• Foru Erakundeko CNTren sail sindikala SPEISko suhiltzaileek, kontaktu estua izanik, lanera joan behar izatearen aurka dago,
  
• Ekainaren 3tik uztailaren 23ra 13 kasu positibo gehiago izan dira

SPEIS langileentzako Kontingentzia Planeko aldaketek, txertoa jaso duten langileei edo gaixotasuna pasatu duten langileei berrogeialdia egitetik salbuesten dituzte, salbuespenak salbuespen. Kontaktu estutzat jotzen diren gainerako suhiltzaileek "autoisolatuta" joan behar dute lanera guardia-egunean zehar, interakzio soziala ahalik eta gehien murriztuta eta sintomak agertzen direla zainduta, lantokitik irteteko.

CNTko sail sindikalak uste du neurri hori arduragabea dela, arrisku handia dakarrela eta ez duela kutsatzeak mugatzen. Antolaketa-kontuei adabakiak jartzeari erantzuten dio, langileok dugun arriskuaren aurrean era eraginkorrean babesteari baino gehiago.

• Zentral anarkosindikalistak sindikatuaren oinarriak azaltzen dituen dokumentua eguneratu du
• "Gure eredu sindikala zertan oinarritzen den sakondu dugu, eta hori funtsezkoa da sindikatuaren ezarpenerako", adierazi du CNTk.

CNT sindikatuak lantokietan lan egiten jarraitzen du udazkenari begira. "Okerrera egingo duen lan egoera espero dugu, urte amaierarako eta datorren urtearen hasierarako ERE eta hartzekodunen konkurtso gehiagorekin", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak. Hori dela eta, "Zer da CNT?" panfletoa berritu dute, zaharkituta geratu baitzen "eta ez zituen jasotzen 2010eko Kordobako Kongresutik sindikatu-mailan eman diren aldaketak".

Erakunde sindikalak jarraitzen duen eredu sindikalaren azalpenean sakondu da: nola antolatzen den CNT enpresa batean, ekintza sindikala, CNTren esparru sindikala, CNTren eredu sindikalaren azalpena eta eredu unitarioarekiko desberdintasunak (hauteskunde sindikalak eta enpresa-batzordeak). Bestalde, dokumentu fisikoa elebiduna da.

Dokumentu honekin "lantokietara iritsi nahi dugu, sail sindikalak zabaltzeko eta enpresetan ezartzeko lagungarri izan dadin", azpimarratu du CNTk.

Dokumentua hemen kontsulta daiteke

• Uztailaren 20an hasi zen sail sindikaletako oinarrizko prestakuntza
• "Donostiako hamabost bat militante abuztuaren hasierara arte trebatuko dira", adierazi du CNTk.

Anarkosindikalismoaren ezarpena Gipuzkoan areagotzeko asmoz, CNTk sail sindikalen oinarrizko ikastaro bat antolatu du, "bertaratzen direnek beren lantokietan antolatzeko behar dutena ikasteko". Hamabost bat afiliatu parte hartu dute, eta "sindikatuak martxan jarri duen online plataforman" prestakuntzarekin jarraituko dute.

Ikastaroan eredu sindikalak, sail sindikal baten oinarriak eta eskubideak, ekintza zuzenaren garrantzia eta lan juridikotik haratago egin daitekeen sindikalismoa landu dira, estrategia sindikal bat definitzearen garrantzia azpimarratzeaz gain.

CNTk azpimarratu duenez, parte hartzaileek "prestakuntza honen garrantzia eta denboran aurrera jarraitzearen garrantzia" azpimarratu dute, eta "Gipuzkoan sail sindikal gehiago sortzen eta sindikatuaren ezarpena handitzen" laguntzea espero dute.

• CNTk 1936ko iraultzaileak omendu ditu Artxandan.
• "Denok gogoratzen ditugu Durrutiak, Montsenyak, baina inurri lanak lortu zuen anarkosindikalismoa tresna erabilgarri bihurtzea, egunez egun, auzoko jendearekin, lantegiko jendearekin", adierazi du La Huellaren aurrean.

Berrogei bat lagun bildu ziren uztailaren 19an Artxandan (Bilbo) zentral anarkosindikalistak urtero egiten duen omenaldian. Aurten lore-eskaintza bat egin zen, eta gainera, CNTko militante batek, Endika Alabortek, hitz labur batzuk eskeini zizkien 1936an faxismoa geldiarazi zuten gizon-emakumeei.

Hurrengo lerroetan, La Huellaren aurrean esandakoa eta Irola Irratiak audioan grabatu zuen (Telegrameko kanalean eskuragarri) eta Sare Antifaxistak youtubera igo du.

Uztailaren 19an, 85 urte bete dira 1936ko Iraultza Soziala gertatu zenetik. Mendebaldeko azken iraultza handia, mundu osokoko eraldaketa sozialetarako eredu izan dena, Rojavakoa kasu, hau ere uztailaren 19an hasi zena.

Gizon-emakume arruntak, langileak, egunez egun miseria pairatzen zutenek, estatu-kolpea gelditzea lortu zuten. Marokoarra bezalako herriak sarraskitzen, langileen mobilizazioekin amaitzen eta diktadura faxisten eta mendebaldeko demokrazien laguntza osoa zuen armada profesional baten aurka borrokatu ziren. Baina 1936ko uztailaren 19an hasi zena, Gerra Zibila baino gehiago izan zen: eraldaketa sozial eta ekonomiko handia, Iraultza Soziala. Langileek, autogestioan oinarrituta, landa eta fabrikak kolektibizatu zituzten, eta kudeatu egin zituzten. Erakutsi zuten kapitalistarik gabe funtziona daitekeela, aberastasuna sortzen dugunok langileak garela. Sindikalismoak izan behar duen helburua bete zuten, hau iraultzailea bada: Ekonomia ustiatzaile eta esplotatzailerik gabe funtzionaraztea.

Hori ez zen berez gertatu. Hamarkadak lanean, ideia libertarioak zabalduz, marfilezko dorrean zegoen anarkismoa lurrera jaitsiz eta benetako alternatiba politiko bihurtuz, burgesarekiko langile mundu paralelo bat sortuz. Eta CNTri dagokionez, langileak anarkosindikalismora hurbiltzea, langile klasearentzat tresna baliagarria izanik. Denok gogoratzen ditugu Durrutiak, Montsenyak delakoak, baina inurri lanak lortu zuen anarkosindikalismoa tresna bihurtzea, eta Komunismo Libertarioa, kapitalismo barietate ororen alternatiba politiko errealan bilakatzea.

Gaur egun, norbaiti Kapitalismoaren alternatiba atarian dagoela esango bagenio, zorotzat joko gintuzke. Gizartea desberdina da, langileria ere, eta aurre egin behar diegun arazoak aldatu egin dira. Hala ere, garrantzitsua da horrelako datak gogoratzea. Ez iraganeko garaiak idealizatzeagatik, ezta belaunaldi hura santu bihurtzeagatik ere: gure helburuak etorkizuna eraikitzea izan behar du, ez iraganean alaitzea. Belaunaldi honek erakutsi zigun autogestioan, kapitalismorik, desberdintasunik eta esplotaziorik gabe bizi daitekeela. Arrakastak berreskuratu behar ditugu eta 1936ko akatsak alde batera utzi.

Are gehiago, kapitalismoa gainbeheran jartzen ari denean, tokatzen den guztiarekin amaitzen ari denean: gerra eta indarkeria gehiago, klima krisi bizkorra, bizitzaren aspektu ororen merkantilizazioa. Mahai gainean jartzen ari direna ekofaxismoa da, dena lotuta eta ondo lotuta edukitzeko irtenbide autoritarioa. Demokrazia burgesak ez dira nahikoa. Espainiako Erresumari erreparatzen badiogu, 78ko Erregimena kolokan dago oraindik, nahiz eta alternatiba parlamentario berriak agertu diren, porrot egin baitute. Horrek hamarkada luze bat uzten gaitu, funtsezkoa izango dena, ez bakarrik langileriarentzat, baita bizitzari modu duinean eusteko ere. Horregatik, langile-klasearen antolaketa azpimarratu behar dugu, lan-munduan eta auzo eta herrietan.

Arrazoi horiengatik gaude gaur hemen. Beraz, gogoan izan behar ditugu faxismo odoltsuenaren aurrean aurre egin, bai, baina mundu berri bat eraiki eta martxan jarri zuten gizon eta emakume horiek, langileak. Bukatzeko, mila aldiz errepikaturiko Durrutiren aipuarekin batekin amaitu nahiko nuke:

"Hondamendiak ez digute beldurrik ematen. Badakigu hondarrak baino ez ditugula oinordetzan hartuko, burgesia mundua hondamendiak uzten saiatuko baita bere historiaren azken fasean. Baina guri hondamendiak ez digu beldurrik ematen, mundu berri bat daramagulako gure bihotzetan. Eta mundu hori hazten ari da une honetan ".

• Artxanda izango da astelehenean, hilaren 19an, faxismoari ez ezik, gizartea eraldatu zuten emakume eta gizon horiei guztiei omenaldia egiteko gunea.
• "Gainbeheran dagoen kapitalismo honi alternatibak martxan jar daitezkeenaren adibide da", azpimarratu du CNTk.

Uztailaren 19an, 18:30etan, Artxandan (Bilbo) zentral anarkosindikalistak 1936ko Iraultza Sozialaren 85. urteurrena gogoratuko du. "Gizon eta emakumeek, langile arruntak, estatu kolpe faxista gelditzea lortu zutela eta ekonomia pertsonen zerbitzura berrantolatu zutela gogoraraziko dugu", azpimarratu du CNTk. "Landa eta hiria kolektibizatu zituzten, langileek egina, abangoardia politikorik eta Estatuaren inposaketarik gabe".

Testuinguru horretan, agerian geratu da Estatuak, alderdi politikoen sistemak eta Kapitalismoak ez dutela "aurre egin behar diegun" askotariko arazoak konpontzeko gaitasunik, hala nola, covid19aren krisia eta klima-aldaketaren krisia; elkar-laguntza eta langileak izan dira 2020ko krisiaren momenturik gogorrenean ekonomia funtzionarazi dutenak", adierazi du CNTk, eta erakutsi du funtzionatzeko" enpresari eta politikoak soberan" daudela. Hori dela eta, sindikatu anarkosindikalistak azpimarratu du adibide hau garrantzitsua dela "bizitzea egokitu zaigun gizartea eraldatzeko".

Erakunde anarkosindikalistak ekitaldian parte hartzeko deia egin die "irtenbide autoritario faltsuetan erori gabe kapitalismoa alde batera utz daitekeela uste duten guztiei".

• Uztailaren 5etik 15era CNT Ecoespación greba deialdia egin du
• "Oinarrizko langile eskubideak bete arte gatazka hau denboran mantenduko da", esan du erakunde anarkosindikalistak.

CNTk salatu duenez, “Iberdrola, CLH eta Enagas enpresentzako baso-azpiegiturak mantentzen dituen Ecoespacio enpresak, ez ditu langileen oinarrizko eskubideak betetzen”.

Erakunde anarkosindikalistak azpimarratu duenez, “hilabeteetako negoziazioen ostean, inolako aurrerapenik gabe, eta enpresaren borondatea ikusita, Ecoespacioko CNTko Sail Sindikalak lanuzteak deitzea erabaki du, uztailaren 5etik 15era EAEn, lan-baldintza duinen eta aldeen arteko benetako negoziazioaren alde”. Sail Sindikalak honako hau ere adierazi du: “Ecoespazioko plantillak bere oinarrizko eskubideak errespetatzea eskatzen du, hala nola lan-egutegia edo bermeak dituen ordutegi-erregistro bat”.

Sail Sindikalak enpresaren aldetik hitzarmena urratu izana ere salatu du, eta “are baldintza kaskarragoetan Frantziara joandako CNTko ordezkariaren aurkako jazarpen sindikalaren amaiera” eskatu du.

Erakunde anarkosindikalistaren arabera, “Ecoespazioaren esku dago gatazka egoera hau bideratzea, irailean gora egingo duelarik langileen eskaerei irtenbiderik eman ezean”.

• Xixoneko Zigor arloko 1 zenbakiko Epaitegiak espetxe-zigorra ezarri die CNTko 7 sindikalistari, "errekurritu egingo dugun epaia"
• "Zigor gogor honekin mezu argi bat bidali nahi zaio sindikalismo borrokalariari: mehatxu zuzena da bere eskubideak erabili nahi dituen langile ororentzat", adierazi du CNTk.

Joan den astean, langile baten alde 2017an egin ziren mobilizazioei buruzko epaia argitaratu da, eta, nahiz eta epaiari buruz baikortasun handirik ez egon, CNTren arabera, "epai horrek iragarpen txarrenak gainditu ditu: hiru urte eta erdiko kartzela zigorra, Lagarder ekintzailearentzat izan ezik, eta kalte-ordaina Ministerio Fiskalak eskatutakoa baino handiagoa da, oso ohikoa ez dena, 125.28,4 eurokoa".

Erakunde anarkosindikalistaren zerbitzu juridikoak lanean ari dira, jakinarazpenaren egunetik bertatik, zigor hani hau zuzendu dezakeen apelazio-errekurtsoan; izan ere, "gogora ekartzen du bere garaian Candido eta Moralaren aurka jarraitutako prozeduran emandako epaia", adierazi du CNTk; bi sindikalista hauen epaiaren harira dokumental bat egin zen, Ni un paso atrás, "gure egiten dugun" goiburua, "ekintza sindikal soila egin baitugu; langile klaseak bere burua defendatzeko dugun erremintaren kriminalizazioa ezin baitugu onartu".

Analisiaren unea "gerorako utziko dugu, baita kasuan eman diren inplikazioak eta kointzidentzia arraroak ere", baina, gogoratu behar da prozedura osoan zehar azpimarratu da, gatazka sindikalarenn ondorioz hartzekodunen konkurtsoa aurkeztera behartu zuen kereila-jartzaileak, krisi ekonomiko batean sartu baitzen, hala ere, dirua lortu duela abokatutza munduko super-epaile bat kontratatzeko, Javier Gómez Bermudez, Auzitegi Nazionaleko azken presidente ezaguna.

Era berean, kalte-ordain oso handiaren barruan etxebizitza bat galtzeagatik partida bat dago. Epaiketan, gutxienez, kereila-jartzaileen izenean jarraitzen zuena, eta hori peritu-txosten kontraesankorrei buruz ez hitz egiteagatik, nahiz eta, dirudienez, epailearengan ez duten inolako zalantzarik sortu, nahiz eta epaiketaren azken saioan defentsek agerian utzi zuten erreklamatutako zifrak ez zirela sendoak. Garrantzitsua da, azkenik, azpimarratzea bost hilabetetan zehar, ekintza sindikala egin zenean, ez zela inoiz ondasunik hondatu; ez zen bezeroen zirkulazioa eragotzi, eta, gozotegiko jabeek deitu arren, ez zen inoiz esku hartu behar izan.

Gure ustez, epai hau langileen aurkako beste urrats bat da, eta "ekintza sindikalaren oinarrizko ariketaren kriminalizazioaren" aurrean gaudela: langile guztien eta, oro har, sindikalismoaren aurkako erasoa da. "Gaur gu izan gara, baina bihar edozein izan daiteke".

Gogoeta egiteko garaia da, sindikalismoa ulertzeko dugun modua lantzen jarraitzeko garaia, beti kaleari eta benetako arazoei itsatsita, eta ahalik eta baliabide onenak prestatzeko garaia, ahaztu gabe ezerk, ezerk ez gaituela baztertuko langileriaren eskubideen aldeko gure ekintzatik: atzerapausorik ere ez!

Hemen helarazten dizuegu Xixoneko kideen komunikatua.

Nun somos delincuentes, somos trabayadores

Esta ye una hestoria vieya, tanto como la esplotación: ye la hestoria del patriarcáu. Esta ye la hestoria d’una muyer con mieu. Con mieu a dir trabayar, con mieu a la precariedá, con mieu al futuru de la so familia si daba un pasu alantre, con mieu a que la sociedá la xulgara. Esta ye la hestoria d’una muyer valiente qu’a pesar de toles voces que queríen amedranala tuvo dispuesta a cuntar la so verdá. Ye la hestoria d’una muyer que yá nun quixo siguir viviendo con mieu.

Esta ye la hestoria de les compañeres que tuvieron dispuestes a creyela, a arropala, a dici-y que nun taba sola y que la diben acompañar. Esta ye la hestoria de los sanos fíos del patriarcáu que vieron tremecer los sos privilexos y punxeron en marcha la maquinaria del sistema. Esta ye la hestoria de la sororidad ente muyeres y ente la clase trabayadora. Esta ye la hestoria de les que s’opusieron a la esplotación na hostelería y el comerciu. Esta ye la hestoria de cómo’l sistema condergó y encarceló a quien s’atrevió a llevantar la voz.

Esta ye la hestoria de quien salieron a la cai a revindicar porque cansaron de ver que «el sistema» les escaecía. Y hubo un tiempu que nes cais de Xixón sabíase qu’había un sindicatu d’iguales qu’entendía la to situación, que texía redes, que te sofitaba y amparábate. Fadiaba, claro que fadiaba. Fadiaba a los empresarios y tamién a les fuerces represives del Estáu, que pa eso tán, pa desmontar los movimientos sociales, pa imponer la paz de los que manden. Pa guardar los silencios de los poderosos.

Esta ye la hestoria de cómo s’usó la precariedá y la desprotección d’una trabayadora pa crear un relatu que infundiera mieu a los sos iguales. Esta ye la hestoria de la Represión. Asina empezaron les detenciones irregulares y el hostigamiento. Y asina les sacaron de les sos cases, y dixeronlo nidio: acabóse la llucha na cai. Pero resultó que nun yeren les sos cases, nin les sos cais, nin los sos cuerpos. Resultó qu’enfrente atoparon con toles compañeres que nun taben dispuestes a abandonar. Resultó qu’enfrente atoparon un sindicatu que nun taba dispuestu a poner preciu a la dignidá de les sos compañeres. Resultó qu’enfrente solo pidíase’l cumplimientu de la so llei: respetu a los convenios y respetu a los nuesos derechos.

Más de trenta persones fuimos llamaes a declarar, fuimos absueltes d’infinidá de denuncies presentaes nos caberos años, absueltes tamién d’inxuries, suplantación d’identidá, falses denuncies… delitos que dieron orixe a la querella y agora desapaecen por arte de barrabiellu.

Sicasí, les siete escoyíes enfrentamos a penes de trés años y mediu de cárcel y una multa que ronda los 150 000 euros. Nun robemos a naide, nun asaltemos con fuerza, nun violemos, nun peguemos al nuesu vecín nin usurpemos oxetos sagraos. Solo diximos NON a los sanos comportamientos del patriarcáu. Y por ello quieren conderganos a galeres.

Nun-yos entra na cabeza que les muyeres trabayadores tengamos drechos. Y ye por ello polo que n’armando un casu ensin nenguna consistencia pretenden achantanos. El fechu de facer sindicalismu pa defendenos como trabayadores ye interpretáu pola xusticia, los policías y los empresarios como delincuencia.

Si nos conderguen a galeres, vamos remar. Pero nun vamos remar pa mover los sos barcos de guerra, nun vamos remar p’apavoriar a otres poblaciones, nun vamos remar por qu’otres se faigan riques. Vamos remar pa que tola xente pueda vivir en condiciones dignes, onde nun haya trabayos precarios, onde pueda conciliase la vida familiar y la llaboral, onde haya xusticia pa la nuesa clase.

Nun somos les úniques. Trabayadores de ALSA, EBHI, TUA, VAUSTE tán imputaos policialmente a la espera de condenes penales por lluchar contra la precariadad, los despidos EREs etc…

¿Cuántes vegaes diríes: «¿Hai que movese, non puede tolerase esto…»? Pos ye la hora de remar xuntes y el remu de les trabayadores ye la solidaridá. Si los de riba solo entienden de dineru y poder y nun tienen escrúpulos, demostremos qu’a nós muevenos la dignidá, el apoyu mutuu y la xusticia social. El día 10 tienes una cita inexcusable.

Aurten ere, CNTk bere babesa erakutsi du, eta bere gain hartu ditu LGTBI+ Harrotasunaren Nazioarteko Egunaren aldarrikapenak. Aldarrikapen horiek kaleak manifestazioz eta protestaz beteko dituzte lurralde guztietan, LGTBI+ kolektiboaren eskubideak aldarrikatzeko eta orain arte lortutakoa defendatzeko. Frankismoaren diktadura militarraren azken urteetan hasi ziren kolektiboaren borroka-hamarkadak, eta gaur egun ere indarrean jarraitzen dute, aniztasun sexualaren, eskubideen, integritatearen eta duintasunaren aurkako mehatxu berrien aurrean.

Mugimendu erreakzionarioen eta ultrakontserbadoreen itzalak arriskuan jartzen ditu LGTBI+ eskubideak, emakumeen eskubideekin batera: Brasilgo Bolsonaroren eta Errusiako Putinen politika lgtbifobikoetatik hasi, eta Hungariako gobernuaren azken mugimenduetara, LGTBI+ kolektiboaren aurkako lege berri bat ezarri berri baitu. Eta noski, Polonian sortutako LGTB ideologiarik gabeko herri eta zonaldeak zenbait lekutan. Paradojikoki, oso jendetsuak izan ziren azken honetan mugimendu feministaren abortatzeko eskubidearen aldeko adierazpenak.

Sexu bereko ezkontza-eskubidearen aurkako adierazpenak, plataforma ultrakatoliko eta ultraeskuindarren autobus transfobikoa, Gallardonen Abortuaren Legea hondatzeko saiakera, emakumeak kliniken ateetara izorratzeko asmoz jarraitzen dituzten “pro-vida” taldeak, sententzia misogino eta matxistak, hala nola, ‘manada’ren kasua, edo erasotzaileei babesa ematen dietenak. Etengabeko pultsu bati egin behar diogu aurre, eta ezerk ez du adierazten lasaitu gaitezkeenik. Are gutxiago desmobilizatu edo zatitu.

Lan esparruan, genero-identitateagatik edo sexu-orientazioagatik diskriminazioa oraindik ere errealitate bat da. Errealitate horrek bereziki zigortzen ditu trans pertsonak, eta horrexegatik sindikatu feminista eta solidarioa behar dute, langile trans hauek lan- esparrutik desager ez daitezen. Aurten, langile-klasearen aniztasuna, tranpa izan beharrean, gertaera historikoa dela aldarrikatzen dugu, eta horregatik, CNTn sindikatu batek borrokatzeko duen indar kolektiboa topatuko duzu.

• CNTk sindikatu-mahaian parte hartu du, Euskal Unibertsitate Publikoaren Doktoretza Aurreko Asanbladak antolatutako jardunaldietan
• "Ikerketaren sektoreko egoerari aurre egin ahal izateko, sindikalki antolatzeko beharra azpimarratu dugu", adierazi du parte-hartzaileak.

UPV/EHUko Doktoratu Aurreko Asanbladak mahai-ingurua antolatu du Donostian, ikertzaileek eta sindikatuek parte hartu dute, baita CNTk ere. Topaketan sektorearen arazo nagusiak, eman diren borroka zehatzak eta emaitzak aztertzen saiatu dira, baita ikertzaileen ikerketaren egoera duintzeko proposamenak ere.

Erakunde anarkosindikalistaren ustez, ikerketa lana "unibertsitate eremuan lan eskubideak suntsitzeko eredu bat da": lan jardunaldi amaigabeak eta ordaindu gabeak, produktibitate baldintzak, isolamendua eta deslokalizazioaren eta lehiakortasunaren sustapena, "bizitza duinaren aldeko borroka kolektiboa eragozteko formula dira", adierazi du hizlariak.

Klase sindikatua denez, "sakoneko arazoak sektorearen problematika espezifikoa gainditzen duela sumatzen dugu", eta historikoki konkistatu izan diren lan eskubideen aurkako eraso sistematikoarekin lotuta dagoela azpimarratu du CNTk. Erraza da ohartzea aparteko orduak ez ordaintzea, ahalegin pertsonalean eta meritokrazian gehiegi tematzea, prestakuntza espezializatua eta ordaindu gabea eskatzea, deslokalizazioa edo jatorriagatik baztertzea beste sektore askori eragiten dieten arazoak direla. Kasu honetan, arazo horiek berariaz agertzen dira, eta identifikatzen jakin behar da, aurre egin ahal izateko. Hauek dira mahai gainean jarri diren arazoak:

• Euskal Autonomia Erkidegoko banakako ikertzaileen finantzaketa publikorako sistemek gero eta joera handiagoa dute langileen profil espezifiko bat bilatzeko: predoc beketarako izangaiek azken 3 urteetan gradu-ikasketak amaitu izana eta batez besteko nota nahiko altua izatea eskatzen dutenez, Eusko Jaurlaritzak eta EHUk beste lan-esperientzia batzuetatik igaro ez den profila bultzatzen dute, eta graduko ikaslearen txiparekin jarraitzea (jakin badakigu, Boloniako Plan librea oso denbora librean aplikatzen hasi zenetik, Boloniako beste jarduera batzuk ere aplikatzen hasi zela).
• Doktoregoko ikaslearen eta langilearen status bikoitzak (bekadunen kasuan) erraztu egiten du Unibertsitateak bere komenientzia sartu eta baztertu ahal izatea. Adibidez, ikertzaileak irakasle eta ikertzaileen pertsonaltzat hartzea, eta betebehar hauek betetzea: absentziak justifikatzea edo hauteskunde-mahaietan parte hartzea, baina irakasle eta ikertzaileen hitzarmen kolektiboaren aplikaziotik kanpo uztea.
• Status bikoitz horrek, unibertsitatearen eta enpresa pribatuen arteko hainbat lankidetza-hitzarmenekin eta predokei eskainitako lan-eremu urri eta eskasekin batera, zaildu egiten du berdinen arteko lankidetza-espazio bat sortzea, baina sektoreko borrokak eta interesak atomizatzea sustatzen du. Gehiegizko lan-kargek, gainera, langile gisa antolatzeko denbora oso mugatua izaten laguntzen dute: ia ez dugu denbora edo espazio egokirik gure berdinekin biltzeko, gure lan-baldintzak eztabaidatzeko edo gure eskubideen aldeko borroka geuk antolatzeko.
• Horrek guztiak sektorea desmobilizatzea dakar, eta badirudi gure konbergentzia-puntu bakarra I+Gko inbertsio gehiago erreklamatzea dela. Horrela, I+G+Bko aurrekontuan igoerak iragartzen direnean, ez dugu kontuan hartzen igoera horiek maiz diru publikoa injektatzeko programekin lotuta daudela enpresa pribatuei, "doktoregoko ikasleen" status bikoitzaz baliatzen baitira eskulan merkea eta lan-berme gutxikoa kontratatzeko.

Horregatik guztiagatik, aukera aprobetxatu dugu Doktoretza Aurreko Batzarrari eskerrak emateko ekitaldi hau antolatzeagatik eta sindikatuekin egiten ari diren artikulazioagatik. Asanblearismoa erabakiak hartzeko formatua ere bada CNTn, eta horregatik gure borroka zehatzak Batzarrak orain arte egin duen lanaren oso antzekoak dira. Eremu konfederalean, CNT ikerketan lan-baldintzak hobetzera bideratutako zenbait ekintza garatzen ari da:

• Informazio-kanpainak ikerketa-zentroetan, lan-eskubideen berri emateko eta eskubide horiek errespeta daitezela aldarrikatzeko.
• Predoken EPIFa ez betetzeagatiko demandak.
• Zientziaren sektoreko batzarrak Valentzian eta Madrilen. Doktoretza aurreko ikertzaileak, ikertzaile nagusiak eta irakasle eta ikertzaileak (irakasle eta ikertzaileak), laborategiko teknikariak, etab.
• Beste langile batzuekiko artikulazio-lana. Zehazki, EHUko eremuan, irakasle sindikatuekin harremanetan gaude, eta irakasle horiek gurekin partekatzen dituzte beren eskaerak eta gure borroka babesten dute. Era berean, egituraketa biziagoa lantzen ari gara aspalditik egoera salatzen ari diren gainerako federazioekin, batez ere borroka-estrategia guztien artean gure sektorearen ezaugarri espezifikoetarako egokiagoak izan daitezen pentsatu nahian.

"Egia esan, asko dago egiteko, eta horren jakitun gara", adierazi du CNTk. Hala ere, zentral anarkosindikalistak adierazi duenez, afiliatutako ikertzaileen gorakada faktore positiboa da, eta hori "bereziki garrantzitsua iruditzen zaigu, batez ere, langile ez baizik ikasle izateko joera gero eta handiagoa duen sektore honetan". Gure egoeraz jabetzea eta konponbideak bilatzen zuzenean inplikatzea "funtsezko urratsa iruditzen zaigu unibertsitate- eta ikerketa-komunitatea osatzen duten langile guztientzat lan-baldintza hobeak lortzeko".

Gune horretatik, sektoreko langileei dei egiten zaie beren burua sindikalki antolatzen has daitezen, hurbilen duten CNTrekin harremanetan jarrita.