• CNTk Euskal Herriko eta Estatuko greba orokorraren balorazio positiboa egiten du
• "Ez gara geldituko gure ahotsak munduaren muturreko munduari bira eman arte", azpimarratu du erakunde anarkosindikalistak

Gaur, Euskal Herriko eta estatu osoko kaleak bete zituzten pertsona guztien indarra eta beroa oraindik nabaritzen dugu. Alde guztietan arnasten zen emakume arima. Aurpegi feminista izan duten mobilizazioak izan dira.

Bigarren urtez, telebistek airetik hartutako irudiak erakusten zituzten, baina entzuten ziren hots eta oihuak ezin zuten ikusarazi, ezta aldirietako edo metroko trenetan zegoen alaitasuna. Arratsaldeko lehen orduetatik kaleetan ez zen alfilera bat sartzen, nahiz eta manifestazioetarako deialdiak ordu batzuk beranduago izan.

Atzean geratzen zen CNTko kideek egindako lan gogorra: hamaika asanblada eta auzo mailako kolektiboetan parte hartzea, emakume-taldeekin egindako batzarrak, barne prestakuntza, tailerren antolakuntza eta lantegietan emandako hitzaldiak.

Greba-batzordeetan antolatuta, dokumentazioa legeztatuz edo enpresa eta administrazioekin gutxieneko zerbitzuak negoziatuz. Aparteko lana, konplexua, gogorra eta zaila den emaitza, ez liberaturik, ez diru laguntzarik, ezta egitura handiegirik duen sindikatu batentzat. Atzean Grebaren, iraultzaren, elkar laguntzaren magia zegoen, amets komunak konkistatzea.

Egun batez, etorkizuna izan behar denaren hasiera bezala, denok izan ginen kalean. M8-ko Batzordeen ondoan, kaleratzeen aurkako kideen ondoan, "zaintza eremuetako" emakume borrokalariekin eta ijitoen komunitatekin batera, beste leku batzuetako emakume guztiei ahotsa jarriz. Batera. Geldiezinak.

Jardunaldia ostegunean hasi zen, hilak 7, azken orduan. Lurralde osoan greba-piketeak, komunikazio-taldeak eta zaintza-guneak antolatu ziren. Gizonek kalea utzi zuten, zaintza ardurak beraien gain hartzeko. Lokal askotan gosariak eta bazkariak antolatu ziren, haurrek zein pertsona nagusiek atseden hartzeko asmoz.

Estatuko erakundeek grebari boikota egiten saiatu dira. Madrilgo Udalak Bloque de Clase y Combativo-ri megafonia erabiltzea galarazi zien; Valladolideko udalak bere eraikinetan greba komitea sartzea galarazi zuen; Bartzelonan poliziak El Corte Inglés defendatu zuen, grebalarien aurka eginez. Politikariek euren ahoa feminismo hitzaz bete zuten, grebalarien aurka egiten zuten bitartean.

Gaur, martxoaren 8a eta egun batzuk geroago, ez gara geldirik geldituko. Zoru itsaskor honetatik askatuko gara, sistema kapitalista harrapakariarekin bukatzeko oinarriak ezarriko ditugu. Bizi garen Ama Lurra hau maite dugu. Badakigu lankidetza eta elkar laguntza zer diren. Ez zaigu interesatzen ospea ezta handinahia. Ez dugu inolako botererik edo menderatzerik nahi. Ez zaigu interesatzen sistema patriarkalaren egitura hierarkizatuak errepikatzea.

Estatuak ezin izango du berdintasuna bermatu. Horizontaltasuna, elkartasuna, gure lurraldetik haratago begiratzea. Gizatasuna, ikuspegi feminista batean oinarrituta, hori izango da menderapen harreman guztiekin amaitzeko gure estrategia.

Ez dago atzera bueltarik. Bizirik nahi gaitugu, aske eta borrokalariak. Eta gure ahotsak munduaren muturreko munduari bira eman arte ez gara geldituko. Ostiralean indartsuak ginela sentitu genuen. Mundua aldatzera goaz. Ez dugu presarik. Hori lortu arte ez gara geldituko. Eta zerumugetara doan bidaia horretan, desikasi eta gure bihotzetan daramagun mundu berri hori eraikitzen ikasiko dugu. Etorkizuna gurea delako.

(Ecuador Etxearen argazkia)