Hamaika arrazoi daukagu greba egiteko. Politikoek, aspaldian, haien jabei (kapitalari) saldu gintuzten. Ia sei milioi langile, egunak joan eta egunak etorri, langabezian bizi dira eta bankuek diru-kutxa publikotik dirua eramaten duten bitartean, betiko gobernuek sektore publikoa desegiten dute.

Egoera honi aurre egiteko, langileriaren mobilizazioak erabatekoak izan behar dira. CNTk irailaren 26ko greba orokorrean parte hartzera deitzen du. Kalera atera behar dugu gobernuak hartu dituen neurrien indargabetzea exigitzera, ez haien negoziazioa. Eta mobilizazioetan jarraitu, lortu arte.

Aurten, martxoaren 29ko greban, une gogoangarria izan genuen, nahiz eta bere helburua ez lortu –uztailan onartutako lan erreforma berria- 24 orduz sistema blokeatu genuen. Martxotik langileriaren aurkako erasoak etengabeak izan dira. Garaia giharra ateratzeko eta greba orokor gehiagorekin aurre egiteko. Mugagabeko grebak. Gutxienez, neurriak ez aplikatzea lortu arte.

Hori dela eta, geure apostua mobilizazioen zikloa irekitzea da, irailaren 26ko 24 orduko greba orokorra martxoaren 29koa jarraipen moduan planteatuz. Jarraipen hori martxan ipini behar izan zen neurri hauek guztiak aplikatu baino lehen eta erasora jo behar da. Mugagabeko greba, 48 ordukoa… egun bateko lanuzte sinbolikoa ez geratzeko.

Kapitalaren aurka, greba orokorra.