MARTXOAK 29 GREBA OROKORRA

 - 7:00: Donostialdeko industrialdeetara auto karabana eta pikete informatiboa. Irteera CNTren Donostiako egoitzatik (Olaeta plaza).

- 7:00: txirrindulari eta oinezkoen piketea Gaztelu plazatik Iruñean*.

- 8:00: CNTren Durangoko egoitzatik irtenda (Komentukale 22), pikete informatiboa.

- 8:30: Iruñeako BBVAn (Merindade plaza) elkarretaratze-asanblada banka armatuari buruz.

- 9:30: Iruñeako CANen (Carlos III etorbidea) elkarretaratze-asanblada deshauzioen inguruan.

- 9:30: Abadiñoko Simply eta Eroskin pikete informatiboa.

- 10.30: CNTren Donostiako egoitzatik irtenda, piketea hirian zehar.

- 11.00: Iruñeako Binkuloaren plazan mitina eta manifestazioa Gaztelu plazaraino.

- 11.00: CNTren Durangoko egoitzatik Bilboko manifestaziorako irteera.

- 12.00: Bilboko Plaza Biribilean elkarretaratzea.

- 12.00: Gasteizeko Bilbao plazatik manifestazioa.

- 12.00: Donostiako Bulebarretik manifestazioa.

- 12.00: Manifestazio bateratua Iruñeako Gaztelu Plazan.

- 14.30: Iruñeako Gaztelu plazan elkarretaratze-asanblada-bazkari autogestionatua (“Gelditzen ez baditugu, itoko gaituzte”).

- 17.00: Iruñeako Zerbitzu Sozialen aurrean (González Tablas kalea) elkarretaratze-asanblada oinarrizko errentari buruz.

- 17.30: Ermuan mugimendu sozialen manifestazio bateratua.

- 17.30: Gasteizeko Amabirjin Zuriaren plazatik manifestazioa.

- 19.00: Gizarte kolektiboek deitutako manifestazioa Iruñean.

- 19:00: Bilboko Arriaga plazatik manifestazioa.

* Iruñeako jarduerak CNT, CGT, Nafar Libertarioak, 15-M, KEM-MOC eta Dale la Vuelta-Bira Beste Aldera organizazio eta kolektiboek era bateratuan deitu dituzte.

Konfederazio anarkosindikalistak sindikatuen arteko ekintza batasuna eskatzen du. “Geure ikuspuntuak entzun barik, bat egitera gonbidatu gaituzte, ez dagoen aniztasunaren eta batasunaren irudia eman nahian” esaten du.

Estamos acabando el año y medios de comunicación, gobiernos e instituciones nos ofrecen su análisis sbre lo que ha supuesto el 2018. Nosotras no vamos a ser menos y en este espacio os ofrecemos el nuestro. 8 datos.

1. 100 trabajadores y trabajadoras muertas, 33 por amianto. Desde 2014 la cifra no ha dejado de crecer, igual que los beneficios empresariales. Nos pagan por trabajar, no por morir trabajando o sufriendo lo indecible. Es una cifra que debería escandalizar a cualquiera, pero los medios no la van a llevar a los titulares. La vida de la clase trabajadora no vale nada para esta gente.
2. En Euskal Herria peninsular, 385.000 pensionistas son pobres. Después de toda una vida trabajando, se condena a nuestras mayores a la miseria. Mientras, los políticos del "no se puede, no es viable" tienen sueldos de 90.000 euros anuales, a la vez que nos recomiendan hacernos una EPSV. A esto se le llama ser caradura.
3. 9 de cada 10 contratos firmados son temporales. Esto implica, de media, cobrar 10.000 euros anuales menos que con contrato fijo. Y además, imposibilita tener una vida digna; si los sueldos son de miseria, se vive miserablemente.
4. La mitad de las mujeres trabaja a tiempo parcial forzado, de media cobran 6.000 euros menos que los hombres. Para que quede más claro, es como si desde el 3 de noviembre las mujeres trabajaran gratis.
5. En Euskadi somos las campeonas estatales de horas extra no pagadas, detrás de Ceuta y Melilla.El 56% de las horas extra no se pagan, lo que supondría casi 4.000 personas con empleo.
6. Nos dicen que el desempleo está al 10%, lo que no nos dicen es qué tipo de empleo es: precario, mal pagado. No vaya a ser que queden como unos vendehumos.
7. Ahora andan escandalizados porque la tasa de natalidad está en mínimos históricos. Empleos precarios, discriminación de la mujer en el empleo y la imposibilidad de vivir una vida digna, son tres elementos que forman el cóctel de la baja natalidad. Para una mujer, el mero hecho de ser madre la discrimina más en el empleo, la precariza aún más. Pero las instituciones se quedan sólo con el dato, obviando las razones que originan ese número.
8. La riqueza se la están llevando unos pocos. De la riqueza que una trabajadora crea, el 40% se la lleva directamente el empresario. Las trabajadoras pagamos impuestos, pero ser rico desgrava. Eso sí, el sistema fiscal, ni tocarlo, no vaya a ser que esos ricos, que ya tienen su dinero en paraísos fiscales, se marchen.

Para una trabajadora, la suerte está en haber llegado a fin de mes; y tal como pintan las cosas, el año que viene no va a traer nada bueno. Ya lo empiezan a decir esas instituciones, que a nivel macroeconómico vamos a peor. "Desaceleración" lo llaman.

Para acabar, la lucha de clases, que nadie nombra, sigue su curso. Seguimos recibiendo palos, pero seguimos resistiendo. Nos queda trabajor por delante para que la clase trabajadora pase a la ofensiva. En ello estamos.

• Urriaren 25ean Corsino Velak beren liburuari buruz hitz egingo du.
• CNTk Iruñean duen egoitzan izango da (Eslava kalea, 11. zenbakia)

Ostegun honetan, kapitalismoaren inguruko hausnarketa egiteko aukera paregabea izango da, Corsino Velak gai honi buruzko liburua aurkeztuko du eta, arratsaldeko 19:00etan.

Vela langile familia batean jaio zen, beren haurtzaro eta gaztaroan idei sozialistak ezagutuz. Sektore elektrikoko enpresa baten bekei egindako ikasketak bukatzerakoan, langabezia eta industria sektoreko enpleguak txandakatu zituen. Beren parte hartze politikoa 70.ko hamarkadan izan zen, CNT sindikatuaren berreraikuntzan parte hartuz. Hortik aurrera oinarrizko erakundeetan lagundu zuen eta hainbat aldizkarietan idatziz (Etcétera, La Estiba, No'92, A/parte, Ekintza Zuzena, Diagonal...). "La sociedad implosiva" liburuaren egilea ere da.

Gaur goizean maiatzaren 30eko greba orokorraren erregistroa egin da Donostian. “Deialdi honekin CNT sindikatuak beste sindikatu eta eragile sozialekin gizarte hau eraldatzeko egiten duen apustua sendotzen du”, esan du erakunde anarkosindikalistak. “Hego Euskal Herrian dauden ia 240.000 langabetu, eskubide sozialen desagerpena, hitzarmen kolektiboen ultraaktibitatearen amaiera eta patronalaren jarrera larderiatzaileak” grebaren beharra azpimarratzen dute, CNTren iritziz.

CNT-k kasuaren larritasuna salatu du, eta "enpresak oraindik ez du ezer argitu".
"Psikologoak pazientea lepotik hartu eta astindu ere egiten zuen" langileak azpimarratu du.

• CNT sindikatuak Gasteizko tabernan afiliatu batek jasandako sexu jazarpena salatu du
• "Azaroaren 16an tabernaren aurrean elkarretaratzea egin genuen, eta jabeak beldurrez itxi zuen", esan du erakunde anarkosindikalistak

Orain dela gutxi Gasteizen dagoen Vendetta tabernako langileen "egoera publikoa egin genuen", CNTk esan du. Lan esplotazio eta sexu jazarpen kasu bat salatu du erakunde sindikalak, zoritxarrez, ostalaritzan ohikoak direnak. "Agerikoa da sistema heteropatriarkalak hainbat aurpegi duela, horietako bat sexu jazarpena da", sindikatuko bozeramaleak esan du, "eta sexu jazarpen honek lan arrisku bat suposatzen du, emakumeek pairatzen dugun egiturazko diskriminazioaren parte dena".

Hori dela eta, azaroaren 16an "elkarretaratzea egin genuen, enpresariak ez baitio langileari behar den moduan soldata ordaintzen eta bai langilea baita beren inguruneko ezagunak estutzen dituelako", azpimarratu du CNTk. SEXU ERASOSIK EZ. Si nos tocan a una nos tocan a todas lemapean lagun eta familia batu ziren, kasuari buruz informazioa banatuz eta egoera salatuz, deialdiaren aurrean itxi zuen tabernaren aurrean.

"Autodefentsa anarkofeminista eta kideen arteko antolakuntza eta elkar laguntza azpimarratzen ditugu, emakumeen aurkako biolentzia egiten dutenen aurrean", azaldu du CNTk.

• CNTk erakunde sindikal, sozial eta politiko guztiei dei egiten die 2019ko apirilaren 20an Valle de los Caídos-era egingo den martxan parte hartzera.
• 2019an 60 urte beteko dira eraiki zenetik. Monumentu hau faxismoaren eta bando frankista gurtzeko erromes tokia da.

Valle de los Caídos 1940 eta 1958 artean eraiki zen, frankismo garaian, bando frankista eta Erregimenaren gorazarrerako, preso antifrankistek eraiki zutelarik. Bertan bi bandoetako 33.833 gorpu daude ehortzita, zifra hau egiazkoa baino txikiagoa dela dakigun arren.

Horiez gain, "monumentu" honetan José Antonio Primo de Rivera eta Francisco Franco ere daude. Lehenengoa Falangeren sortzailea, zeinak bere gain hartu zuen erakunde sindikal eta ezkerretako alderdietako kideen eta haien familien kontrako errepresio sistematikoa; matxinatutako tropen eta haien laguntzaile zibil zein eliza katolikoaren laguntzarekin. Bigarrena, militar kolpista, bando matxinatuaren buruzagi nagusia eta lau hamarkada amaigabetan zehar diktadorea.

Ulertezina da bere burua demokratikotzat duen herrialde batean urteetan zehar borroken ondorioz lortutako eskubideak txikitu zituztenak gurtuak izatea onartzea. Are ulertezinagoa da diktadorearen familiarekin honen lekualdatzea negoziatzea; betiere diktaduraren 40 urtetan lapurtutakoaren eta oraindik mantentzen dituzten prebendei esker hain aberatsa egin den familiaren onurarako. Hau herri aurreratuetan imajinaezina da. Alemaniak beste faxista esanguratsuen kasuan egindakoa proposatzen dugu, haien errautsak leku ezezagun batetan botatzea.

Eta Elizak, NBEren arabera Erregimenak burututako sarraskian ezinbesteko laguntzailea izan zenak, nor den argi utzi du, diktadorea Madrilgo Almudena Katedralean hilobiratzera gonbidatzen. Espero zitekeen.

Valle de los Caídos delakoak gerran zein diktaduran faxismoaren kontra borrokan hil zirenen kontrako irainaren adierazlea da. Gerra honek herriarentzat egundoko ondorioak ekarri zituen. Zibil eta borrokalariak hartuta, 500.000 hildako baino gehiago eta 450.000 pertsonatik gora erbesteratzea behartuak. Haietariko milaka kontzentrazio- eta heriotz-esparruetara deportatuak izan ziren, ehundaka mila frankismo garaian errepresaliatuak (Espainiar Estatua desagertu gehien dituen estatuen artean bigarrena da), emakume burusoildu eta bortxatuak, bizirik irauteko aukerarik gabe utziak, euren amei lapurtutako milaka ume jaioberri eta garaitutakoak umiliatzeko eta suntsitzeko beste hainbat jarduera.

Biktima haiek guztiek, emakume, gizon eta haiek izen-abizenak dituzte eta oroituak izan behar dira. Euren senideei entzun behar zaie eta haien dolua gordetzeko leku duina behar dute. Horrez gain haien borreroek epaituak eta historian merezi duten lekura kondenatuak izan behar dute; haien memoria eta krimenen gorazarrea egingo ez den lekuetatik kanpo.

Hau guztiagatik, Lanaren Konfederazio Nazionalak eskatzen du:

• José Antonio Primo de Rivera eta Francisco Franco Bahamonderen gorpuak handik kanpora eramatea.
• Monje beneditarren kanporatzea, hauen kontuen eta ondasunen ikuskapenarekin batera, eta Estatuak finantzatzeari uko egitea, ez han eta ez inon.
• Valle de los Caídos-en Frankismoaren biktimen oroimenerako lekua bilakatu. Sinbologia frankista guztia desagerrarazi, gurutzea batez ere.
• Inguru natural honen jatorrizko izena berreskuratu: "Cuelgamuros".
• Espainiar Estatuak, eta bere barneko erakunde guztiek, 1936ko estatu kolpea eta erregimen frankista publikoki eta ondorioekin gaitzestea.
• Valle de los Caídos-en hilobiratutako pertsona guztien dokumentazioa Estatuari, eta oro har herriari, ematea. Gaur egun monasterioko abadeak dauzka.
• Garaitu gisa, eta bere borreroarekin batera, hobiratuak izan ziren biktima guztiak handik ateratzea.
• Gorpuei ADN probak egitea hilketak epaitegietara eraman ahal izateko.
• 1977ko amnistia legea indargabetu.
• Prozesu hau guztia NBEko genozidio eta desagerpenetan adituen laguntzarekin burutzea.

Ustezko demokrazia eta utzikeri politikoan berrogei urte eman eta gero, erdizka egindako memoria historikoaren legeen eta frankistei egindako omenaldien (estatuak baimenduak batzuetan, bultzatuak bestetan) ondoren, erakunde guztiok batera lan egiteko ordua da. Oroigarri frankista hau genozidio frankistaren oroigarri bilakatzeko helburuarekin.

Ahanzturaren kontrako eta oroimenaren aldeko borroka oinarrizkoa da eskubideen eta askatasunaren alde borrokan daudenentzat. Gure esku dago frankismoak borroka hau irabazi ala galtzea. Gure senideek (CNTk hildako eta errepresaliatu guztiak hala hartzen ditu) oroituak izatea merezi dute. Gure iragana berreskuratzea hain borroka eta gurea duintasunez betetzea da.

Haien ideia eta aldarrikapenen oinordeko duinak izan gaitezen, argi eta ozen oihukatu dezagun: gerraren amaieratik 80 urte pasatu diren arren: Faxismoa ez da pasako! Gu pasatuko gara!

Oroimena, Duintasuna eta Borroka
Lanaren Konfederazio Nazionala

CNTk argi utzi nahi du "Erakunde Publikoek gertakari larri honen erantzuleak direla, larrialdi-arretan egin duten utzikeria dela eta": Gertakari honetan pertsona bat hil eta beste bat oso larri geratu da. Sua astearte gau honetan izan zen, Tuestan (Valdegovia), eta erakunde anarkosindikalistak salatu nahi du Erakunde Publikoek duten erantzukizun zuzena.

• “Proposamenak egin ditugu, negoziazioak hasteko asmoz, baina enpresaren erantzuna errepresioa izan da”, esan du CNTk
• Egoitza Mungian duen enpresak, ostalaritza eta partikularren artean edarien banaketa egiten ditu.

KATALUNIA ETA BALEARRETAKO CNT SINDIKATUAREN JARRERA KATALUNIAKO EGOERAREN AURREAN

Estatu oro errepresioan oinarritzen da eta bortizkeriaren bitartez indarrean mantentzen da, Katalunian bizi garenok egiaztatzen ari garen bezala. Estatuak, bere lurralde-osotasuna arriskuan ikusi duenean, ez du zalantzarik izan beren indar zapaltzaileak bereizketarik gabe erabiltzeko.