Egoera hau ulertzeko, orain dela 41 urte egindako emakumeen greba ezagutu behar dugu. Nazio Batuen erakundeak Emakumeen Nazioarteko urtea izendatuz zuten 1975. Islandiako emakume taldeak antolatu ziren: greba bat egingo zuten soldata altuagoak eta etxean eta etxetik kanpo emakumeek egindako lanaren balioa aldarrikatzeko. Sindikatuek lagundu eta babestu zuten.

Urriaren 24a baino egun batzuk lehenago, giroa bor-bor zegoen: emakume taldeak aurki zitezkeen edonon, batez ere, hitz egiten. Emakumeen arteko eztabaida zabaldu zen: zergatik gizon batek gehiago kobratzen zuen, lana berbera bazen?

Greba egunean, emakumeen %90rak ez zuen lanik egin: ez ziren lanpostuetara joan, baina ezta zaintzarik egin (seme-alabak zaindu, bazkaria egin....). Ez ziren hegazkinik atera, harreragilerik ez zeudelako. Ezta egunkariak, tipografoak emakumeak baitziren. Gizon askok euren seme-alabak lanera eraman zituzten, ez zegoen beste aukera eta.

Greba honen ondorioz, 1976. urtean lan eta eskola arloko genero-diskriminazioa debekatzen zuen legea onartu zen; 1980an, presidentea emakume bat zen eta beste politiken artean, gaur egun, seme-alabak izatekotan, gurasoek (biek) hiru hilabeteko baja ordaindua dute.

Hala ere, genero-berdintasuna lortzetik urrun daude: emakumeen aurkako indarkeria nabaria da. Azken finean, patriarkatuarekin amaitzeko kapitalismoa gainditzea da gako bat.