• CNTk mugimendu feministak deitutako ekintzetan parte hartzeko deia egin du.
• Manifestazioak  Donostian (Antiguoko tunela, 12:30), Gasteizen (San Anton, 12:30), Iruñea (Antoniutti, 13:00), Baionan (Geltokia, 17:00) eta Bilbon (Jesusen Bihotza, 18:00) izango dira.

Emakume langilea berriz ere agenda politikoaren eta komunikabideen jardunetik at gelditzen ari da. Emakumeen langabeziak gora egin du urtarrilean, 32.000 emakume gehiago baitaude espainiar erresuman, ehuneko hori gizonezkoenaren bikoitza izateraino. Bien bitartean, kontratuen partzialtasunera eta behin-behinekotasunera behartuta gauden arren, antza denez, gobernuak titularrak bereganatzeko erabiltzen dituen neurri mediatiko horietako bakar bat ere ez dugu merezi. Kontuak kontu, sindikalismoak eta gizarte-mugimenduek errepresioa pairatzen jarraitzen dute egunero, sindikalismoa egiteagatik espetxe-zigorrari aurre egin behar dioten La Suiza-ko gure sei kideen kasuan bezala.

CNTrentzat, borroka sindikala borroka feministatik banaezina da, sistema kapitalista eta patriarkatua bat diren bezala. Logika kapitalistaren ondorioz, emakumeak ezinbesteko lanetara bideratzen dira (garbitasuna, zaintzak…), giza premiak asetzen dituztenak, baina ordain sari eta merezimendurik gabe egin behar ohi direnak familia-eremuan edo etxeko lan-esplotazioko baldintzetan. Ifrentzuan, balio sozialik ez duten edo zuzenean antisozialak diren jarduera eta ogibideak (industria militarra, burtsa-espekulazioa…), erabat maskulinizatuak dauden sektoreak alegia, gehien ordaintzen direnak eta prestigio sozial handiena aitortzen zaienak dira.

Esparru kapitalista eta patriarkal honetan, prostituzioa beste lan-jarduera bat dela sinistarazi nahie digute emakumeoi. Proxeneta enpresaritzat hartu behar omen da eta hau guztia aldarrikapen sindikal gisa aurkezten saiatzen dira. CNTren ustez, emakumearen gorputzaren esplotazioa ezin da inola ere lantzat hartu. Aitzitik, sexu-indarkeria mota bat da, maskulinotasun hegemoniko bat adierazten duena, non gizonen nahia gizarte-harremanen gailurrean kokatzen den.

Emakume langileak «alderantzizko mundu» horri egunero aurre egin behar dion arren, bere burua sistema arras misogino batean autodeterminatzeko eta defendatzeko gai izan da; sarriegi gainera, bere lankideen gutxiespenari eta mespretxuari ere aurre egin behar izan dielarik. Analisi feministak lanaren birkontzeptualizazio bat aldarrikatzen du, non balioa ez den jartzen jarduera batek merkatu kapitalistarentzat izan dezakeen errentagarritasunean, baizik eta jarduera horrek bizitzari eusteko eta giza premiak asetzeko duen ezinbestekotasunean.

Emakume langilea, autosuntsiketara doan sistema baten aurrean, mundu berri bat sortzen ari da une honetan. CNT kapitalismoaren eta patriarkatuaren aurkako borrokan tresna erabilgarria izan dadin dihardugu egunero lanean eta, horrela, emakumeen zilegizko emantzipazio-asmoak ahalbidetuko dituena.

GORA MARTXOAK 8
GORA EMAKUME LANGILEAREN BORROKA

• Sektorean gehien erabiltzen den jardunbideetako bat ordainketa oker sistematikoa da.
• "Enpresa-praxi txar hori indarrak batuz baino ez da gainditzen", adierazi du sindikatuak.

Zinema-sektoreko ohiko zazpi langilek ekoiztetxe batek zor zizkien 6.359,62 € berreskuratu dituzte guztira. "Hasieran nomina-akats hutsa zirudienak bidegabekeria bat ezkutatzen zuen: ordainketa okerrak, gaizki aplikatutako kotizazioak eta bidegabeko atxikipenak", adierazi dute erakunde anarkosozialetik.

CNTren ekintza sindikalari eta pertsona horien konpromisoari esker, sindikatuak kalkuluak zuzentzea, bidezkoa dena eskatzea eta zegokien dirua ordainaraztea lortu du. Lorpen horrekin, sindikatuak adierazi duenez, "ikus-entzunezkoen sektoreko lan-abusuak ez du normala, normalizatua eta onargarria izan behar", "lankideen arteko elkartasuna da gakoa inor atzean gera ez dadin", eta "ezagutzarekin, antolamenduarekin, eraginkortasunarekin eta elkartasunarekin, gauzak alda daitezke".

CNT sindikatuak figuranteen, aktoreen, aktoreen eta teknikarien eskubideen alde borrokatzen jarraituko du, lanaldi bakoitza, eskubide bakoitza eta esfortzuz irabazitako euro bakoitza errespetatua izan dadin.

Azkenik, sektoreko langileei dei egin diete, noizbehinkakoak edo ohikoak izan: "Ez zaudete bakarrik! Gutxiago ordaindu badizute, zure nomina zalantzan jartzen baduzu, bizkarra estali nahi badiguzu edo bidezkotasunez tratatzen ez zaituztela uste baduzu, bat egin. Elkarrekin indartsuagoak garelako."

Donostiako Udalak administrazioaren isiltasuna adierazi du "Martirien mausoleoa" eta haren gurutze frankista gure afiliatu batzuen hezurren gainean jartzeko 2024ko irailaren 13an egindako eskaerari dagokionez. Horren aurrean, berraztertzeko errekurtsoa jarri dela adierazi nahi dugu.
Era berean, berriro diogu eskura ditugun tresna guztiekin jardungo dugula zitalkeria horrekin amaitzeko.

• CNT sindikatuak Euskal Herriko Etxebizitza Sindikatuak deitutako manifestazioan parte hartzeko deia egiten du
• Ekitaldia abenduaren 14an Bilboko Plaza Eliptikotik hasita "Etxebizitza eskubidea bermatu, negozioari ez!" lelopean egingo dena

Etxebizitza krisiari aurre egiteko, EHko Etxebizitza Sindikatuak manifestazioa egitera deitu du; horrez gain, hurrengo egunetan hainbat asanblada egingo dira, mobilizazioa prestatzeko. Ekitaldi nagusiena Bilbon izango da, abenduaren 14ean, eguerdiko 13:00etan. CNT sindikatuak parte hartzeko deia egiten du, langile klaseari bortizki eragiten dion arazoa baita.

Erakunde anarkosindikalistak, arazoari aurre egiteko funtsezko neurria soldaten igoera orokorra da, "fronte berri bat irekiz, hitzarmen eta enpresa guztietan oinarritutako soldata-igoera esanguratsuak eskatuz". Gainera, etxebizitzaren mugimenduaren eta sindikalismoaren arteko aliantzaren aurrean, "gure babesa eskaini behar dugu gatazka piztu dadin". "Klase-erakunde gisa ulertu behar dugu elkar", azpimarratu du CNTk, eta kosta ahala kosta saihestu behar dugu «klase ertainaren» pentsamendua eta igoera soziala inposatzea, aurreko ziklo politikoaren ezker alternatiboaren ezaugarri izan zena. "Irteera kolektiboa da eta langile klasekoa da".

Honen inguruan berriki iritzi artikulu bat argitaratu da gure web orrian: Etxebizitza krisiaren aurrean, soldata igoera

Konfederaleko Feminismo Idazkaritzaren komunikatua

Gu beldurrarekin bizitzera ohitzen gara. Bizi gara – hobeto esanda, bizirik irauten dugu –, gauez ateratzen garenean erne gaudelako etxera bizirik eta osasuntsu iritsi ahal izateko, erne gaude indarkeria matxistaz zipriztinduriko harreman batean ez erortzeko, erne gaude gu ez gaitzaten jazar, ez gaitzaten bortxa, ez gaitzaten erail. Gure gorputzak ederki asko daki zein muskulu tenkatzen zaizkigun gauez bakarrik ibiliz gero eta oinotsak hurbilegi entzuten ditugunean. Gure taupadak arrapaladan hasten dira tipo nazkagarri horri, lagun nazkagarri horri, buruzagi nazkagarri horri nola aurre egin pentsatzen hasten garenean. Eskuak izerditan izan ohi ditugu, nahikoa irribarre egiten ez badugu, behar bezain atseginak ez bagara, otzanak ez bagara kaleratuko gaituztelakoaren beldurrez. Hausporik gabe geratzen gara enpresan haurdun gaudela konturatzen diren unean pentsatzen badugu. Ito egiten gara gure alabak norekin utzi ez dakigunean maratoi-jardunaldiak baldintza eskasetan egiten ditugun bitartean, jakinda, gainera, gure pentsioak gizonenak baino txikiagoak izango direla.

Hainbeste ohitzen gara beldurrez bizitzera, beldurra gure luzapen bat izatera iristen dela. Eta ez da gutxiagorako: aurten 82 emakume hil dituzte (1). Estatuan 14 bortxaketa salatzen dira egunean, hau da, bat bi ordutik behin, eta 55 sexu-eraso egunean, hau da, bi baino gehiago orduro. Barne Kriminalitatearen Balantzearen arabera, eraso horiek gora egin dute etengabe; izan ere, 2023an baino ia bost puntu gehiago izan dira (2). Horri, izebergaren puntari, egunerokoan bizi ditugun gainerako egiturazko indarkeriak gehitzen zaizkio: enplegua lortzeko zailtasuna, sektore feminizatuen prekarizazioa (garbiketa, zaintza,…), behin-behinekotasunaren erabateko erabilpena, zaintza-lanak gizonek baino neurri handiagoan hartzeagatiko lanaldi-murrizketak, erasotzaileentzako zigorgabetasuna eta biktimentzako erreparaziorik eza, gure kontakizunak zalantzan jartzea, adingabeei egindako sexu-abusuak eta haurren sexualizazioa, ama babesleen aurkako indarkeria, pentsioetan eta osasun eta hezkuntza publikoan murrizketak, egunero eraso matxistak gertatzen diren leku seguruak, eta, gutxi balitz, errepresioa: “La Suiza”ko gure kideak, Xixoneko CNTkoak, kartzelara kondenatuak sindikalismoa egiteagatik, beren lan-baldintzak duintzeko borrokan ari den langile bati laguntza emateagatik. Egun honetaan, Afganistango emakumeen, palestinarren eta kurduen aurkako indarkeria matxistetaz gogoratzen gara. Haien erresistentzia guztiontzako itxaropena da.

Horregatik guztiagatik, azaroaren 25ean onartzen dugu beldur garela, baina beldurrak ez gaitu salbatzen. Gure beldurrak CNTko gure kideekin antolatutako amorru eta alaitasunari bide eman dio. Gure beldurra aldaketaren eragile bihurtu da, patriarkatuaren eta kapitalaren aurkako erreakzioaren eragile, ito egiten baikaituzte. CNTn badakigu elkarrekin defendatzen garela gupidagabeko lan-merkatu baten oldarkeriaren aurrean, eta elkar zaintzen garela erasotzaile matxistengandik, bai gure guneetatik kanpo, baita barruan ere, emakumeak zaintzen ditugun emakumeak garelako. CNTn amets egiten dugu indarkeria matxistarik gabeko munduak eraikitzen ditugu; izan ere, beldurraren beldurrez, ia ezerk ez gaitu ikaratzen.

Bakarrik eta beldurrez nahi gaituzte, elkarrekin eta antolatuta gauzkate.

1 https://feminicidio.net/listado-de-feminicidios-y-otros-asesinatos-de-mujeres-cometidos-por-hombres-en-espana-en-2024/

2 https://efeminista.com/2024-datos-espana-violaciones/