitutako kontzentraziora joateko deia egin du atal sindikalak, ontziolan ontzi berri bat uretaratzeko ekitaldia aprobetxatuz eta "soldaten murrizketa kriminal hori iraultzeko, enpresan legez kanpoko lagapenak amaitzeko eta bere eskubideak defendatzen dituen lankide ororen ekintza sindikala eta babes judiziala errespetatzeko" eskatuz. Ezin da onartu Astilleros de Murueta bezalako enpresa bat, dirulaguntza publiko handiak jasotzen dituena eta industria indartzeko eta kalitatezko enplegua handitzeko funtsak dituena, etorkizunean soldatetan eta eskubideetan murrizketak egitearen aldeko apustua egiten ari denik, gizarte osoaren kontura.

• Osakidetzako CNTko sail sindikalak astelehen honetan Gurutzetako elkarretaratzean parte hartzeko deia egin du
• "Osasun publikoaren alde, 12:15etan Ospitaleko sarrera nagusiaren aurrean kontzentratuko gara", adierazi dute sail sindikaletik.

Pentsiodunen Mugimenduak osasun publikoaren aldeko elkarretaratzea antolatu du astelehen honetarako, otsailaren 20rako, Gurutzetako Ospitaleko (Barakaldo) sarrera nagusiaren aurrean. "Adierazi nahi dugu ospitaleko larrialdietako langileak Gurutzetako Larrialdietako Batzarrean antolatuta daudela, eta denbora asko daramatela pairatzen duten egoera salatzen", azpimarratu dute CNTko sail sindikaletik, eta mobilizazio hori "egiten ari diren aldarrikapenetan laguntzeko izango dela, zerbitzua hobetzearen alde egiten baitute, pairatzen ari diren lan-baldintza ankerrez gain".

Horregatik, Osakidetzako sail sindikalak parte hartzeko deia egin du, "osasuna horretan doakigulako: gerenteek eta gobernariek beren onuran baino ez dute pentsatzen, ez herritar guztien onuran", gaineratu du CNTk.

• Sare Antifaxistak, CGTk eta CNTk emanaldi eta hitzaldi bat antolatu dute otsailaren 13an Zirikan (Bilbo)
• Proiektatutako film-dokumentala "Modelo 77" izango da eta garai hartan bizitakoa testuinguruan kokatuko duten aktibistak izango ditu.

Torturaren aurkako egunarekin bat eginez, otsailaren 13an, 18:30ean, COPEL sortu zenetik gaur arte kartzelako eremuan izan diren borrokei eta horien ondorioei buruz hitz egingo da.

COPEL - Borrokan Dauden Presoen Koordinakundea hirurogeita hamarreko hamarkadan sortu zen, formalki amaitutako diktadura baten eta oraindik osatzen ari den erregimen demokratiko baten artean. Azken aldiko presoentzako auto-antolaketaren esperientzia ugariena eta eraginkorrena da. COPELek preso arruntenen aldarrikapenak batzen zituen bere baitan, protesta metodo sendoekin. Bere errepresio lotsagabeak oraindik pairatzen dugun erregimenaren izaera baldintzatu eta kalifikatu zuen. Hala eta guztiz ere, presoen eta kanpoko laguntza-taldeen autoantolaketak jarraitu egin du ordutik, ez bakarrik espetxeratze-baldintzak humanizatzeko, baita itxialdia bera kritikatzeko ere. COPEL, oraindik oroimenean dir-dir egiten duen borrokarako eta autoantolakuntzarako eredu bat izan zen, baina gaur egun presoen borrokak haztatzen ari dira ia bi mila pertsona preso hartzen dituzten espetxeetan.

Hasierako esperientzia horri eta geroko eta oraingo borrokei buruz, CGTk, CNTk eta Sare Antifaxistak hitzaldi bat antolatzen lagundu dute. Bertan, dokumental bat eman dute, non borroka haietako protagonistek  beren esperientziei buruz hitz egingo duten, garai hura testuinguruan kokatuko duten eta gaur egun egiten ari diren protestak kontatuko dituzten ekintzaileek lagunduta.

Joan den azaroaren 18an argitaratutako epaia irmoa delarik, epaitegiak Limpiezas Lombide kondenatu du 6.000 euroko kalte-ordaina ematera CNTko Sail Sindikalaren ordezkariari, benetako babes judizialerako duen oinarrizko eskubidea urratzeagatik.

Lehenago ere, Euskal Autonomia Erkidegoko Justizia Auzitegi Nagusiak arrazoia eman zion CNT sindikatuari, Lombidek CNTko ordezkariak garbitzen zituen jabe-erkidegoek enpresarekin zituzten zerbitzuak nahitaez bertan behera uzteko maniobrak egin zituelako, enpresan bere orduak murriztu ahal izateko. Justizia Auzitegi Nagusiak, bere epaian, baliogabetu egin zuen enpresak ezarritako lan-baldintzen funtsezko aldaraztea, CNT sindikatuak eragindako ekintza sindikal eta judizialen aurkako errepresalia baino, beste arrazoirik ez zegoelako.

Epai berri honek CNTko ordezkariari 6.000 euroko kalte-ordaina ematera kondenatzen du Limpiezas Lombide, benetako babes judizialerako duen oinarrizko eskubidea urratzeagatik. Horrez gain, Justizia Auzitegi Nagusiak ondoren baliogabetu zuen lanaldi-murrizketa aplikatu zuenetik, jatorrizko lanaldia itzuli arte sortutako soldata-aldeak ordaintzera kondenatzen du enpresa.

CNT sindikatuak oso modu positiboan baloratu du “epai honi bide eman dion Sail Sindikaleko kideek enpresan duten borroka. Beste behin ere, agerian geratu da gatazkako urte guztietan enpresak izan duen jarrera antisindikatala”. Zentral anarkosindikalistak Limpiezas Lombideko langile guztiei deia egin die “antolatzeko eta borrokatzeko, beren lan-eskubideak baliarazteko; izan ere, frogatuta geratu denez, enpresa honetan zalantzan baitaude”.

• Datorren abenduaren 15ean, 11: 00etan, Bilboko udaletxearen aurrean egingo den elkarretaratzean parte hartzeko deia egin du.

Denborazkotasuna gehiegikeriaz erabiltzen duen eta hautaketa-prozesu hau erabateko opakutasunez eta inposaketaz daraman Administrazioak dozenaka profesional kaleratuko ditu . Erantzukizunak erabakitzeko, zerbitzu publikoek pairatzen duten betiko prekarietatea salatzeko eta gure lankideei laguntzeko unea da.

Elkartasuna, gure armarik onena.