• CNTren arabera, Espainiako Gobernuak sinatutako akordio hori "langileriaren aurkako erreformak aplikatzeko ariete berria izango da".
• "Ia ez dago funtsezko aldaketarik 2008ko atzeraldi Handiaren kudeaketari dagokionez", azpimarratu du zentral anarkosindikalistak.

Lanaren Konfederazio Nazionalean, akordioari buruz egiten den irakurketa eta azterketa ez da batere positiboa. Bataila mediatikoa estatu bakoitzari zuzenean emango dioten diru-laguntzetan oinarritu da, hasieran 500.000 milioi eurokoa izango zena eta 390.000 milioi eurotan geratu dena; gainerako kopuruak maileguen bidez egingo dira. Klima aldaketari aurre egiteko proiektuen finantzaketa ere barneratu dutela azpimarratu dute. Hala ere, adostutako proposamenak antzekotasun handiak ditu 2008ko azaroaren 26koarekin; izan ere, hamarkada horretan murrizketak egin eta langileen eskubideak gutxitu baitziren.

Sinatzaileek azpimarratu ez duten gairik larrienetako bat estatuek garatu behar dituzten "Berreskurapen eta Erresilentzia Plan Nazionalak" dira, estatu kideek aplikatuko dituzten erreformak islatu behar baitituzte plan horietan. Horrek esan nahi du Espainiako Erresumak jasoko dituen zuzeneko diru-laguntzak baldintzatuak izango direla, baldintza gisa aurrekontu publikoen oreka eta egiturazko erreformen aplikazioa izanik. Oso gai larria da eta krisia gehien pairatzen ari diren pertsonei eragingo die, Europar Batasunak 2020ko hamarkadarako estatuei ibilbide-mapa bat ezarriz. Mapa horrek atzeraldi Handiarekin hasi ziren murrizketen bide bera jarraituko du, miseriara eta gizarte-bazterketara kondenatuz milaka eta milaka langile.

CNTk salatu du, halaber, susperraldirako plan horrek espainiar estatuko ekonomia eta euskal autonomia erkidegoarena erabat subsidiarioa izaten jarraitzera kondenatuko dutela eta beste estatu batzuetan hartzen diren erabakien mende egotera, ekonomia berrindustrializatzeko eta turismo-zerbitzuen ekoizpen-eredutik ingurumenarekin jasangarriagoa den eta kalitatezko enpleguak sortzen dituen beste batera aldatzeko ahalegin oro eragotziz. Estatu kideek balioetsiko dute Berreskurapen eta Erresilientzia Plan Nazionalen parte moduan hartu behar dela: ez dute onartuko lurraldea berrindustrializatzea, baldin eta horrek beren ekonomientzako eskumena badakar, eta, gainera, aplikatzen dituzten etorkizuneko pribatizazioetan interesak izango dituzte.

Planak ez du aintzat hartu Egonkortasun eta Hazkunde Ituna alde batera uztea, zorpetze publikoaren baldintzak ezartzen baititu. Gastu publiko gero eta handiagoa behar den uneetan (osasuna, besteak beste), aurreko urteetako aurrekontu-mugek berdinak izaten jarraituko dute. Europako Banku Zentralak estatuen zor publikoa finantzatzea eragozten jarraituko da, eta, beraz, kobid-19 krisiaren ondorioz zorpetze handiagoa dagoen testuinguru batean, kapital espekulatzaile handiak merkatuetara noiz joko zain daude, administrazioek ezarritako lerrotik ateratzea eragiten duten estortsioarekin.

Gainera, akordio horrekin, agerian geratzen da Europan ez dagoela erabaki demokratikoak hartzeko mekanismorik; Europar Batasuna kontinente-mailako kapital eta elite handien aldeko beste tresna bat da.

Azken batean, planak langileria bere eskubideen aurkako beste eraso sorta bati aurre egitera eramango du, krisia eta ziurgabetasuna ekonomiaren ezaugarri nagusi izango diren egoera ekonomiko honetan.

CNTk Europar Batasunaren esparru neoliberalaren menpe ez egoteko eskatuko die administrazioei, eta krisiari aurre egiteko edozein irtenbide, pertsonak eta zaintzak erdigunean jartzen ez dituena, egungo eredu ekonomiko eta sozialean jarraitzea izango dela gogorarazi dio gobernuari. Horrela bada, CNTk bere esku dituen baliabide guztiak jarriko ditu aurre egiteko.