Sindikatuaren iritziz, Enplegu eta Gizarte Segurantza Ministerioaren datu horiek argi uzten dute “alimaleko iruzurra dagoela kontratazioan, mugagabeko kontratuen erdiak hauxe baino ez direlako: behin-behineko kontratuak «finko» bilakatuta”. Era berean, honakoa dio: “Estatistika horiek ez dute jasotzen aldi baterako kontratu asko eta asko finko ez bihurtzeko ez direla berritzen; hala, Hego Euskal Herriko kontratu guztietatik, % 94 aldi baterakoak izan dira, eta % 3,5 bakarrik mugagabeak”.
Langabeziak gogorrago jotzen ditu emakumezkoak
Orobat, zentral anarkosindikalistak nabarmendu du abenduko langabezia-datuen % 52,5 emakumezkoei zegozkiela; “Horrek erakusten du euren kolektiboa kolpatu duela gogorren krisiak: 85.344 langabetu EAEn, eta 24.807 Nafarroako Foru Komunitatean; bi erkidegoetan, lanik gabeko gizonezkoak baino gehiago dira”. Hori gutxi balitz bezala, “Emakume gutxiago kontratatu dute gizonak baino: % 3 gutxiago era finkoan, eta % 7,3 gutxiago behin-behinekoan”.
Pobrezia-arriskua gero eta handiagoa langabetuentzat
Are larriagoak dira prestazio-hedadurari buruzko datuak: “Espainiako Estatuan, batez besteko prestazioa 897 €-koa izan zen 2012an; 2014an, berriz, 783 €-ra murriztu da (kalkulua egiteko, prestazioen gastua zatikatu da hartzaileez). Gainera, gero eta jende gutxiagok jasotzen du langabezia-prestazioa: 2012tik, % 21 gutxiagok, hain zuzen; horrela, gaur egun, langabetuen % 57k ez dute inolako prestaziorik hartzen Euskadin, ezta % 48k ere Nafarroan”.
CNTren hitzetan, “Horrek guztiak islatzen du handitu egin dela pobrezia, Behar Sozialen EAEko Inkestak ohartarazi duen bezalaxe. Hala, 2008an 89.706 pertsona zeuden pobreziak jota; 2014an, aldiz, 127.399 dira. Hots, % 42 areagotu da arazoa”.
Behin-behinekotasuna eta zabor-kontratuak
Beste alde batetik, sindikatuak onartzen du kontratazio handiagoa jazo dela 2014an Espainiako Estatuan (% 13,08), baina “hutsaren hurrengoa izan dela lanaldi osoko kontratazio finkoaren proportzioa; izan ere, kontratu finkoen erdiak baino ez dira izan lanaldi osokoak, eta gainontzekoak lanaldi partzialekoak”. Bestalde, “Modu berean, aipatzekoa da kontratazio finkoaren % 49k (lanaldi osokoa zein partzialekoa) ez duela, berez, lanposturik sortzen: dena da behin-behineko kontratuak mugagabe bihurtzea, legeak hala behartuta”.
Euskadiko Autonomi Erkidegoaren kasuan, sinaturiko kontratuen % 93 behin-behinekoak izan dira, eta soilik % 4 mugagabeak (lanaldi osokoak edo lanaldi partzialekoak). Nafarroan, ostera, % 94,8 eta % 3,2 izan dira, hurrenez hurren.
Iruzurra da, oraindik, kontratatzeko era nagusia enpresetan
Halaber, CNTk ohartarazi du “ekoizpen-inguruabarrak” direla-eta bihurtu direla finko behin-behineko kontratuen % 66. Bidenabar, behin-behineko kontratuen % 88 (lanaldi oso edo partzialekoak) “lan edo zerbitzu” motakoak izan dira, edo “aldi baterakoak ekoizpen-inguruabarrengatik”.
Sindikatuaren ustez, “Honek guztiak adierazten du enpresek segitzen dutela horrelako kontratuak era iruzurtian erabiltzen, kontratu finkorik ez egiteko. Horrela, langileen (batik bat, emakumezkoen) prekarietateari eta bazterketa-arriskuari eusten diete, eta, bide batez, tresna bat dute eskura langileak diziplina estuan ezartzeko”.
